19.12.2022
🩸Adele, Set Fire To The Rain ( x another love)
OLESYA
KIZ VE ÖFKESİ
YİRMİ ALTINCI BÖLÜM
🐺
Akademi Savaşları'nda kaybetmenin önemli olmadığını biliyordum. Sadece, arkadaşlarımın bir an bile üzülmesini istememiştim. Oysa herkes üzülebilirdi hayatında, nasıl engelleyip mutlu edecektim tüm yakınlarımı?
Gücümü çok fazla, kötü olan her şeyi engelleyebilirmiş gibi görmeye başladığım anda kendimi kaybettiğimi fark ettim. Tüm yaşamım boyunca o kadar yalnızdım ki şu an elimden tutan ve bana destek çıkan herkesi benden üstün görmeye başladım. Kendimi kullandım. Raymond'u kullandım.
En korkuncu da, bir şansım daha olsa yine aynısını yapacak olmamdı.
Akademideki bütün öğrencilerin dışarıda yarışı izlediğini biliyordum, o yüzden Faylinn ve Grant'in odasına gitmiştim. Kendimi toparlayabildiğimde gizli kata gidecektim. Kazansalar da kazanmalar da onlara destek olacak enerjiyi arıyordum içimde ama ben kırgınlık ve öfke doluydum. Keşke zihnim kendini yine kapatsaydı da bir şey hissetmeden aşabilseydim.
Faylinn birden odaya girdiğinde sandalyesinden ayağa zıpladım. Gözlerim Grant'i aradı ama tek başına gelmişti. Kaşlarını çatarak bana bakıyordu, yatağına giderken. Yüzü ağrılıydı.
"Ne işin var burada?"
"Biraz durayım dedim. Seni, ormanda yarışı izliyor sanıyordum."
Gözlerini tavana çevirdi ve ellerini karnına koydu. "İzledim zaten."
"Yeni başlamadı mı?"
"On dakika önce başladı ve iki dakika önce bitti." Yüzü sakin görünüyordu ama sesinde gizli bir ima vardı.
"Gideyim o zaman."
"Kimin kazandığını sormayacak mısın?"
Düzgün bağlayamadım pelerinimin içinden kolyeyi kavradı parmaklarım. "Kim kazandı?"
Örümceklerinden destek alarak sırtını yatağın başlığına yasladı. "Gördüğüme anlam veremedim, Olesya. Bana yardımcı olmak ister misin?" Başımı eğdim, tüylerim ürperdi. "Raymond sana bir şey mi yaptı? O kadar hızlı... Sürünün öyle olması normal değildi."
"Hayır."
Beklediği cevap bu değildi ki gözlerinden şaşkınlık geçti. Raymond'un benden zorla çalmış olduğu hiçbir şey yoktu.
"Ayaklarımı ov." dedi sertçe. "Lütfen." Tedirgin halde yanına ilerledim, ayak ucuna oturdum ve dediğini yaptım. Sırtındaki örümcek kolları uzadı ve sivri ucu çenemi kaldırdı. "Yavaş."
"Özür-"
"Dileme. Orman enkaza döndü. Julius ağaca çarptı ama bir an bile duraksamadan ağacı ortadan bölerek içinden geçti, koşmaya devam etti. Julius güçlüdür, buna karşı çıkmam ama sarsıntı geçirmemesi imkansızdı." Çenesi kasıldı. "Ne oldu?"
Gözlerimi kaçırdım. "Ben yaptım. Kullanan bendim. Diğer sürüyü yenmelerini istedim. Hepsinin."
"Diğer sürüyü yenmediler, Olesya." Sivri ayağı farkındalık yaratmak istercesine çenemin altına battı. "Yıkıp geçtiler."
"O zaman başarılı olmuşum."
"Mutlu görünmüyorsun."
"İyiyim. Sadece kafam karışık."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIZ VE ÖFKESİ
Fantasy•Yetişkin okurlar içindir. •Hikaye, 3 farklı kısım içermektedir. Her kısımda başroller değişmektedir. Kız ve Öfkesi/Kız ve Ruhları/ Kız ve Nefreti şeklinde üçlemeden oluşmaktadır. •1. ve 2. kısım bitmiştir. Kız için ormanın kokusu, kulaklarını doldu...
