1. KİTAP: SAFİR SAKLI DİYAR
2. KİTAP: SAFİR KRALLARIN SAVAŞI
Safir daha küçükken terk edilmişti, Kapuz kasabasının öfke kokan kollarına. O kollarda gördü yalnızlığı, o kollarda tanıdı insanları ve o kollarda yaşadı çocukluğunu.
Safir artık bu kasab...
Pol artık umudunu kaybetmişti. Uyuyan ve ölen ejderhaların arasında dostlarını arıyordu. Ama tek bir iz dahi bulamadı. Aklında dostlarının ejderhalara yem olduğu düşüncesi geziniyordu. Artık yapacak bir şey kalmayınca, çaresiz bir şekilde Kastor'un yanına gitti ama gördüğü manzara karşısında çok sinirlendi. Kardeşinin yanında onu yaralayan o kız duruyordu. Hemen kılıcını çekti ve hızlı adımlarla kıza yaklaştı. "Kardeşimden uzak dur yoksa kardeşime yaptığının intikamını fazlasıyla alırım."
Lila bir anda gülmeye başladı. Karşısında kendisine öfkeyle bakan kişiye aldırdığı yoktu. Onu ciddiye alır bir tavır sergilemiyordu. "Size yardım etmeye geldim. Arkadaşların evimde. Ejderhaların arasında kalmışlar ve biri baygın. Sizi de eve götürmeye geldim. Arkadaşına yardım etmek istiyorum."
Pol arkadaşlarının bulunduğunu duyunca içine bir ferahlık geldi. Biri baygındı ama yine de bu olaydan kurtulduklarına sevindi. Karşısındaki kız onları kurtardı ama ona karşı içinde en ufak bir minnet duygusu bile beslemiyordu. Kalbinde sadece öfke vardı. "Arkadaşlarımı buraya getir. Bu lanet yerden ayrılmak istiyorum."
"Arkadaşların yaralı. Biri sürekli kan kaybediyor. Bu hâlde göndermek istemiyorum. Söz herhangi bir saldırıda bulunmayacağım." Lila bunları söylerken kendine inanamıyordu.
Pol gözlerini Kastor'a çevirdi. Onun hemen bir tedaviye ihtiyacı vardı. Fazlaca kan kaybetmişti. Başka bir yol yoktu. Kardeşini yaralayan bu kızın evine gitmekten başka bir çare gözükmüyordu. Pol, kardeşinin bulunduğu atın eyerinden tutmuş Lila'yı takip etmeye başladı. Lila da diğer iki atın birini sağına almış diğerini soluna almış ilerliyordu. Pol ve Kastor, Lila'nın evine ulaştılar. Pol ve Lila içeriye girer girmez Teyen üstlerine atladı. Kastor içeriye yaralı halde girince Teyen bir dostu için daha üzüldü. "Pol, ne oldu böyle? Kastor neden yaralı?"
Pol gözlerini Lila'ya dikti. "Kayaların üzerinde işler iyi gitmedi."
Lila ve Pol, Kastor'u güzelce koltuğun birine yatırdılar. Lila, küçük mutfak dolabından bir takım şişeler çıkardı. Dikkatli bir şekilde şişelerin üzerini okumaya çalışıyordu. Birkaç şişe ile Kastor'un yanına çömeldi. Pol, Lila'nın elindeki şişeleri görünce onu uyarmak istedi. "Bıraktığın işi tamamlamak gibi bir niyet içerisindeysen eğer..."
Lila, sesli bir şekilde gülmeye başladı. "Öyle bir niyet içerisinde olsaydım, sizi orada bırakırdım." Lila, Kastor'un omzundaki yarayı daha iyi görebilmek için kıyafetinin omuz tarafını kesti. Şişenin birini aldı ve bir beze döktü. Sonra da yarayı özenle temizlemeye başladı.
Pol ve Teyen ise Kastor'u biraz olsun yalnız bırakmıyorlardı. Pol kafasını Safir'e doğru çevirdi. O da yatağa boylu boyunca uzanmıştı. Çok berbat görünüyordu. "Safir'e ne oldu?" diye sordu Pol.
"Ejderhalar etrafımızı çevirdi. Kaçacak yer olmayınca aralarında kaldık. Büyük bir ejderha kuyruğu ile kayanın tepesine savurdu. Oradan da aşağıya düştü," diye durumu zor da olsa anlatabildi Teyen.
