Dark City

Κεφάλαιο 39

Ο Ζέρετ είχε ξαπλώσει πάνω στο γυμνό σώματα του Μπεν του χαλάρωνε μετά αυτό την έντονη προσωπική στιγμή τούς. Δεν τους ένοιαζε τίποτα εκείνη την στιγμή  το μόνο που τους ένοιαζε ήταν πως ήταν οι δύο τους.
Θα ήθελε να είναι συνέχεια έτσι χωρίς τσακωμούς και δράματα που τα προκαλούσε πολλές φορές και ο ίδιος.
Ο Ζέρετ ήθελε να τον ρωτήσει εάν. Αυτό σήμαινε ότι θα φύγουν μαζί όμως δεν τολμούσε,ήταν τόσο ωραίο αυτό που έγινε που δεν ήθελε να τον κάνει να νομίζει πως ότι έγινε το έκανε με απώτερο σκοπό να περάσει το δικό του. Τώρα έπρεπε να χαλαρώσει και να απολαύσει την στιγμή.
Το μυαλό τού Μπεν από την άλλη ήταν ακόμα θολωμένο από τον έρωτα και την χαρά της ηδονής, θα μπορούσε να μήνη εκεί όλοι την νύχτα όμως δεν τους το έπρεπε το κρύο.
"Πρέπει να ντυθούμε"είπε ο Μπεν χωρίς να κουνηθεί καθόλου όμως.
"Όχι ακόμα δεν σε χόρτασα"του απάντησε ο Ζέρετ σφίγγοντας τον πάνω του.
"Ούτε εγώ όμως θα αρρωστήσουμε εάν μείνουμε εδώ. Μπορούμε να συνεχίσουμε στο δωμάτιο μου" αυτή του η πρόταση ήταν κύριος για να συνεχίσουν.
Δεν ήθελε να σταματήσουν τόσο σύντομα που αυτό το σύντομα ήταν δύο ώρες και όμως δεν είχαν καταλάβει πως είχε περάσει η ώρα. Κάθε φορά που ήταν μαζί ήταν σαν να πάγωνε ο χρόνος και δεν είχε τίποτα σημασία.
"Καλά όμως θα συνεχίσουμε μου το υποσχέθηκες"όσο του μιλούσε δεν κουνήθηκε από πάνω τού.
Έπρεπε να τον σηκώσει ο Μπεν για να καταλάβει πως ήρθε η ώρα να βάλουν τα ρούχα τους που τα είχαν πετάξει στα χόρτα και είχαν μουσκευτή.
Όμως τα φόρεσαν και γύρισαν μέσα. Μπήκαν στο σπίτι του Μπεν και άρχισαν να φιλιούνται πάλι ενώ ο Μπεν έβγαζε τα βρεγμένα ρούχα από πάνω τούς καί τα σώματα τα τους ήταν κρύα.
Κάθησε για λίγα λεπτά και κοίταξε το γυμνό σώμα του Ζέρετ. Όπως και ο Ζέρετ το δικό του, ήταν το ποιο ωραία θέαμα που είχε δη εδώ και καιρό και δεν μπορούσε να το χορτάσει.
Τα χέρια του Ζέρετ άρχισαν να κάνουν βόλτες πάνω στο στέρνο του ακολουθώντας την φορά τον τριχών του πρίν τον πλησιάσει και φιλήσει τα χίλια του που απαιτούσαν τρυφερότητα.
Όλο το είναι του Μπεν είχε ξεσηκωθεί στο άγγιγμα τού είχε αυτό το ταλέντο να τον ερεθίζει χωρίς να κάνει και πολλά. Μετά το χέρι του πήγε πάνω σε μια παλιά ουλή που είχε στην κοιλιά του πάνω από τον ομφαλό τού, δεν του είχε πη ποτέ πως την απέκτησε αν και μπορούσε να φανταστεί.
"Τη θα έλεγες να μην κοιμηθούμε σήμερα"του είπε κολλώντας το κάτω μέρος του σώματος του με αυτό του Μπεν που ήταν έτοιμο να τρυπήσει γρανίτη.
"Θα μου φαινόταν τέλεια ιδέα"τα χέρια του μπήκαν πίσω στους γλουτούς του και τον πήγαν στο κρεβάτι όπου ήταν ποιο άνετο από το γρασίδι.
Είχε ένα από τα καλύτερα στρώματα και είχε βρει και τον κατάλληλο άνθρωπο να το χρησιμοποιήσει ενώ πλέον ο Ζέρετ ήταν σε θέσει να τον δεχτεί εύκολα μέσα τού. Έχω τα σώματα τους στριφωγίρηζαν πάνω στο κρεβάτι σε πλήρη αρμονία.
