Captive Of Desire (DESIRE Series I)

CHAPTER 1

Seryoso kong pinapanood ang mga isda sa aquarium na mukhang masayang naghahabulan. Sinubukan kong hawakan ang glass na aquarium na para bang mahahawakan ko ang mga naggagandahan isda sa loob nun. Napangiti pa ako nang lumayo ito at lumangoy palayo sa kamay ko. Nandito ako sa bahay nina Lola Priscilita at sa tuwing nandito ako ay dito kaagad ako tumutungo sa parteng likuran kung nasaan ang dalawang aquarium na puno ng isda sa loob.

Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maiwasang hindi maamaze kapag nakikita ko ang mga ito. Paano kaya nito nakakayanang mabuhay ng matagal na nakakulong lamang sa aquarium. Nasanay silang malayang lumangoy sa malawak na karagatan. Marami sila doong pagkain at lugar na pupuntahan. Hindi kagaya dito sa kulungan nila.

"Hi love" nagulat ako nang biglang may yumakap saakin. Natigil ako sa pagmamasid sa mga isda.

"Ariel?"

"Yes. It's me. Pinuntahan kita sainyo. Ang sabi ng kasambahay niyo na siyang naabutan ko roon ay dito ka daw namamalagi dahil nag out of country ang parents mo." he planted a kiss on my shoulder. Lumingon ako sa kaniya para yumakap

"I missed you. Bakit ngayon ka lang nagparamdam?"

"Sorry. Sobrang busy namin lately. Ikaw lagi ang naiisip ko sa kabila ng lahat ng mga ginagawa namin. Baka bigla mo na lang akong iwan kasi hindi na kita nabibigyan ng time" ngumuso ako sa sinabi niya. He peck a kiss on my lips when I did that.

"You're so cute" natatawa niyang sabi habang pinipisil ang magkabila kong pisngi. Lalo akong ngumuso sa sinabi niya. Para naman akong bata kung ituring niya minsan.

"Angelina? Apo"

Bumitiw ako sa pagkakayakap sa kaniya nang marinig na papalapit saamin si Lola.

"Oh. Nandito na pala siya. Sasabihin ko sanang may naghahanap sayo"

Lumapit si Ariel para magmano kay Lola. Marahan namang tinapik ni lola sa balikat si Ariel. She loves it when young adults still do this kind of gestures to give respect.

"Lola si Ariel po pala, boyfriend ko—"

"Alam ko, sinabi na ng mama mo. Ipaghahanda ko kayo ng meryenda"

"Huwag na po. Binisita ko lang po si anj. Mamaya aalis din ho ako. Medyo malayo po kasi ang biyahe pabalik sa Maynila." Agap naman ni Ariel. He looks shy lalo pa nang takang tumingin dito si Lola.

"Wala kang dalang sasakyan?"

"Wala ho. Nag commute lang po ako" nagulat ako sa sinabi niya.

Sa Tanay, Rizal kasi located itong bahay nina Lola. Mas gusto nila dito dahil dito sila bumuo ng pamilya ni Lolo at ayaw lumipat sa kasentruhan ng Maynila. Mas tahimik nga naman dito at sobrang payapa ng paligid.

Hindi naman kalayuan ang Rizal sa Maynila pero kung nag commute siya ay paniguradong matatagalan siya niyan. Kami ngang naka kotse papunta dito ay inabot ng one and a half hour sa biyahe. Buti lang kung train siya sasakay kasi mas mabilis at walang traffic.

"Bakit hindi ka nagdala ng sasakyan?" Nag aalala kong tanong

"Hiniram ng kapatid ko"

Tapos nakuha niya pa akong puntahan dito kahit malayo. That's why I love this boy so much. Pinapunta kami ni Lola sa may silid-tanggapan at naupo sa may couch. Doon kami nag usap at nagkamustahan. Madami dami siyang ikinuwento saakin at as usual lagi akong handang makinig sa kaniya.

Saaming dalawa ay siya ang pala salita. Ewan ko din ba sa sarili ko. Namulat na lang ako sa mundong ito na napaka hinhin at pormal. Yun kasi ang turo sakin ni mommy. Hindi daw magandang tingnan ang babaeng magaslaw at bungangera. Dahil din sa ganito ang ugali ko ay wala akong nagiging kaibigan simula nung elementary at highschool days ko. Ilag silang lahat sakin kasi napaka boring ko daw na tao.