Without a Word ft. The Maze Runner

"Without..."

Thomas

'We gaan,' we rennen met zijn alle de Maze in. Skyler en Minho rennen naar rechts terwijl Ciarra, Ita en ik naar links rennen. De meiden gaan al snel naar links en ik ren rechtstreeks door naar sectie 4. Ik ren snel maar ondertussen neem ik wel alles in me op. Mijn voetstappen zijn het enige wat de stilte vult die in de Maze heerst. De stilte is altijd hetzelfde en wordt altijd alleen gevuld door voetstappen.

'Verdomme,' zeg ik zacht als ik half weg glijd. Ik houd mezelf maar net overeind en kijk even op mijn horloge. Natuurlijk we rennen pas net maar ik heb nu al honger. Ita en ik zijn hele goede vrienden geworden. Ze vertelt me veel over haar tijd hier. Ze is een schat en ik begrijp wel wat Newt in haar ziet maar ze is voor mij niet meer dan een beste vriendin. We lachen veel en samen met Chuck halen we vaak grapjes uit. Meestal als Ita weer eens ik weet niet laten we het flauwvallen noemen. Nou als ze dat dus doet dan zitten Newt en ik zowat dag en nacht naast haar. Newt is mijn beste vriend en ik mag hem echt. En als ik heel eerlijk ben vind ik die twee samen het meest perfecte stel in de Glade. Ze was dan ook een best wel lange tijd het enige meisje hier. Ze heeft me vertelt over Evelynn maar ik heb nooit gelooft dat ze me echt alles heeft verteld. Maar als ik eerlijk ben heb ik ook nooit verder gevraagd naar haar verhaal. Ze vertelt het me als ze er klaar voor is en dat weet ik. Dus zal ik haar niet pussen en wat gewoon tot ze er klaar voor is. Ze gaat de laatste tijd door een moeilijke periode heen en samen met Newt doe ik er alles aan om haar er door heen te helpen. We brengen veel tijd door meestal met zijn drieën of met zijn vieren maar ook wel eens gewoon Ita en ik zonder Newt en Chuck. Het bos is onze plek al blijven we altijd weg bij de Deadheads. De Deadheads is de plek waar Newt en Ita vaak zijn. Ik weet niet wat ze daar allemaal bespreken en om eerlijk te zijn wil ik het allemaal niet weten. Een gil onderbreekt mijn gedachten en ik herken de stem van Ciarra meteen. Niet omdat ze nou zo speciaal is of zo meer omdat ze nogal een eigenzinnige stem heeft. Van sectie 4 naar sectie 7 is niet heel ver en ik heb tijd genoeg. Mijn sectie heb ik namelijk net al door genomen. Ik ren snel naar de bron van het geluid toe en zie Ciarra al snel in zicht komen. Een muur is ingestort en onder de laag met stenen komt bloed vandaan. Ik schrik als ik Ita nergens zie en begin als een bezetene de stenen weg te halen. Ciarra helpt me gelijk en als ik zo'n drie stenen heb weggehaald heb zie ik het rode haar wat ik zo vaak heb zien dansen in de wind. Ik veeg het haar weg en zie haar gezicht. Haar ogen zijn open en ze knippert lichtjes. 'Tacita.'

'Haal me hier onderuit Tommy, alsjeblieft.' Ik knik gelijk en begin de stenen van haar lichaam af te halen. Overal ligt bloed. Haar gezicht is verwrongen van de pijn en ik til haar zo snel mogelijk op als de stenen weg zijn. Haar ogen zijn nog open maar haar gezicht is nog altijd verwrongen van de pijn. 'Bedankt, Tommy.'

'Ciarra we gaan terug naar de Glade. Ita' wonden moet verzorgd worden en zo snel mogelijk. Kan je haar alsjeblieft op mijn rug zetten,' ze knikt pakt Ita over en zet haar al snel op mijn rug. We begin te rennen terug naar de poort en hoewel ik normaal een stuk sneller ben dan Ciarra. Houdt ze me nu gemakkelijk bij. 'NEWT,' gil ik zo snel als we de laatste gang door zijn gerend en de Glade duidelijk te zien is. De blonde jongen komt aangerend en zodra hij ziet dat er iets mis is roept hij Jeff en Clint. Ik leg Ita in zijn armen en ren vervolgens weg om voor Jeff en Clint een emmer met water te halen. Ik neem een slok van een glas water om vervolgens zo snel als ik kan terug te rennen naar Jeff en Clint. 'Hier.'

'Alles komt goed met haar. Naast wat gekneusde botten zijn het alleen wat ondiepe sneeën die we moeten ontsmetten,' ik ben opgelucht een zak naast Newt neer.

'Wat is er gebeurt Thomas?' ik haal spijtig mijn schouders om en draai me om naar Ciarra die zit te huilen. 'Ik ga het vragen aan Ciarra.' Ik knik en hij staat op.

'Waar kunnen we haar het beste heen brengen?' vraag ik zacht aan Jeff.

