"អូទេ... ហេតុអីខ្ញុំមិនប្រយ័ត្នបែបនេះ???" ជីមីន
" បងឯងលង់ស្នេហ៍និងនាងតាំងពីពេលណា???" ជុងគុក
"គឺ...." ជីមីន
"យ៉ា... នេះមនុស្សផ្ដាច់ការរបស់យើងក៏អាចធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍របស់គេដែរន៎..." ជីន
"អ្នករាល់គ្នានៅជុំគ្នាមែនទេ?????" ជីមីន
"មែនហើយ... " ជេហូប
"ពួកបងក៏នៅដែរ????" ជីមីន
"ហេតុអីក៏ឯងភ័យម្លេះ???" ណាមជុន
"វីវរហើយនេះ..." ជីមីន
"ឆាប់នាំបងថ្លៃមកជួបខ្ញុំណា..."ជុងគុក
"បងថ្លៃអីឯង??? នាងកំពុងរៀននៅឡើយទេ... បានហើយខ្ញុំឈប់និយាយហើយ" ជីមីននិយាយចប់ក៏ប្រញាប់ចុចបិទទូរស័ព្ទរួចក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ដើរទៅបន្ទប់របស់ខ្លួនបាត់....
-------------
កន្លងផុតពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃអ្នកកម្លោះជីមីនកាន់តែមានភាពស្និទ្ធស្នាលនឹងលីលីជាខ្លាំងព្រោះដោយសារនាងបានជួយក្នុងការផ្ដល់យោបល់ទៅលើកិច្ចការរបស់អ្នកកម្លោះរហូតកិច្ចការមួយនោះសម្រេចលេចចេញជារូបរាង ១០០% រីឯពេលកំណត់ដែលអ្នកកម្លោះត្រូវត្រលប់ទៅកូរ៉េវិញក៏គៀកនិងមកដល់ដូចគ្នាទើបជីមីននិងអាដូសបានធ្វើពិធីជប់លៀងតូចមួយដើម្បីជាការអរគុណដល់លីលីដែលបាននៅក្បែរមួយរយៈពេលនេះ... អ្នកទាំង៣បានញុាំអាហារនឹងផឹកស្រាអស់ជាច្រើនរួចអាដូសក៏សន្លប់បាត់ទៅនៅសល់តែជីមីននិងលីលីដែលបន្តនិយាយបណ្ដើរផឹកបណ្ដើររហូតអ្នកទាំងពីរក៏ចាប់ផ្ដើមស្រវឹងខ្លាំងហើយក៏បានធ្វើរឿងដែលមិនគួរធ្វើជាមួយគ្នានៅក្នុងយប់នោះទៅ....
--------------------
ព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៏បានមកដល់... សម្លេងទូរស័ព្ទក៏បានបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យអ្នកកម្លោះដែលកំពុងលង់លក់យ៉ាងស្រួលភ្ញាក់មកភ្លាមៗទាំងមិនបានមើលលេខថាជាអ្នកណា... សម្លេងក្រលរៗក៏បានបន្លឺចេញមកពីខ្សែទូរស័ព្ទម្ខាងទៀតធ្វើឲ្យអ្នកកម្លោះដែលមមីមមើមុននេះស្វាងចែស
"ឯងកំពុងធ្វើអី" ថេយ៉ុងក៏បានបន្លឺពីក្នុងទូរស័ព្ទចេញមក
"យើង... យើងទើបក្រោកពីគេង..." ជីមីនស្រវេស្រវាក្រោកឡើងទាំងខ្លួនគ្មានសម្លៀកបំពាក់
YOU ARE READING
CEO ម្ចាស់ស្នេហ៍ [-ចប់-]
Romance"បងមិនខ្វល់ថាថ្ងៃក្រោយអូនមានជម្ងឺឈឺស្កាត់យ៉ាងណាក៏បងព្រមនៅក្បែរថែរក្សាអូនហើយនិងមើលថែអូន ទុកអូនឲ្យដូចជាព្រះនាងម្ចាស់របស់បងតរៀងទៅ..." ជីមីនបុរសសម្ដីផ្អែមកំពុងនិយាយទៅកាន់នារីម្នាក់ដែលកំពុងអង្គុយផ្អែកស្មាខ្លួននៅពេលដែរអ្នកទាំង២កំពុងអង្គុយមើលថ្ងៃរៀបនិងលិចន...