Pol yüzündeki endişeyi bir kenara bırakamıyordu. Safir ve Kastor için dua etmekten başka elinden hiçbir şey gelmiyordu. Lila, Kastor'a ne yapılması gerekiyorsa hepsini yapmıştı. Artık sadece uyanmasını beklemek kalmıştı.
Pol merak içindeydi. Hem Safir hem de Kastor için. "Peki Safir, o nasıl?" diye sordu Pol.
Lila elindeki şişeleri dolaba yerleştirirken aynı anda da konuşuyordu. "Bilmiyorum. Kafasını kötü çarpmış. Uyanması biraz uzun sürecek anlaşılan."
Pol bu kıza o kadar çok sinirliydi ki, ona teşekkür etmek içinden gelmiyordu. Ama merak ediyordu. Neden yardım ediyordu bu kız. "Bize önce saldırdın sonra da yardım ediyorsun, neden?"
"Öyle istiyorum çünkü."
"Bize neden saldırdın peki?" diye sordu Pol.
"Yeterince yoğun bir gün. Sorularını daha sonra sorar mısın?" Lila konuşur konuşmaz bir odaya girdi ve kapıyı kapattı.
Teyen ve Pol yerde oturuyorlardı. Arkadaşlarının bu hallerine çok üzülüyorlardı. Bu durum yalanlar ile örülmüştü sanki. Safir'e kurulan yalan dolu hayat hepsinin ayaklarına dolanmıştı.
♧♧♧
Bir gün sonra
Pol çok endişeliydi. Hem de çok sinirli. Arkadaşları baygın gibi yatıyordu. Elinden gelen hiç bir şey yoktu. Bu çaresizlik, bir şey yapamamak o kadar kötü bir durumdu ki, sadece çocuk gibi ağlamak istiyordu. Tek bir umuda ihtiyaçları vardı. Dostlarından gelen güzel bir umuda. Pol ve Teyen çaresiz bir şekilde koltukta oturuyorlardı. Sonra bir ses duyuldu odada. "Su, su" diye inleyen biri. Kastor yavaş yavaş uyanıyordu. Pol aniden yerinden kalktı. Kardeşinin uyandığını görünce eli ayağına dolandı.
"Tamam, tamam hemen getiriyorum."
Pol, bir bardak su alıp, Kastor'un başını hafifçe tutarak ona içirdi. Pol ve Teyen'in gözlerinden mutluluk fışkırıyordu adeta. Kastor suyu içince tekrar uykuya daldı.
Teyen hafifçe başını Safir'e çevirmiş ve bir şeyler mırıldanmaya başladı. "Sıra sende dostum, sıra sende."
Pol, Teyen'i kucağına aldı ve "Merak etme, o da uyanacak," diye teselli etmeye başladı.
Pol ve Teyen masada oturmuş konuşurlarken, arkada Safir yavaş yavaş kendine geliyordu. Yattığı yerden yavaşça doğruldu, etrafı süzmeye başladı. Sessizce yerinde otururken hatıralar Safir'e uğramaya başladı. Artık her şeyi hatırlıyordu. Kafasına nasıl vurulduğunu, nasıl prens ilan edildiğini ve ejderhaları. Bu insanlara karşı ne hissedeceğini bilemedi. Bu süre zarfında onlara bağlandığını hissetti. Teyen, Safir'in oturduğunu görünce Safir'e doğru koşmaya başladı. Her halinden özlediği belli oluyordu. "Aramıza hoş geldin."
Safir gülümseyerek cevap verdi küçük sincaba. "Hoş buldum. Bu arada artık hatırlıyorum."
Teyen suçlu suçlu gözlerini kaçırıyordu.
Pol, Safir'in omzuna dokunup, "İyi olmana çok sevindim dostum," dedi.
"Kastor nerede?" diye sordu Safir.
Pol ve Teyen aynı anda kafasını Kastor'a çevirdi. Tek umutları her şeyin tekrar daha iyiye dönmesiydi.
Safir endişe ile, "Nasıl oldu bu, iyi mi?" diye sordu.
Pol kardeşine bakıyordu hâlâ. "Bir kaza oldu. O gün her şey birbirine girdi. O esnada Kastor kötü yaralandı."
Safir ve Pol konuşurken birden Kastor'da kımıldanmaya başladı. Yavaşça gözlerini açıyordu. Büyük devasa bir kayanın altından sevinç çığlıkları yükseliyordu. Umut yeniden canlanıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