'Ons gebouw. Zodra ze dan genezen is kan ik haar een laatste check-up geven en dan hoef ik haar hopelijk een hele lange tijd daarbinnen niet meer te zien. Hopelijk ook niet als een gast voor één van jullie,' ik knik als Jeff en Clint haar vervolgens oppakken en weg brengen. Ze brengen haar weg en ik ben verbaasd dat Newt niet gelijk achter haar aanrent. Hij luistert naar Ciarra maar zodra die klaar is met praten rent hij achter Jeff en Clint aan. Ik ren achter Newt aan en samen gaan we de kamer van Tacita binnen. 'Zolang jullie rustig zijn mogen jullie blijven.'

'Bedankt Jeff,' hij knikt naar Newt en mij om vervolgens de kamer uit te lopen.

'Wil ik weten wat er allemaal is gebeurd?' vraag ik Newt zacht als ze voor de zoveelste keer bij haar zitten. Hij schudt zijn hoofd en gaat naast haar op bed zitten om vervolgens haar hoofd op zijn schoot te leggen. Ze opent haar ogen.

'Heb ik je bang gemaakt?' Newt en ik knikken allebei en Ita grinnikt zachtjes. 'Ik weet niet wat erger is. Dat jij bijna dood ging in de Maze of weer bijna dood ging,' ze grinnikt zacht en gaat met haar hand naar Newt' gezicht toe. 'Je hebt geluk dat Ciarra zo hard kan gillen en Thomas zo snel kan rennen.'

'En dat Minho me naar sectie 4 had gestuurd in plaats van sectie 1. Al had het handiger geweest als hij mij met je mee had gestuurd,' vul ik Newt aan.

'Oké ik weet het nu wel. Ik moet dankbaar zijn dat ik nog leef en geloof me dat ben ik ook echt wel,' brengt ze er tegen in voordat Newt verder kan gaan. 'Maar als die verdomde muur niet was ingezakt door wat voor reden dan ook had ik hier nu niet voor de duizendste keer gelegen.' Newt knikt en haalt een hand door haar haar. Ze zijn perfect voor elkaar hoe klef ze soms ook mogen zijn.

'Ik laat jullie twee wel even alleen,' zeg ik met een glimlach en loop de kamer uit. Even denk ik er over om na te kijken maar ik duw de gedachten al snel weer weg en loop naar Chuck toe. Hij zit wat verder op bij het bos en ik zie dat hij wat in zijn handen heeft maar vanaf hier kan ik niet goed zien wat het is. Wat ik wel kan zien is dat hij er mee bezig is en dat het belangrijk voor hem is. Misschien wel net zo belangrijk als dat Ita voor Newt is. Ik loop naar hem toe en ga in stilte naast hem zitten. Chuck lijkt me niet op te merken en werkt gewoon door. Ik kijk naar het beeldje in zijn handen. 'Wat ben je aan het maken Chuck?' Hij kijkt verbaasd op en snijd bijna in zijn vingers. Ik haal het mes uit zijn handen en kijk hem vragend aan. Het beeldje in zijn handen is mooi maar zo te zien nog niet helemaal af.

'Ik maak een beeldje, voor mijn ouders. Ik kan ze me dan wel niet herinneren maar ik moet ze wel gehad hebben weet je,' ik knik en pak het beetje wat hij me aanreikt. Ik draai het een paar keer rond in mijn hand om het vervolgens terug te geven. Hij glimlacht als ik zeg dat het mooi is en kijk trots naar zijn eigen werk. 'Hoe gaat het eigenlijk met Ita? Ik zag hoe jullie haar binnen brachten,' ik zucht.

'Ze heeft wat sneeën en gekneusde botten maar voor de rest is er niet al te veel met haar gebeurd als je na gaat wat er gebeurd is. Ze kwam onder een ingezakte muur. Het bloed deed het erger lijken dan dat het in werkelijk was,' leg ik het hem uit.

'Het komt goed met haar? Toch?' ik knik overtuigd van de zaak.

'Alles komt goed. Alles is altijd op zijn pootjes terecht gekomen dus waarom zou dat deze keer niet gebeuren?' vraag ik hem met een glimlach wetend dat hij geen antwoord heeft op mijn vraag. Vooral omdat het een vraag is waar je niet echt een antwoord op hoeft te geven. 'Daarbij komen ze nu al weer het gebouw uit gelopen.'

'Ze passen goed bij elkaar,' ik knik met een glimlach en kijk naar de twee lovebirds. Newt heeft Ita op de bruidsmanier in zijn armen en hij loopt in de richting van de Deadheads. Van af hier kan ik zien dat Ita slaapt. Ze is vaker moe. Slaapt vaak slecht en als ik eerlijk ben begrijp ik het wel. Ze maakt veel mee.

'Wat zouden we eigenlijk allemaal bespreken daar bij de Deadheads? Ik bedoel ze gaan daar de laatste tijd veel vaker heen dan normaal. Ze moeten wel erg veel te bespreken hebben. Of ze doen daar andere dingen dan praten,' glimlach ik.

'Ik wil helemaal niet weten wat ze daar doen,' zegt Chuck en schud zijn hoofd waardoor zijn bruine krulletjes vrolijk om hem heen dansen.

'Ik ben het met je eens. Ik wil ook niet weten wat ze daar doen,' ik ga met mijn hand door zijn haar heen en sta op.

'Ik ga om eten bietsen gaan je mee Chuck?' 'Moeten we de rest dan niet halen voor het eten?' ik schud mijn hoofd.

'Hoe minder mensen hoe meer er voor ons is,' hij begint te lachen en staat op.