Bay Şebek (Tamamlandı)

13~ SENİ(!) Seçti

Multimedya'da bölüm müziği ve Furkan'la Derin...

"Furkan?! "

"Derin. Bak ben çok özür dilerim. Ben seni kaybetmek istemiyorum. Sadece sen ol, benim yanımda ol istiyorum. "

"Ne diyorsun sen ya?? " deyip Furkan'ı kendimden uzaklaştırdım."

"Bir dakka, şu an bana sarılan sensin..."

"Eee ne yapalım?"

"Ne yani?!Bu durumda bile mi ben suçluyum?!"

Nasıl ama ya? Ben... böyle şey olunca... Baran geldi sandım... Bu kadar mı önemsizim onun için? Cidden... Bu kadar mı?

"Ben... özür dilerim Furkan... Çok özür dilerim... Sarılabilir miyim? "

"Tabi ki de... Ağlama ya... Ne oldu birden??"

Ağlıyor muydum ki ben? Ölsem farketmem şu an... Furkan'a yapıştığım gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım... Buna gerçekten ihtiyacım vardı. Nefes almak bile zor geliyordu artık. Sanki... kalbimi sökmüşler gibi hissediyordum. Kapının açılma sesiyle ikimizde kapıya döndük.

Hadi ama... Gerçekten... Zamanlama diye buna derim ben!!

"Derin?! Senin Furkan'la ne işin var? "

"Seni ağlatan piç bu mu Derin? " diye eliyle Baran'ı işaret etti Furkan.

Şu an gözümde Furkan bile daha suçsuzdu Baran'dan. Sessizce kafa sallamakla yetindim sadece. Furkan'da bu hareketimin üstüne Baran'a o kadar feci bir kafa attı ki, şu an nefret etsemde benim bile canım acıdı...

Baran yerde kıvranarak "Sana ne oluyor lan? Adam mı oldun? " diye inledi.

"Kimse Derin'i ağlatamaz! Anladın mı beni?! "

"Bunu bir kaç gün önce Derin'i salya sümük ağlatan kişi mi söylüyor?! "

"Kendi cezamı vermediğimi mi sanıyosun?! " deyip üstündeki atleti çıkardı. Ben ne yapıyor bu diye düşünürken (tabi ki kaslarına bakmadım...) sırtını döndü. O kadar kötü yara izleri vardı ki, sanki demirle dövülmüş gibi...

"Anladın mı şimdi... İnan bana, ben senden daha çok sevdim Derin'i. Senden önce ben ona bağlandım. Beni görmesini her şeyden çok isterdim ama, o kendini hiçbir zaman sevmeyen SENİ(!) seçti. Beni hiç görmedi, benim onu ne kadar sevdiğimi anlamadı... "

Bu laflar karşısında kim etkilenmezdi ki? Aslında çoğu şeyin kanıtı da vardı! Düşündüm de... Her şey ortadaymış... Ben mi çok saftım yoksa!!

"Şimdi defol burdan! "

"Hadi ağbi gidelim... "diye kapıdan Berke kafasını uzattı. Demek onlarda buldu yolu. Sahi ya... Ben orada canikolarımı bırakıp gitmiştim değil mi?

"Berke?? Kızlar geldi mi? "

"307'deler.. "

"Sağol... "

Arkamı dönüp eşyalarımı yerleştirmeye başladım. (Odama eşyalarımı ben gelmeden bırakmışlardı) Kapının çarpma sesiyle gittiklerini anladım ve yüzümü yatağa dönüp yatağa gömdüm kendimi...

"Ben çıkayım... Sende dinlen biraz. Çok üzmüş seni sanırsam... "

Furkan hâlâ burda mıydı?! WTF?!

"Ah farketmemişim... Çıktın sandım.. "

"Ne zaman ettin ki?! "

"Efendim? "

"Yok... yok bi şey... "

"Tamam. Kabul edersen burda kal, seninle konuşmak istiyorum da... "

"O konu hakkında mı... "

"Gibi gibi... "

Yanıma oturdu ve "Anlat bakalım... Ne öğrenmek istiyorsun? " diye meraklı bir şekilde gözlerime baktı. Gözlerinde ilk tanıştığımız gündeki parlaklık ve heyecan vardı... İlk tanıştığımız gün... o güne dönmek isterdim...

*10 Sene Önce*

Annemin ısrarlarıyla geliyorum şu partiye... Partileri sevmediğimden değil, tanımadığım bir çocuğun partisine gidiyodum şu an... Sırf pasta yemek için gitmiyorsam ne olayım!!

Kapıyı açan ablayı şimdiden sevmiştim. Çok bakımlı ve çok güzeldi... Ve bana gerçek bir gülümsemeyle bakıyordu... Diğerleri gibi sahte biri değildi...

"Hoşgeldiniz Simge'ciğim... " diyerek annemle sarıldılar... Ayrıldıktan sonra benim boyuma eğilip burnumu sıktı "Sende hoşgeldin prenses... "

İçeriye geçmem gerekiyormuş gibi hissediyordum çünkü tüm çocuklar oradaydı... İçeri geçince parti çocuğunun kim olduğunu bulmak zor değildi. Tişörtünde bile "Bugün Benim Doğum Günüm" yazısı vardı. Hayır yani; biz ne yapalım değil mi?

Yanlarına geçtim ama çocuk karşımda donup kalmıştı... "Eee mâdem doğum günün, müzik açsana eğlenelim... " dedim. Ama cevap gelmedi. "Heey sana diyorum... " diye elimi salladım. "E-efendim" diye afalladı çocuk...

"Müzik açsanda eğlensek diyorum. Herkes bunun için gelmedi mi?"

"Ah tabi.. Ben Furkan bu arada..."deyip bana elini uzattı...

"Bende Derin.."deyip elini sıktım. Müzik çalmaya başlayınca ne deli gibi zıplamaya ve çığlık atmaya başladık.Gerçekten eğlenmiştim. Diğer çocuklar yavaş yavaş gidiyodu. En sonunda sadece Furkan ve ben kalmıştık. "Çok güzel bir kızsın Derin."

"Ne yazık ki senin için aynısını söyleyemeyeceğim..."

***

"İlk tanıştığımız günü hatırlıyor musun?"

"Nasıl unuturum... Her şeyin başladığı gün..."

"Ciddi misin?"

"Tabi... Gelir gelmez ukalalık şovuna başlamıştın... Ama o gülüş... ciddiyim her şeye değerdi..."

"Furkan... Bana neden bunları anlatmadın? "

"Eğer anlatsaydım benden uzaklaşacaktın, ki söylediğimde de bu oldu zaten..."

"Beni kandırdığını sanmıştım... Hem söyleseydin, belki de bu Baran belası hiç açılmamış olurdu..."

"Bu şey mi demek oluyor..."

Evet küçük bile olsa Derin her yaşta atarlı. Derin ve Baran'ın durumları istemediğim bi sona yaklaşıyo ama cidden Furkan'la sanki daha iyi olucakmış gibi hissediyorum. Kb Baran severler... Yb Perşembe;))