*ទឺត... ទឺត... *
"អរុណសួស្តីលោកប្រុសCEO"
"អូនក្រោកហើយ??? ហេតុអីក៏ឆាប់យ៉ាងនេះ???" ជីមីនឆ្លើយពីខ្សែទូរស័ព្ទម្ខាងទៀត
"អូនគេងបាន៥ម៉ោងហើយ... ហើយអូនត្រូវប្រញាប់ងើបដោយសារត្រូវញុាំថ្នាំពេលព្រឹក..." លីលី
"អូរ... ហេតុអីអូនស្ដាប់បញ្ជាបែបនេះ???"
"អូនខ្លាចបងមកចាប់អូនទៅ SEOUL វិញ... " លីលីញញឹមលឹបភ្នែកបន្តិចក៏និយាយបន្ត
"នេះបងកំពុងទៅក្រុមហ៊ុនមែនទេ??? "
"មែនហើយបងកំពុងទៅក្រុមហ៊ុន... អូ... ក្នុងកាបូបលុយរបស់អូនបងបានដាក់ credit card មួយក្នុងនោះ... អូនអាចដកប្រាក់បានគ្រប់ធនាគារ..." ជីមីន
"លួចដាក់ទាំងពីពេលណា?? បងឯងនេះ"
"បើឲ្យតាមសម្រួលអូនឯងប្រាកដជាប្រកែក... ដូច្នេះមានតែវិធីនេះ..." ជីមីន
"យ៉ាប់ណាស់ប្រុសចាស់ម្នាក់នេះ"
"អូនទៅដល់ខ្មែរភ្លាមហ៊ានហៅបងថាប្រុសចាស់ផង???" ជីមីន
"បានហើយ... អូនត្រូវទៅលុបមុខនិងញុាំអាហារពេលព្រឹកផង... ម៉្យាងអូនត្រូវទៅផ្សារ... អូនខានដើរផ្សារបែបនេះយូរហើយ... Byebye" លីលីនិយាយចប់ក៏ចុចបិទឯអ្នកកម្លោះខាងនោះក៏ហួសចិត្តរួចក៏សើចឡើងមក... ឯលីលីវិញក៏បានប្រញាប់ប្រញាល់រៀបចំខ្លួនដើម្បីទៅដើរផ្សារបន្លែ...
បន្ទាប់ពីសើចហួសចិត្តនិងលីលីជីសុីនដែលជាអ្នកការពារផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកកម្លោះក៏បានសួរទៅអ្នកប្រុសរបស់ខ្លួន
"អ្នកប្រុស... តើអាម្នាក់នោះយើងគួរចាត់ការបែបណាចំពោះវា???" ជីសុីន
"ឲ្យវាទៅជុងគុកចាត់ចែងទៅ... " ជីមីន
"បាទអ្នកប្រុស..." ជីសុីន
-------------------
"អ្នកស្រី... តើអ្នកស្រីចង់ទៅណាដែរ???" អង្គរក្ស
"ទៅផ្សារ... ទៅជាមួយបងៗ" លីលីក៏ចង្អុលទៅអ្នកបំរើទាំង២ដែលកំពុងបោសសំអាតក្នុងផ្ទះ
"មិនបានទេ... ខ្ញុំសុំទៅជាមួយ" អង្គរក្ស
"ខ្ញុំប្រាប់អ្នកប្រុសហើយៗ... បើមិនជឿអាច call ទៅសួរគាត់បាន... តែមុននេះគាត់ត្រៀមប្រជុំហើយ... មិនអីទេ... Call សួរគាត់ទៅ..." លីលី
"អឺ..."
"បើអ្នកស្រីប្រាប់អ្នកប្រុសទៅហើយពួកខ្ញុំក៏មិនហ៊ានរារាំងដែរ..." អង្គរក្ស
"ប្អូនស្រី... ពួកគេចេះស្ដាប់ភាសាខ្មែរទេ???" បងប្រុសលីលីក៏រត់មកសួរប្អូនស្រីខ្លួន
"អត់ទេ... ប៉ុន្តែពួកគាត់ចេះស្ដាប់និងនិយាយភាសាអង់គ្លេសបាន... បងមានការអីជាមួយពួកគាត់??? " លីលី
"ចង់បបួលគេលេងហ្គេម... ខ្វះដៃគូរ" បងប្រុសលីលី
"ពួកគាត់ប្រហែលមិនចេះទេ... តែបើបងចង់ដឹងសួរខ្លួនឯងទៅ... ខ្ញុំប្រញាប់ទៅផ្សារ... តោះបងបង..." លីលី
"អ្នកស្រី... ហេតុអីអ្នកស្រីហៅពួកខ្ញុំបែបនេះ??? ហើយព្រមទាំងឲ្យខ្ញុំគេងស្មើអ្នកស្រីទៀត" អ្នកបំរើម្នាក់ក៏បានសួរសំណួរអ្នកស្រីរបស់ខ្លួន
"ហេតុអីហៅមិនបាន??? ហើយហេតុអីគេងមិនបាន??? បងបងក៏ជាមនុស្ស... មានសាច់មានឈាមដូចតែខ្ញុំដែរ... ហើយថែមទាំងមានសញ្ជាតិកូរ៉េតាំងពីកើតមកទៀត... មិនដូចខ្ញុំជាមនុស្សចំណាកស្រុកហើយទៅសុំសញ្ជាតិពីពួកបងទេ..." លីលី
"អ្នកស្រី... " អ្នកបំរើទាំង២ស្ដាប់ហើយស្ទើតែស្រក់ទឹកភ្នែក...
"ពួកយើងមកដល់ផ្សារហើយ... ឆាប់ចុះមក... ហើយបើចង់ញុាំអីប្រាប់ខ្ញុំមកកមខ្លាចចិត្តអី" លីលីក៏ដើរទៅមុនអ្នកទាំង២បាត់ទៅ
-------------
២ខែកន្លងផុតទៅលីលីបានរស់នៅយ៉ាងរីករាយនៅខ្មែរតែថ្ងៃ១ជាអកុសលនៅពេលនាងកំពុងចុះជណ្ដើរនៅឯផ្សារទំនើបក៏ស្រាប់តែមានគេរត់មកបុកនាងធ្លាក់ពីលើជណ្ដើររហូតដល់សន្លប់បាត់ស្មារតី... អ្នករាល់គ្នាឃើញបែបនេះក៏ប្រញាប់ប្រញាល់នាំនាងទៅមន្ទីរពេទ្យយ៉ាងលឿន...
~~~~To be continued ~~~~
YOU ARE READING
CEO ម្ចាស់ស្នេហ៍ [-ចប់-]
Romance"បងមិនខ្វល់ថាថ្ងៃក្រោយអូនមានជម្ងឺឈឺស្កាត់យ៉ាងណាក៏បងព្រមនៅក្បែរថែរក្សាអូនហើយនិងមើលថែអូន ទុកអូនឲ្យដូចជាព្រះនាងម្ចាស់របស់បងតរៀងទៅ..." ជីមីនបុរសសម្ដីផ្អែមកំពុងនិយាយទៅកាន់នារីម្នាក់ដែលកំពុងអង្គុយផ្អែកស្មាខ្លួននៅពេលដែរអ្នកទាំង២កំពុងអង្គុយមើលថ្ងៃរៀបនិងលិចន...
Episode 19
Start from the beginning
![CEO ម្ចាស់ស្នេហ៍ [-ចប់-]](https://img.wattpad.com/cover/302990030-64-k873134.jpg)