Without a Word ft. The Maze Runner

"Without..."

Newt

Samen met Rue lig ik tegen één van de boom in het bos aan. Haar angst voor het bos lijkt volledig verdwenen en rustig ligt ze op mijn borst te slapen. Haar borst gaat regelmatig op en neer en het lijkt wel alsof na het verdwijnen van Evelynn alles weer goed gaat met Rue. Haar hand ligt in de mijne en als ik even naar haar kijk zie ik iets van een gloed om haar heen. Een gloed die ik nog nooit heb gezien. Een witte onschuldige gloed. Een klein wondje op haar pink valt me op maar voordat ik nog een keer kan knipperen is het weg net zoals de gloed. Ik schud mijn hoofd verward om hem vervolgens tegen Rue' hoofd aan te leggen. Ze glimlacht en ik haal even mijn hand door haar bloedrode haren waarna haar zeegroene ogen open gaan. Ze glimlacht naar me en sluit daarna weer haar ogen om zich vervolgens nog dichter tegen me aan te leggen. Ik lach zachtjes en druk een kusje op haar ooglid.

'En mijn andere ooglid dan?' verslindt haar onschuldige stem de stilte van het bos. '

En mijn lippen dan?' ze draait zich naar me om en opent haar ogen weer.

'Die horen op die van mij,' antwoordt ze met een glimlach en drukt haar lippen op de mijne. Ik sluit mijn ogen gewillig en beantwoord haar kus om vervolgens speels op haar onderlip te bijten die ze zoals gewoonlijk de laatste niet opent. Ze trekt zachtjes terug en kijkt me met vermoeidheid in haar ogen aan.

'Je moet gaan slapen. Ik weet dat je moe bent, je ogen vertellen me dat,' ze knikt zachtjes en ik sta voorzichtig op om haar vervolgens mijn hand aan te reiken. 'Kom ik breng je naar je hangmat. Gaan we samen slapen.' Ze knikt goedkeurend om vervolgens tegen me aan te leunen om te voorkomen dat ze zelf omvalt. Ik buk en til haar als een bruid op. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en ik voel haar handen tegen mijn lichaam aan. Ik loop het bos uit en zie sommige mensen in de Glade nog omkijken maar de meeste mensen schenken ons allang geen aandacht meer. Ik loop rechtstreeks door naar mijn hangmat en leg Rue er voorzichtig in.

'Kan je een glas water voor me halen?' ik kijk even in haar ogen die vermoeid maar half open hangen waarna ik knik en wegloop om voor haar een glas water te halen.

'Hier, drink op,' ze glimlacht en drinkt het glas in één teug nee. 'Ik breng het wel even weg. Maar wacht niet op mij met inslaapvallen als je inslaap valt is dat helemaal niet erg.' Ze knikt en ik geef haar nog één klein kusje op haar wang voordat ik wegloop. Ik hoor een zacht zuchtje van achter me en draai me nog even om waardoor ik het meisje van mijn dromen langzaam aan inslaap zie vallen. 'Slaap wel Rue.' Ik loop verder zet de lege pot weg als ik weer terug wil lopen naar mijn hangmat. Maar dan loop ik Chuck tegen het lijf die me paranoïde aankijkt.

'Ita is weg. Newt... Ita is weg,' tranen stromen over zijn wangen en ik zak gelijk door mijn knieën om vervolgens het jongetje in een knuffel te sluiten.

'Ze slaapt in mijn hangmat, Chuck. Ze mocht gaan van Jeff en Clint maar was nog een beetje moe dus slaapt ze in mijn hangmat,' hij knikt opgelucht en dringt zijn tranen terug naar binnen. 'Je mag wel mee lopen als je wilt.'

'Newt! Ik wil je wat vragen,' Minho komt naar me toegerend en ik kijk verbaasd op om vervolgens Chuck los te laten en overeind te komen. 'Waar is Tacita?'

'Rue ligt in mijn hangmat ze slaapt,' reageer ik lachend en zie Chuck verbaasd kijken. 'Evelynn vertelde ons het één en ander waaronder Ita' "echte" naam. Al begrijp ik dat niet helemaal maar ze vertelde ons dat haar echte naam Rue was.'

'Er zit zeker ook een maar aan dit verhaal,' zegt Minho lachend.

'Inderdaad niemand behalve ik mag Rue, Rue noemen jullie moeten haar nog steeds bij haar andere naam noemen,' zeg ik lachend, 'ik ga nu weer naar Rue.'