KIZ VE ÖFKESİ

1 ❈ KIZ VE RUHLARI

11.01.2023

35. bölümün başındaki açıklamayı göz ardı etmeyin lütfen^ iyi okumalar :')

İÇERİK UYARISI!Kurgu, yeni yetişkin veya yetişkinlere uygundur. (Şiddet/Cinsellik/Argo)

İÇERİK UYARISI!Kurgunun geri kalan kısımları, yaş fark etmeksizin, bireye bağlı olarak rahatsız edici unsurlar içerebilir.

İkinci kitaba, KIZ VE RUHLARI'na hoşgeldiniz. İyi okumalar❤️

💠Jaymes Young, Feel Something

JEANNINA
KIZ VE RUHLARI
OTUZ YEDİNCİ BÖLÜM
🐺

SHADAX'TA, LİDER VAMPİR KULESİNDEYKEN

Ruhları kendinize katmak acılı bir süreçti çünkü derinizin altına girebilmek için sizi parçalaması, sonrasından da açtığı boşluğu doldurması gerekirdi. Ama bir kere içinize girdi mi, hiçbir şey eskisi gibi olmazdı. Onlara söz geçirebilmek için zihninizde yer açmalıydınız; ardından, defalarca, kimin üstün olduğunu göstermeniz gerekirdi. Bazen derinizi kaşıya kaşıya yolmak, ruhu damarlarınızdan söküp atmak isterdiniz.

İçimde yüz dokuz kişinin ruhu vardı. Onları fazla kullanmadığım için simsiyahlardı. Kullanıldıkça renkleri solar, ardından kaybolurlardı. Doğduğumda altmış iki ruha sahiptim, on dört yaşımdayken kendim beslenerek bir kurt ruhu daha eklemiştim aralarına. Sonra ruh sayısı vampirlerle iki yüz otuz üçe çıkmıştı. Kullandıkça yitip gitmeleri benim için acısız bir süreç olsa da onlara işkence gibi gelirdi. Bu yüzden ruhlarla olan ilişkilerde kontrolü ele geçirmek her zaman zor olmuştu. Solmak, acı çekmek istemediklerinden kullanılmak da istemezlerdi.

İçimdeki varlıkları dizginleyebilmek fazla zamanımı almamıştı. Doğduğum anda kendimdeki farklılığı bilir haldeydim. Diğer ruhçalanlar gibi sadece bir kez güç kullanmak, bir ruha mal olmuyordu. Bir ruhu onlarca kez, kullandığım gücün büyüklüğüne göre, ortaya çıkardığım olmuştu. Kontrolümü kazandığımda beslenmeye muhtaç olmadığımı fark ettim. Sadece yemek yemek de içimdeki organları diri tutuyordu.

Şimdiyse önümde üç kurt vardı. Ruhçalanlar onlara dayanamazdı, gözleri dönerdi. Bende aynı etkiyi yaratmıyordu onlara dokunmak. Ruhlarının melodileri hemen hemen normaldi. Hiçbir şey hissetmiyordum ama açlığı yeğlerdim. Gerçekten. Fiziksel acı dışında herhangi bir şeyi 'yoğun' bir şekilde hissedebilmek... Hayal gibiydi.

Ne yaptıysam hissetmek uğruna yaptım. Hiç başaramadım.

Bana bir kapı açıldı. Beklenmedik bir şekilde, kadın bir vücutbükenin öfke ve arzu dışındaki duyguları da hissedebildiğini gördüm. Ruhu acıyla kıpranıyordu, çaresizdi; ağlıyordu.

Nasıl?

Olesya Septimus'u ilk bulduğumda, öfke ve arzudan başka hiçbir şey yoktu içinde.

Duyguların ne olduğunun farkındaydım. Ruhları kendime aldığında anılarını da zihnime katıyordum bazen. Hayatlarındaki acıyı, sevgiyi, gelişimi görüyordum. Ama hiçbir şey bende kendi duygularımı uyandıramıyordu. Vücutbüken yapabilmişti, değişebilmişti. Sebebini ve sürecini anlamam gerekiyordu.

Desmond Vulcan'ın, kurtları vampirlerine zincirletme emrine boyun eğdim. Fyxn özünden zincirler kullanacaklarsa bu dört kişi Shadax'ta çok uzun süre kalacaktı.