Dark City

Κεφάλαιο 33

Τα πόδια της Νιάρας υπέφεραν. Με τα χίλια ζόρια κατάφερε να φτάσει στην άκρη της σπηλιάς.
Δεν είχε πάει ευθεία για να μην την δουν να βγαίνει από την θάλασσα καί έτσι αναγκάστηκε να διανύσει μεγαλύτερη απόσταση. Ενώ είχε βγάλει τα παπούτσια της για να μην την βαραίνουν και τώρα τα πόδια της ήταν γεμάτα πληγές όπως και τα χέρια της μιας και από εκεί που ανέβηκε τα βράχια ήταν πολύ απότομα.
Τουλάχιστον ήταν καλά και ζωντανή, γνωρίζοντας πλέον ότι δεν πρέπει να φοβάται την θάλασσα μιας και αποδείχθηκε ο μεγαλύτερος τής σύμμαχος. Ενώ είχε αρχίσει να διψάει και όλας και τα μάτια της να κλείνουν.
"Νιάρα!..."άκουσε την φωνή του Ζέρετ να την φωνάζει και γύρισε να τον κοιτάξει.
"Εδώ είμαι...νερό έφερες"του είπε η Νιάρα θέλοντας να του δείξει ότι είναι καλά και έτοιμη για νέες περιπέτειες.
"Είσαι πολύ βλαμμένη το ξέρεις. Γιατί δεν πίδηξες μέσα στην πύλη;"της είπε ο Ζέρετ δίνοντας της ένα φλασάκι με νερό.
Το έπιασε με τους πήχες των χεριών της για να μην πάει το αίμα στο στόμα της και σχεδόν το άδειασε.
"Χάλια είσαι κορίτσι μου, πως μακελευτηκες έτσι;"είπε ο Βαν κοιτάζοντας τα πόδια και τα χέρια τής.
"Μια χαρά είμαι, αυτά πίσω από τα αυτιά μου έφυγαν"δεν είχε το μυαλό για να θυμηθεί ότι τα λένε βάνχια.
"Γιατί τη έχεις;"την ρώτησε ο Ζέρετ κοιτάζοντας πίσω από τα αυτιά της τραβώντας τα ελαφριά.
"Όταν έπεσα μέσα στην θάλασσα έβαλα κάτι χάρακες από πίσω...ααα, μπορώ να αναπνέω κάτω από το νερό"η Νιάρα ήθελε να το μοιραστεί μαζί του.
Ήταν και αυτός μάγος όπως και όλοι οπότε μπορούσε να πη ελεύθερα ότι περίεργο έβρισκε πάνω της χωρίς να φοβάται πως θα την ρίξουν στην πήρα.
"Ευτυχώς, έλα να σε σηκώσω"είπε ο Ζέρετ όμως η Νιάρα δεν έδειχνε καθόλου πρόθυμη να το κάνει.
"Θα σου ζητήσω μια χάρη και μετά από εμένα ότι θέλεις, επειδή τα πόδια μου είναι χάλια μπορείς να με κουβαλήσεις"τα πόδια της Νιάρας ήταν γεμάτα χάρακες αρκετά βαθιές και της ήταν πολύ βασανιστηκό ακόμα και να σταθεί πάνω τούς.
"Αυτό δεν έπρεπε να το πεις καν έπρεπε απλά να πεις θέλω να με κουβαλήσεις"τόσο καιρό είχε κρατήσει όλα του τα μυστικά το να την καβαλήσει μέχρι πίσω στο κρησφύγετο ήταν το λιγότερο.
Γύρισε την πλάτη του και έκατσε κάτω ώστε να την πάρει στους ώμους τού. Η Νιάρα ήταν ελαφριά κοπέλα και δεν θα κουραζόταν καθόλου. Πέρασε τα χέρια της γύρο από την λαιμό τού ενώ ο Ζέρετ της έπιασε τα πόδια και τα έφερε γύρο από την μέση του και τα κρατούσε.
"Το δαχτυλίδι που σου έφερα δεν το φοράς πάλι"είπε ο Βαν μόλις ο Ζέρετ σταθεροποίησε την Νιάρα πάνω του.
"Σου είπα ότι δεν θα το βάλω"το απάντησε ο Ζέρετ και άρχισε να περπατάει.
"Πάντως έχω σκεφτεί να σου το ξανά δώσω πίσω και θα πω ότι στο κάνω εγώ δώρο για την βοήθεια εκτός και αν ζηλεύει και εμένα ο Μπεν"είπε η Νιάρα που είχε ακόμα το δαχτυλίδι και τώρα βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να του το δώσει.
