20.BÖLÜM "İNANDIRMA ÇABALARI"

6.9K 1K 1.3K
                                    

Selam :)

Yeniden bir aradayız, bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldıza dokunarak bana destek olabilirsiniz.

Buraya ben de sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Sizinkileri de bekliyorum.❥

800 oy ve 1000 yoruma yeni bölümü hemen paylaşacağım, sınır dolarsa yarın bile gelebilir bölüm :) Ama lütfen yorum sınırını doldurmak için art arda emoji, noktalama işaretleri, randomlar atmayın. Bu biraz kırıcı oluyor. Okuyan herkes satır aralarında düşüncesini belirtse zaten yorum sınırının iki katına yine ulaşırız.

Şimdi herkese keyifli okumalar.♡

gizzemasllan Instagram: gizzemasllan

.

.

.

20. BÖLÜM "İNANDIRMA ÇABALARI"

Başımdaki şiddetli ağrı beni bir türlü uyutmazken homurdanıp durdum. Başımı yastığın altına sokup bu ağrıyla baş etmeye çalışırken başarılı olamadım, öfkeyle yatağa vurdum ve doğruldum.

"Bu ne böyle ya!" diye söylendim, elimi yüzüme bastırıp gözlerimi ovaladım ve kendime gelmeye çalıştım. "Bu ağrı nereden çıktı ya!" Söylenmeye devam ederken sağıma soluma bakındım. Yeniden uyansam mı acaba diye düşünürken bir anda dün gece olanlar aklıma geldi, birinin bana saldırdığını hatırladım ve korkuyla ayağa kalkıp bir kez daha etrafıma bakındım.

Tuhaf hiçbir şey yoktu, dün gece nasıl uyuduysam şu an hâlâ her şey öyleydi. Bir an için aklım karıştı, kaşlarımı çattım. Rüya görmüş olabilir miydim? Zihnimi biraz zorladım, rüya falan değildi, bu odaya biri gelmiş ve bana saldırmıştı. Bundan eminim, rüya falan görmemiştim.

Koşarak odadan çıktım, salona indiğimde babamı kahvaltısını yaparken gördüm.

"Baba!" dedim, gözleri beni buldu. Telaşlı hâlimi fark ettiği an o da telaşlandı, ayağa kalktı ve endişeyle yanıma geldi.

"Ne oldu kızım?" diye sordu karşımda durduğunda, korkudan konuşamazken o, biraz daha endişelendi. "Bembeyaz olmuşsun Ayliz, ne oldu kızım?" Kendimi toparlamaya çalıştım, konuşmak istedim ama korkudan dilim tutulmuş gibi tek kelime edemedim.

"Ayliz, korkuyorum kızım," deyip kollarımı tuttu, yutkunup boğazımdaki yumrudan kurtulduktan sonra sonunda konuşabildim.

"Dün gece," deyip sustum, babam merakla bana bakarken "Çok kötü bir şey oldu," dedim, korkudan kalbim hızlanmış, elim ayağım boşalmıştı ve ayakta durmakta zorlanıyordum.

"Ne oldu dün gece kızım? Düzgünce anlatsana!" Sabrı taşmış gibiydi.

"Baba dün gece odama biri geldi," dedim, afalladı. "Karanlıkta gördüm, önce sen sandım. Hatta sensin diye seslendim ama cevap vermedi. Sonra başka biri olduğunu fark ettim, bağırıp yardım etmek istedim ama saldırdı bana, engel oldu bağırmama. Önce elini ağzıma bastırdı, vurmaya çalıştım ona. Sonra da ağzıma bir şey bastırdı, bayılttı beni. En son hiçbir şey olmayacağını söylediğini duydum. Ardından kendimden geçmişim, ne oldu hatırlamıyorum. Uyandığımda sabah olmuştu," dedim ve sustum, bir şeyler söylemesini bekledim ama tepkisiz kaldı karşımda. Bu tepkisizliği beni şaşırttı.

"Bir şey söylemeyecek misin?" diye sordum, işte o an hiç beklemediğim bir şey oldu, babam gülmeye başladı. Gülmesi beni biraz daha şaşırtırken konuştu.

AŞKA SÜRGÜNWhere stories live. Discover now