UNEXPECTED LOVE [KathNiel]

CHAPTER 25: DON'T SAY GOOD BYE...

KATHERINE'SP.O.V.

PumuntaakokayDsamayswingkungsaansiya naka-upo. May usapan kasi kaming magkita today ditosamay park. He has something to tell. Dahan dahanlangakonglumapitsakanya. Habangpapalapitako, napapansinkongparanglayolayongtinginniyaatparangmaymalalimnainiisip.

Diniyaakonapapansinkasinakatalikodiyongpuwestoniyasaakinkayamasasabikotalagangmaymalalimsiyanginiisipnaparabangmayproblemasiyanahindiniyasinasabisaakin. Kaya siguro siya nakipagkita kasi sasabihin na niya. Ano kayayun?

Hanggangsanakaabotakosapwestoniya. Hestilldidn'tfeelmypresence. Nag-sswingswinglangsiyakonti. Anglalimtalaganginiisipniya. UntilIfindwayparamapansinnaniyaako.

" E-eheeem! " Nag-fakecoughako. Atfinallynapansinniyarinako. Nilingon niyarinakotsakatumayosiya. Parangmedyonagulatpasiya.

"Uh--K-kathandiyankanapala . Sorrydikitanapansin."

He stood up at pumunta sa harapan ko. I smile sweetly at him. He smile back at me. Pero parang may mali. Yung ngiti kasi niya. Parang pilit lang at nakikita ko sa mga mata niya na parang ang cold. Walang ka-emo-emotions. I can't find his happiness in his eyes. Di naman siya ganito, ah.

Di ko na napigilan ang sarili ko at tinanong ko na siya sa kanina pang nagdedeleryong utak ko kung ano ba talaga ang nangyayare? Kung may problema ba siya.

"D..."

"Yes, Kath?"

Hinawakan ko ang kanang pisngi niya at siinimulang haplusin.

"Is there a problem?" Diretsong tanong ko.

Bigla siyang natahimik. Napansin ko ding parang kanina pa siya hindi makatingin sa akin ng diretso. At ito na nga, he looked anywhere. He's not focusing on me.

Ramdam ko ang ibang kaba ng dibdib ko. Di ko ma-explain kung anong feeling ito. Hinawakan ko ang kamay niya at bigla naman siyang nagsalita.

"Kath..." Tapos bigla na lamang may luhang pumatak sa mata niya. Ano bang nangyayare, D? "Kath.. I-im sorry..." then he slightly bowed his head.