MAVİ BÖĞÜRTLEN

55.Bölüm

"Hayır yapma yapma.."diye acı acı bağıran Alya'nın önce sesi sonra da o kara günde çekilen video yayıldı salona....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~Beliz'den:

"KAPAT!" Diye bağırmaya başladı Alya saniyeler içinde ev birbirine girmişti ne yapacağımı bilmez bir şekilde Alya'ya bakıyordum.

"Korkma korkma" dedi Barkın Alya'ya sıkı sıkı sarılırken "Barkın!" Diye bağırdı Alya acıyla

"Beliz" dedi melek annem acıyla "Ben.." dedi ve bir anda kucağıma yığıldı "Araz!" Diye çığlık atmaya başladım melek anneme bir şey olması beni korkutuyordu.

"Araz annem" dedim ağlayarak Araz koşarak yanıma geldi.

Çığlık sesleriyle derin derin çalan ambulans sireni birbirine karışmıştı...

Ne yapacağımı bilemez bir şekilde oturuyordum. Melek annemden hâlâ bir haber yoktu, Alya sayısız sinir krizlerinden sonra sakinleştirici iğneler ile uyutulmuştu. Barkın onun yanından ayrılmıyordu teyzem de Barkın'ın

"Beliz" dedi İpek sessizce bakışlarımı ona doğru çevirdim "İyi gözükmüyorsun biraz dinlenmen lazım" dedi "Olmaz gidemem buradan" dedim güçlükle "Beliz bebeğin" dedi haklıydı ama bebeğim ve bana iyi gelecek tek şey babasının yanında kalmaktı..

Araz'ın gözlerindeki acı beni yakıyordu bu sefer onu nasıl toplayacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Zaman geçiyor ama acılar hiç geçmiyordu tam tersine daha fazla artıyordu..

Melek annemin odasından doktor çıkınca ayağa kalkıp doktora doğru ilerledim.
"Öncelikle geçmiş olsun, melek hanım kalp spazmı geçirmiş şimdi gayet iyi ama bol bol dinlenmesi ve stresten uzak durması gerekiyor" dedi Doktor "Teşekkürler ne zaman görebiliriz?" Diye sordu Araz "Bir kişi içeriye girebilir sadece" dedi doktor "Ben" dedi Araz ama bir an duraksadı bana doğru yaklaşıp "Alya annemi görmek ister mi?" Diye sordu bilmiyordu ki Alya'nın uyanmaması için ağır sakinleştiricilerin etkisinde olduğunu..

"Önce sen gör anneni" dedim şefkatle benim okyanus gözlüm yine paramparça olmuştu ve ben nasıl toplayacağımı bilmiyordum..

~Araz'dan:

Annemi görmekten,ona bir şeyleri anlatmaktan korkuyordum. Ürkek adımlarla annemin odasına doğru ilerledim ve içeriye girdim.

"Oğlum" dedi annem zorlukla aldığı haber onu paramparça etmişti kafamı önüme eğdim onun yüzüne bakmaya utanıyordum.

"Neden bana söylemedin" dedi annem ona öylece bakıp kaldım ne söyleyecektim ki tek cevabım sessizliğimdi..

"Alya yanarken ben neden duymadım oğlum"diye feryat etti annem "İstemedi anne kimse bilsin istemedi"dedim güçlükle

"Ben onun annesiyim!"diye bağırdı annem

"Anne.."diyen Alya'nın sesiyle ikimizde susup kapıya bakmaya başladık.

"Anne abimin suçu yok bana kız,bana küs ama abimi yakma" dedi Alya küçük ama güçlü bir kız çocuğu edasıyla

"Anne abim benim sığınağım onu yıkarsan ben üşürüm" diye ekledi ve koşarak yanıma geldi bana sarıldı

"Geçecek her şey geçecek"dedi annem ve güçlükle kollarını iki yana açtı Alya ile birlikte annemin kollarının arasına girdik ve seneler önceki küçük araz gibi hissetmeye başladım..

~Beliz'den:

Alya koşarak annesinin yanına girdiği zaman şaşırmıştım. Arkasından defalarca seslenmeme rağmen Alya beni duymamıştı.