Μετά απο την πλήρη ολόκληρο τον σωμάτων και τον συναισθημάτων τούς. Ένιωθε ο ένας τον άλλον ποιο κοντά από ποτέ.
"Κουράστηκες;"ρώτησε ο Μπεν κάνοντας μια τούφα από τα μαλλιά του συντρόφου του πίσω από το αυτί του.
"Λίγο ναι, μου έλειψες πολύ όμως"και για αυτό θα μπορούσε να αντέξει την διπλάσια κούραση αφού ο Μπεν το άξιζε και θα μπορούσε να κάνει και άλλα τόσα για αυτόν.
Τον λάτρευε και η κουράσει που είχε κάθε φορά που κάναν έρωτα άξιζε την κούραση και την κόπωση, και για αυτό δεν του δημιουργήθηκε ποτέ η ανάγκη να πάει με άλλον, τον είχε τόσο ικανοποιημένο που δεν του είχε περάσει καν από το μυαλό στην πραγματικότητα άσχετα με το την έλεγε.
"Και εμένα και σου υπόσχομαι ότι μπορεί μην έρθω άμεσος μαζί σου όμως από την μέρα που θα φυγής σε έναν μήνα το πολύ θα έχω έρθει να σε βρώ"έπρεπε πρώτα να διευθετήσει κάπες υποχρεώσεις και μετά να πάει να τον βρει χωρίς να τον τραβάει τίποτα πίσω.
Του Ζέρετ του ήρθε να βάλει τα κλάματα, ποτέ ξανά δεν του είχε πει έστω αυτό και το γεγονός ότι του είχε πη ότι θα πάει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να τον βρει τον έκανε να θέλει να βάλει τα καλάματα και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πέσει στην αγκαλιά του. Μιας και δεν μπορούσε να μιλήσει χωρίς να ακουστεί το σπάσιμο στην φωνή τού.
"Έλα τώρα μην κλαίς. Αφού ξέρεις πόσο σε αγαπώ και πως ότι και να λέω δεν μπορώ χωρίς εσένα"του αρκούσε να ξέρει μόνο ότι ήταν κοντά του και ανέπαιαν τον ειδικό αέρα.
"Να ξέρεις πως θα σε περιμένω και κάθε μέρα που θα περνάει η προσμονή μου θα μεγαλώνει και θα περιμένω με μεγαλύτερη αγωνία" τα πράσινα του μάτια είχαν γίνει κόκκινα από γύρο και τα έκανε να φαίνονται ακόμα ποιο έντονα.
"Εάν δεν έρθω να ξέρεις ότι θα είμαι νεκρός"μέσα του είχε αποφασίσει ότι μόνο πεθαμένος δεν θα πάει κοντά τού.
Όμως αυτό φάνηκε να ταράξει τον Ζέρετ, δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι θα πάθαινε κάτι, προτιμούσε να σκεφτεί ότι δεν θα πηγένε να τον βρει επειδή τελικά άλλαξε γνώμη.
Τώρα κάθε μέρα που θα περνούσε θα φοβόταν όλο και περισσότερο. Και τώρα που είχαν αρχίσει να έχουν με αυτόν τον δεσμό τον άνχωνε γιατί απώτη κατάλαβε ήταν μόνο από πλευρά τού και πολύ φοβόταν πως εάν συνέχιζε να μεγαλώσει θα καταλάβαινε πολλά παραπάνω απο μερικές σκέψεις τού.
"Αυτό δεν θα το ξανά πεις. Ποτέ, σε έναν μήνα το πολύ θα είσαι στην αγκαλιά μου και όλα αυτά θα τα λέμε και θα γελάμε"του είπε προσπαθώντας να βγάλει τις αρνητικές σκέψεις από μυαλό τού.
Τώρα έπρεπε να είναι χαρούμενος και να μην τον απασχολούν αυτά, και αυτό θα είχε αρκετό καιρό για να τα σκεφτεί αυτά.

🌟🌟🌟