Without a Word ft. The Maze Runner

"Without..."

Rue/Tacita

Thomas komt met een verschrikkelijke vaart de gang in gerend en voordat ik het goed en wel door heb sla ik keihard tegen de muur aan. Ik zak op mijn knieën op de grond en kijk Thomas verbaasd na. Ik zie drie Wicked-medewerkers de bocht om rennen achter Thomas aan en weet gelijk wat er is gebeurd. Hij heeft weer eens één van zijn beroemde grapjes uit gehaald. Ik ga met mijn hand over mijn rug heen als Sam de gang in komt gelopen. Hij rent naar me toe en voor dat ik ook maar iets kon zeggen ben ik overeind geholpen door Sam. Zwijgend lopen we naar zijn kamer, simpel weg omdat die het dichtste bij is. Zodra de deur dicht is trekt hij me dicht tegen zich aan en ik voel zijn zachte lippen in mijn gevoelige nek.

'Wat is er gebeurd, Rue?' vraagt hij me zachtjes en plaatst me op het bed.

'Thomas rende weg voor wat medewerkers en ik stond om de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. Kan je alsjeblieft het verbanddoosje halen? De muur heeft mijn rug ontvelt,' hij knikt staat op en vist een verbanddoosje uit zijn klerenkast.

'Trek je shirt op dan verbind ik je rug wel,' ik draai me met mijn rug naar hem toe en knoopt de onderste knoopjes van mijn witte blouse open. Ik voel zijn handen op mijn rug en sluit mijn ogen in een mengeling van pijn en genot. Ik voel een klein kusje in mijn nek als vervolgens het verband strak rond mijn middel wordt getrokken. Ik knijp mijn ogen wat verder dicht en voel nogmaals lippen in mijn nek. Mijn hoofd hangt iets opzij zodat hij beter bij mij nek kan en ik dat zijn handen glijden naar mijn in verband gewikkelde buik. Mijn hoofd rust op zijn schouder en ik glimlach als ik hem op een stukje van mijn huid voel sabbelen.

'Wat heb jij de laatste tijd toch met zuigzoenen plaatsen laatst had ik er ook al drie in mijn nek,' fluister ik zacht en hoor hem grinniken. Hij laat me los en ik draai me naar hem om als ik vervolgens languit op bed word geduwd, wel voorzichtig natuurlijk. Ik kijk naar de jongen die boven me ligt en smelt weg bij het zien van zijn glimlach. Hij drukt zachtjes zijn lippen op de mijne en ik voel zijn glimlach.

'Ik houd van je,' murmelt hij tegen mijn lippen aan en kust me iets wilder. Ik krul mijn rug een beetje en gamet mijn handen door zijn blonde haren. Ik zoen hem iets intenser maar trek gelijk terug als de deur open word getrokken. Thomas komt binnen gelopen en kijkt ons even geschrokken aan. maar drukt de deur snel dicht en ik hoor mensen langs rennen. Sam gaat van me af en ik kom voorzichtig overeind. 'Waarom ben je hier?' Ik hoor aan zijn stem dat hij verbaasd is.

'Ik werd achterna gezeten door medewerkers. Sorry trouwens van die klap tegen de muur Rue. Ik zag je een beetje te laat, heb ik je veel pijn gedaan?' Sam zucht.

'Door jou heeft de muur mijn rug ontvelt maar naast dat was het meer de schrik om plots tegen een muur gedrukt te worden,' ik ga weer zitten op het bed en zie Sam naar me kijken. Ik weet dat hij de pijn ziet die in mijn ogen verborgen zit maar ik weet ook dat hij er niks over gaat zeggen. Niet zolang Thomas erbij is.

'Ik denk dat ze nu wel weg zijn. Welke grap heb je dit keer eigenlijk uit gehaald?'

'Geen enkele. Iemand anders haalde een grap uit en ik draaide er voor op. Alleen ben ik weg gerend. Maar dat had je al gemerkt denk ik,' ik knik en zie dat Sam precies hetzelfde doet. Maar hij heeft het voor elkaar gekregen een kleine glimlach op zijn gezicht te hebben terwijl hij knikt. Thomas gluurt even of alles veilig is op de gang om vervolgens weer de kamer uit te lopen. Sam komt naast me zitten en legt zijn hand op mijn schouder. Om me vervolgens te kussen op mijn wang.

'Hoe laat heb je dienst vandaag?' vraagt hij zacht als ik op zijn bed ga liggen.

'Geen vandaag en morgen ben ik vrij. Gelukkig. Ik heb er al drie nachtdiensten opzitten. Moet jij werken vanavond?' vraag ik hem zacht.