Atlantis • bxb

3: İspiyon

12/A Sınıf Grubu

05****36: Arkadaşlarr
11'lerden Yunus diye bir çocuğu dövmüşler geçen gün.
Ama öyle böyle değil.

05****09: Kim yapmış?

05****36: Kim olduğu belli değil.
Yunus da saklıyormuş zaten.
Artık ne yaptıysa.

05***41: Arkadaşlar sınıf grubunda ders dışı şeyler konuşmayalım lütfen.

05****09: Tamam sen ders dışı şeyler konuşma o zaman Beyza.

05****12: Valla kim yaptıysa eline sağlık.
İnstagramdan rahatsız edip duruyordu beni de sürekli.
Hak etmiştir pezevenk.

05****36: Müdür kimin yaptığını öğrenmeye çalışıyormuş duyduğuma göre.
Veliler okulda böyle bir olay olduğu için bayağı bir tepki göstermiş.
İşte çocuklarımızı size emanet ediyoruz, eşkıya mı canım bunlar? Cart curt...

Anıl: Kimyada son ders not alan var mı?

Erkan: Buyur kanka.
*Fotoğraf*
*Fotoğraf*
*Fotoğraf*

Anıl: Eyvallah kardeşim.

Beytullah: Akşamüstü halısahaya gelebilecek olan var mı?

05****17: Beni yaz.

Konuyu dağıtmaktaki başarılarına gülümsemeden edememiştim. Ancak sonra gülümsemeye hakkım olmadığını hatırlayarak yüzümdeki tebessümü sildim ve telefonu kilitleyip komodinin üstüne bıraktım.

Bugün geçen günkü denemenin sonuçları gelmişti. Anıl yine birinci sıradaydı ve buna şaşırmamıştım ancak bu kez ikinci sıradaki ben değildim. Ulaş ikinci sırayı aldığında üçüncü sıra bana kalmıştı.

Okuldan çıktıktan sonra kendimi yürüdüğüm köprüden sallandırmamak için zor bir savaş vermiştim. Eve gitmemek için parkta sabahlamayı bile düşündüğüm sırada babamdan bu gece gelemeyeceğini söyleyen bir mesaj almak bir nebze olsun omzumdaki yükü azaltmıştı.

Durumu daha kendime açıklayamıyorken ona hiç açıklayamazdım. Aslında pek bir açıklaması da yoktu, ben hiçbir sike yaramayan biriydim sadece.

Eve geldiğimde doğruca odama gelip yatmıştım. Ders çalışacak kafa kalmamıştı bende. Fakat dinlenmeye hakkım yoktu ki benim. Bu yüzden kalkıp masaya geçtim ve ders videosu açtım.

Kaç saat çalışmıştım bilmiyorum ancak bir noktadan sonra beynim zonklamaya başlamıştı. O yüzden sürünerek yatağıma girdim, uykuya dalmak için beklememe gerek kalmamıştı zaten.

Yeniden uyanmama neden olan şey babamın sesiydi. Kafama attığı kağıtlar yüzünden yerimde sıçramıştım. Olayı kavrayabilecek kadar kendime geldiğimde yatakta doğruldum.

"Madem hiçbir halta yaramayacak o dershaneye neden o kadar para veriyorum?"

Gözlerimi ovuştururken söylediklerini yutmak için kendime vakit tanıyordum. Ancak o konuşmaya devam ettiğinde bu pek mümkün olmamıştı.

"Annen senden bir bok olmayacağını anlamış ki bırakmış seni." Dişlerini sıktı.

"Annem beni bırakmadı."

Kısa bir süre sessizlik oluştu aramızda. Ancak babam bunu bozmak için fazla sabırsız davrandı.

"O zaman git annenle kal. Kalabilir misin? Sadece bir haftalığına bile olsa?" Tek kaşını kaldırdı. Bu bir soru değildi, bu beni aşağılama şekliydi.