មិនយូរប៉ុន្មានរដូវស្លឹកឈើជ្រុះក៏បានមកដល់... រយៈពេល២ខែហើយដែលលីលីបានគេងលង់លក់យ៉ាងស្ដូកស្ដឹងលើគ្រែពេទ្យក្នុងបន្ទប់ VIP នេះ... ម៉ាក់របស់លីលីតែងតែចំណាយពេលវេលារបស់គាត់នៅឯមន្ទីរពេទ្យដើម្បីមើលថែកូនស្រីរបស់គាត់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ជាទីបំផុត... ថ្ងៃមួយនៅពេលដែលម៉ាក់របស់លីលីកំពុងអង្គុយចិតផ្លែឈើបណ្ដើរនិយាយម្នាក់ឯងបណ្ដើរគាត់ក៏ស្រាប់តែក្រឡេកភ្នែកឃើញម្រាមដៃរបស់កូនស្រីគាត់កម្រើកហើយគាត់ក៏ងាកភ្នែកទៅមើលមុខកូនស្រីរបស់គាត់ក៏ឃើញថានាងបានបើកភ្នែកស្រឹមៗដែលធ្វើឲ្យគាត់ស្រែកឆោឡោពេញបន្ទប់... ដោយលឺបែបនេះអង្គរក្សទាំង២ដែលនៅយាមទ្វាខាងក្រៅក៏រត់ចូលមកហើយស្ទុះទៅចុចប៊ូតុងនៅក្បាលគ្រែដើម្បីហៅគ្រូពេទ្យមកពិនិត្យមើលអាការៈរបស់នាង...
"លោកគ្រូពេទ្យ... លោកស្រីរបស់ខ្ញុំយ៉ាងមិចហើយ???"
"តាមខ្ញុំពិនិត្យមើលនាងផុតគ្រោះថ្នាក់ហើយ... ហើយពួកយើងនិងនៅតាមដានពីសុខភាពនាងមួយរយៈទៀតដើម្បីឲ្យកាន់តែច្បាស់" គ្រូពេទ្យ
"បាទអរគុណលោកគ្រូពេទ្យណាស់" បន្ទាប់ពីគ្រូពេទ្យចេញទៅផុតជីមីនក៏មកដល់
"នាងយ៉ាងមិចហើយ???" ជីមីន
"មែនហើយ..." ជុងគុក
"លោកគ្រូពេទ្យបាននិយាយថាពួគាត់នៅតាមដានពីសុខភាពលោកស្រីមួយរយៈទៀតដើម្បីឲ្យកាន់តែច្បាស់ពីអាការៈរបស់លោកស្រី" អង្គរក្ស
"ហុឹមយើងដឹងហើយ..." ជីមីន
"កូនប្រសារ" ម៉ាក់លីលី
"ម៉ាក់..."
"បង... ខឹក... ខឹក..." លីលីនិយាយទាំងសម្លេងនៅខ្សោយនៅឡើយ
"អូនដឹងខ្លួនហើយ??? ហេតុអីក៏គេងយូរយ៉ាងនេះ???" ជីមីន
"អូនគេងយូរប៉ុណ្ណាហើយ??" លីលី
"២ខែជាងហើយ..." ម៉ាក់លីលី
"ចុះម៉ាក់មកយូរប៉ុណ្ណាហើយ???" លីលី
"ក្រោយពេលកូននៅទីនេះបាន១សប្ដាហ៍... កូនប្រសារបានឲ្យគេទៅយកម៉ាក់មក"
"ម៉ាក់ស្គមណាស់... ហើយបងក៏ស្គមណាស់ដែរ" លីលី
"បងនឹកអូនរហូតគេងមិនលក់... ឯម៉ាក់ក្មេងគាត់មិនដែលចេញទៅណាក្រៅពីបន្ទប់នេះទេ" ជីមីន
YOU ARE READING
CEO ម្ចាស់ស្នេហ៍ [-ចប់-]
Romance"បងមិនខ្វល់ថាថ្ងៃក្រោយអូនមានជម្ងឺឈឺស្កាត់យ៉ាងណាក៏បងព្រមនៅក្បែរថែរក្សាអូនហើយនិងមើលថែអូន ទុកអូនឲ្យដូចជាព្រះនាងម្ចាស់របស់បងតរៀងទៅ..." ជីមីនបុរសសម្ដីផ្អែមកំពុងនិយាយទៅកាន់នារីម្នាក់ដែលកំពុងអង្គុយផ្អែកស្មាខ្លួននៅពេលដែរអ្នកទាំង២កំពុងអង្គុយមើលថ្ងៃរៀបនិងលិចន...