AŞKA SÜRGÜN

11.BÖLÜM "YANIMDA KAL"

Selam yıldızlarım :)

Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Bu bölüme gelecek olan yorumlarınız bekliyorum.♡

Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldıza dokunarak bana destek olabilirsiniz.

Buraya ben de sizin için bir yıldız bırakıyorum.⭐ Sizinkileri de bekliyorum.❥

Keyifli okumalar.♡

.

.

.

11. BÖLÜM "YANIMDA KAL"

Sesler kulaklarıma uğultu gibi gelirken başımı bir an bile olsun kaldırmak istemedim. Midemin bulandığını hissederken de dizlerimi karnıma çekip cenin pozisyonuna geldim ve yastığıma sıkı sıkı sarılıp bu hissi bastırmaya çalıştım.

"Ayliz Hanım." Birinin bana seslendiğini duydum o uğultu arasından ve sanırım kapıya vuruldu. "Ayliz Hanım!" Bir kez daha ismimi duydum, kadın sanki bana seslenmiyordu da her ismimi söylediğinde başıma bir darbe vuruyor gibiydi. "Kahvaltı hazır." Yüzümü buruşturdum, başımın içinde filler tepiniyor, davullar çalıyor, hatta bando takımı ilerliyor gibiydi. "Ayliz Hanım!" dedi kadın bir kez daha ve daha fazla dayanamadım.

"Yemeyeceğim!" Bağırdım, sesimin öfkeli çıkmasına engel olamadım ama ona böyle davranmak istememiştim de. Fakat işe yaramıştı da, kapıya vurmayı da seslenmeyi de bırakmıştı. Oluşan sessizliğe rağmen aynı şeyleri hissetmeye devam ederken başımı ellerimin arasına aldım, acıyla inledim.

Mevsim kıştı, kasımın sonundaydık hatta ve hava bayağı soğuktu. Fakat buna rağmen kan ter içinde kalmıştım uyurken. Oysa oda o kadar sıcak bile değildi. Bu düşünceler arasında yeterince kötü hissetmiyormuşum gibi bir de kulaklarım çınlamaya başladı, ellerimi kulaklarıma bastırdım ve öfkeme hâkim olamayıp kendime vurdum. Eş zamanlı olarak doğruldum, ayaklarımı yataktan sarkıttım. Ayaklarımın üzerine bastığımda sanki dizlerim beni taşımayacak gibi hissettim ama buna rağmen durmaya devam ettim.

Düşmeyeceğimden emin olup pencereye doğru birkaç adım attım. Pencerenin kolunu yakaladım, dengemi sağladım ve o kolu indirip pencereyi açtım. Anında soğuk hava yüzüme çarparken gözlerimi kapatıp derin derin nefesler aldım. Terli olduğumdan vücudum ürperdi ama buna rağmen soğuk havaya karşı durmaya devam ettim. Ta ki midem ağzıma gelene kadar.

Koşarak ve fazlasıyla dengesiz bir şekilde banyoya gittim, kendimi klozetin başına attım ve midemdeki her şeyi kustum. Aynı şey birkaç defa daha yaşandıktan sonra sifonu çektim, klozetin kapağını kapatıp üstüne oturdum. Belim iki büklüm olurken ellerimi karnıma doladım. Dün gece alkol almıştım ama ilk kullanışım değildi, vücuduma ilk defa böyle bir etkisi oluyordu.

"Bir şey yok." dedim kendi kendime ve her şeyin yolunda olduğuna inandırdım kendimi. Aynı zamanda kalktım, elimi yüzümü yıkadım. Başımdaki ağrı geçen her saniyede biraz daha artıyordu. Hemen bir şeyler yemeli ve ilaç almalıydım. Aldığım bu kararla banyodan çıktım. Terli olduğum için duş almak istedim ama bunu yapacak gücüm yoktu, önce kendimi iyi hissetmeliydim. Bu yüzden terli kıyafetlerimden kurtulup bir şortla tişört giymekle yetindim. Evden dışarıya çıkmaya niyetim yoktu. Evin içi de yeterince sıcaktı ve ben soğukta bile terliyordum. Bu yüzden ince şeyler giydim.

Odadan çıkarken başım döndü, birkaç saniye durup kendime geldim. Merdivenlere doğru yürürken fark ettiğim şeyle duraksadım, ellerime baktım. Ellerim titriyordu resmen. Gözlerimi sımsıkı kapattım, iyi olduğumu düşünmeye çalıştım. Fakat düşündüğüm tek şey Tan'ın zorla verdiği uyuşturucu oldu. Doğru ya, her şey onun yüzünden oluyordu. Vücudum aynı şeyden istiyordu ama bunu yapmayacağım, kendime bu kötülüğü asla yapmayacağım. Canım yansa, ölecek gibi hissetsem yine de yapmam. Kimseye de anlatamam, çünkü korkuyorum. Zorla kullanmış olduğuma inanmayacak, isteyerek aldığımı düşünecek olmalarından korkuyorum ve onlar bunu düşünürlerse beni yine aynı hastaneye kapatırlar. Bu kadarına dayanamam, buna izin veremem. Bu kez her şey tek başıma halletmeli, bundan tek başıma kurtulmalıydım. Başka şansım yok.