"Τουλάχιστον έχει πέσει σε καλά χέρια, άμα θέλεις μπορώ να την πάρω και εγώ αν κούρασης"είπε ο Βαν, ήταν ποιο γεροδεμένος από τον Ζέρετ και θα του ήταν πολύ εύκολο να την πάρει μέχρι μέσα.
Στο κάτω κάτω είχε πάει εκεί για να τον βοηθήσει και τώρα το μόνο που μπορούσε να κάνει για να τον βοηθήσει ήταν να πάρει την Νιάρα που χάρηκε πάρα πολύ που είδε τον φίλο της.
Ένιωθε ασφάλεια τώρα, τόσες ώρες νόμιζε πως δεν θα την έβρισκε κανείς και θα έμενε εκεί για αρκετές μέρες μέχρι να καταφέρει να σταθεί πάλι στα πόδια τής. Αν και δεν θυμόταν που είχε χάσει τα παπούτσια τής, τώρα θα έπρεπε να πάρει αλλά όπως και παντελόνι.
Είχε βγάλει πολλά ρούχα και τώρα ήταν μόνο μαζί με το κομπινεζόν και τον κορσέ που απλά τον είχε ξεσφίξει. Οπότε καλό θα ήταν να πει να πάρει μερικά ρούχα, όμως πρώτα έπρεπε να συνέλθουν τα πόδια τής.
Όμως ο Βαν δεν μπορούσε να το περπατήσει όλο αυτό και έτσι άνοιξε μια πύλη για να πάνε στην άκρη της σπηλιάς. Ήταν από τα λίγα ξόρκια που μπορούσε να κάνει και το χρησιμοποιούσε αρκετά συχνά, για να μην σπαταλάει τον πολύτιμο χρόνο του με άσκοπες μετακινήσεις.
Χωρίς να παραπονεθεί κανένας από τους δύο μπήκαν μέσα και φτάσαν στην άκρη της σπηλιάς και την πήγαν άμεσος στο δωμάτιο της και την έβαλε να ξαπλώσει πριν κοιτάξουν με τον Βαν της πληγές τίς που και στα χερια και στα πόδια ήταν χάλια.
Φουσκωμένες από το αλάτι και βαθιές, υπέφερε και μόνο που κουνούσε τα άκρα τής.
"Πάω να φέρω το φαρμακείο"είπε ο Βαν και έφυγε από το δωμάτιο.
"Με την κοπέλα του βρήκαμε τη έγινε,είναι καλά;"ρώτησε η Νιάρα που τώρα που ηρέμησε μπόρεσε να σκεφτεί και άλλα πράγματα.
"Όχι δεν είναι καλά,έχει πολλά τραύματα όμως δεν μας αφήνει να την ακουμπήσουνμε, μάλλον επειδή ήμαστε άντρες, και λέμε αν την αφήσουμε λίγο να ηρεμήσει. Κόντεψε να μας βάλει τα μάτια"είπε ο Ζέρετ που είχε πάει μέσα στο μπάνιο αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για να τον ακούει μιας και το μόνο που ήθελε ήταν να πλύνει τα χέρια τού.
Και φυσικά αυτό το ήξερε επειδή του το έστησε ο Μπεν μέσο ενός δεσμού που είχαν αναπτύξει της τελευταίες μέρες, χωρίς να το ξέρει ο Μπεν και μπορούσε να του πη τα πάντα εκτός από αυτά που σκέφτομαι ο ένας για τον άλλον. Πολύ σπαστικό.
"Εντάξει θα πάω να την δω εγώ σε λίγο ελπίζω να μην επιτεθεί και σε μένα"είπε η Νιάρα κοιτώντας τα χέρια της με μια έκφραση αϊδίας.
"Κάτσε πρώτα να συνέλθεις και μετά πάς άιντε σαν τον Ζέρετ και εσύ άμεσος να σηκωθείς"είπε ο Βαν που είχε έρθει μια φορά που ο Ζέρετ ήταν άρρωστος και μόλις έπεσε λίγο ο πυρετός κοίταξε να βγει, ευτυχώς που είχε τον Μπεν πάνω από το κεφάλι του και δεν τον άφησε.
Και τώρα η Νιάρα είχε όλοι την ομάδα που δεν θα την άφηνε να κάνει ρούπι μέχρι να γίνει καλύτερα.

🌟🌟🌟