UNEXPECTED LOVE [KathNiel]

CHAPTER 28: KD, TO THE RESQUE

Happy Reading!

KENNETH'S POV.

"Dee? ----- Magsama na tayo!"

Ano daw !?

Teka! Ano ba itong pinagsasabi ni Kath. Ano nga ulit yun ? Magsasama.... kami?

"W-wait Kath, Seryoso ka ba sa sinasabi mo? I mean, Uhm---" Sinalat ko yung noo niya hanggang leeg. Chineck ko kasi baka may lagnat o kaya'y "Baka ginu-good time mo n-naman ako eh!"

Bumuntong hininga pa siya bago nagsalita tsaka pumikit ng mariin.

"Yes, Dee! I'm serious. I'am really serious. Kasi..." Tumingin siya sa paligid. Parang may kakaibang atmosphere sa paligid na di ko ma-explain dahil sa sinabi niya. Parang may tension ata .

"Because what, Babe? Sabihin mo. Is there any problem? Ano yun?" Pursigidong sabi ko. Eh kasi naman hindi biro ang sinasabi niyang yun na nga!

"Kasi..." Ramdam kong magkahalong kaba niya ngayon sa gusto niyang sabihin kaya siguro di niya mai-tuloy tuloy ang sasabihin niya. Pati ako rin eh kinakabahan. Hindi siya makatingin sa akin ng diretso.

Kaya ginawa ko, hinawakan ko ang magkabilang balikat niya at iniharap siya ng maayos sa akin.

"Kath, tumingin ka sa mga mata ko." Sinunod din naman niya ako. "Sabihin mo, What's the problem? B-bakit mo nasabi yun?" Hindi ko maiwasang mautal.

Gusto kong palakasin ang loob niya kahit papano kasi sa nakikita ko parang ang bigat bigat talaga ng problemang dinadala niya na hindi niya sa akin masabi sabi kaya kahit papaano man lang ay magkaron siya ngayon ng kahit konting lakas ng loob.

Nabigla ako nang konti nung bigla niya akong niyakap ng mahigpit tsaka siya humgulhol ng iyak. Di ko maintindihan kung bakit siya nagkakaganito. Ramdam na ramdam ko ang paghikbi niya . Nasasaktan din ako pag ganun kasi ayokong makakita ng babaeng umiiyak. Lalong-lalo na pag ang babaeng iyon ay siya.

Ginantihan ko rin siya ng mahigpit na yakap. Hinaplos ko ang likod niya para patahanin siya pero mas lumala pa yata.

"A-ayo-kong m-mapahiw-walay sa iyo, Dee!" Nauutal niyang sabi na may halong pag hikbi.

Di ko talaga maintindihan. Hindi naman ako mawawala sa tabi niya eh.

"Shhh! Enough, Kath! Stop crying. Shh! Hindi mangyayari yun . Dito lang ako palagi sa tabi mo. Tahan na"

____________________________

MICHELLE'S POV.

"Hon..."

Sambit ko sa asawa ko habang nakayakap siya sa akin. Nasa kwarto na kami ngayon kasi gabi na and time to sleep. Pero alam ko paring gising siya kasi hinahaplos haplos niya pa ang arm ko.

"Hmm?" Tipid niyang sagot siguro dala na sa antok kasi yung boses niya medyo husky na.

"Uhm... Tama bang.. Pilitin natin ang anak natin na... yun nga sa ibang bansa siya magtatapos ng studies niya." Medyo nag-aalinlangan ko pang sabihin iyon.

Alam kong medyo na-inis siya dun kasi bigla niya akong tinalikuran.

"We've talked about this right?" May kakaibang tono na yung pananalita niya.

"Yeah I know.. But...."

Bigla siyang humarap sa akin. "But what, hon?"

"I'm just worried about, Kath?" Yeah I'm worried on Kath.