Chapter X

117 6 2
                                    

Autumn

Patakbo akong nagtungo sa parking nang makita ko ang kotse na naghihintay sa'kin at matapos kong magpaalam kay Gayle.

"Kuya Fred?" Nagtatakang ani ko nang lumabas ito ng sasakyan para pagbuksan ako ng pintuan.

Akala ko si Damon ang susundo sa'kin dahil siya rin ang naghatid sa'kin kaninang umaga.

"Bakit po ma'am?" He asked confused as well.

Umiling ako. "Wala po kuya." I answered saka pumasok na but I was shocked nang makita si Damon na nakaupo sa backseat habang may hawak na ipad.

"You're here." Hindi ko na napigilan ang sarili na 'wag magsalita.

He looked at me and creased his forehead. "Why? Am I not supposed to be?"

"No, it's not like that." Mabilis kong sagot. "I just thought you're still at the office since Kuya Fred is here too."

Tinignan lang niya ako ng ilang segundo bago binalik muli ang tingin sa hawak. He's checking some reports, I think.

I pouted at tumingin na lang sa labas ng bintana.

Pero hindi ako mapakali at sobrang bigat din ng nararamdaman ko dahil alam kong galit siya kaya lumalayo siya sa'kin.

I looked at him once again but his eyes were still glued on his ipad.

Pasimple akong lumapit sa kanya at hinilig ang ulo sa balikat niya.

He looked so shock at nagtatakang tumingin sa'kin.

I pouted while I looked up at him. "Sorry."

He sighed. "Let's talk about it later." He said and looked at Kuya Fred as if saying we need to talk it in private.

I nodded saka muling hinilig ang ulo sa balikat niya.

"How's your day?" He asked saka tinuloy ang ginagawa.

"Not good." Mabilis kong sagot, still pouting.

"Why?" He asked, confused.

"Because you're mad at me." Mabilis kong sagot.

"Am I?" Mas lalo yata siyang nagtaka.

Tumango ako at 'yong baba naman ang sunod na pinatong sa balikat niya. "Yes, you are."

He chuckled saka ako pinitik sa noo. "I am not." He denied.

Mas lalong humaba ang nguso ko habang nakahawak sa noo. Trip talaga nito minsan noo ko.

Hindi na ako sumagot at umayos na ng upo.

"What are you doing?" Tanong ko sa kanya.

"Checking reports." Sagot niya habang nakatuon na naman ang tingin sa screen.

"Okay." I just said in response. I don't have anything to say since I don't know anything about their business naman.

Mabuti na lang at hindi naman na gano'n katagal bago kami nakarating ng bahay.

Sabay kaming pumasok at nagtungo sa sala.

"So," Panimula niya pagkaupo namin. "Why are you saying sorry?"

"Kasi nakalimutan kong magpaalam sa'yo." I answered.

"Silly, why are you saying sorry? You didn't do anything bad." He said flicking my forehead again. He really loves doing that.

"But you look so mad earlier. Even your texts don't look so good." I said while pouting.

He laughed. "I literally told you to enjoy your lunch."

Married To A Mysterious Billionaire At 18Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon