MAVİ BÖĞÜRTLEN

1.Bölüm

Öncelikle hepiniz kitabıma hoş geldiniz ilk bölüm birazcık kısa gelebilir biraz anlatımda hatalarım olmuş olabilir ama pes etmezseniz kitabımın diğer bölümlerine de şans verirseniz hayatınızın bir köşesinde bizim de yer alacağımıza eminim kendimi yeterince geliştirdiğimi düşünüyorum yorumlarınız ile yanımda olmadınızı her zaman bekliyorum ❤️‍🔥🌊
Ig:mavi_bogurtlen_1
.............................🤍...................................
Her insanın hayatında bir başlangıcı bir sonu vardır benim başlangıcım da sonum da aynı günmüş.
Bunlardan haberim olmadan yattığım yataktan doğruldum ve tüm evde kokan böğürtlen reçeline ulaşmak için adımlarımı mutfağa yönlendirdim. Annem ,babam ve kardeşim kahvaltı sofrasına oturmuş bir şekilde beni bekliyorlardı ,adımlarımı hızlandırıp sofradaki yerimi aldım.Her sabah olduğu gibi babamın şakaları ,annemin içimizi ısıtan kahkahası ve kardeşimin anlamsız soruları ile kahvaltımız devam ediyordu.
"Annem şu hayatta bir senden bir senin yaptığın böğürtlen reçellerinden vazgeçemem." Dedim reçelimi yemeye devam ederken.Annem çok mutlu bir şekilde "Sen hiç korkma güzel kızım ben ve reçellerim hep seninleyiz" dedi. Bugün aslında bir farklılık vardı babam her gün olduğunda daha az konuşmuş , daha az şaka yapmıştı.Çevremiz ben kendimi bildiğimden beri kalabalıktır ,babam hep çok çalışır, haddinden daha fazla korumacıdır o yüzden bugün bu kadar korumacı davranmasını her zaman ki haline verdim ,sessizliğini de günlerdir uyumadan çalışmasına. Bugün günlerdir beklediğim biricik arkadaşım ipek'in sunumu vardı kendisi alanında yeni ama çok başarılı bir gemi mühendisiydi. Denlisoy holdinge gitmek için arabama bindim ve kendimi müzik eşliğinde yola bıraktım.
"canım ben geldim,içeri geçiyorum 3.kata gel." Mesaj ipek'ten gelmişti .Hemen arabamı parkedip üçüncü kata çıktım ipek beni orada bekliyordu.
"Ben geldimmm bebeğim" diyerek neşeyle kucakladım arkadaşımı. "hoş geldin bir tanem sen içeri geç sunup başlayacak birazdan." Diyerek beni toplantı odasına  yönlendirdi.
4 saatlik sunum bitmişti ben de bitmiştim ama ,o kadar karışık ve bilemediğim şeyler arasında uyumamak için kendimi zor tuttum . "Araz Bey son anlatım için sizi bekliyoruz." Sesi ile uyumak üzere olan bedenimi düzeltip son kez dinlemeye başladım.
"Öncelikle hepiniz hoş geldiniz ben  Araz Denlisoy sunumlarınız için çok teşekkür ederim biliyorsunuz ki Karadeniz bölgesinde faaliyette olan gemilerin çoğunu biz üretiyoruz bu yüzünden yeni yetenekleri her sene aramızda bulundurmak için toplantılar düzenliyoruz ,hepinizi tek tek inceleyip dönüş yapacağız hepinize iyi akşamlar." Dedi gözleri okyanus mavisi olan  adam , acaba babam ile hiç çalışmışlar mıydı bu ismi daha önce duyduğuma eminim.
"Ben hazırım hadi gidelim ." İpek'in sesi ile daldığım düşüncelerden çıkıp arabama doğru yürümeye başladım. Telefonum art arda çalmaya başladı ,bilinmeyen numaraydı ne olduğunu anlayamadan haberlerde yayınlanan haber ile hayat durmuş, her şey anlamını yitirmişti.
"Son dakika haberleri ile sizinleyiz başarılı makine mühendisi Mehmet Yüce ,eşi Sevim Yüce ve oğlu Can yüce evinde uğradığı silahlı saldırıda hayatını kaybetti.Saldırı sırasında kızı Beliz Yüce'nin evde olmadığı tespit edildi.Yeni son dakika haberleri ile sizlerle olacağız iyi akşamlar."
Annem, babam ,kardeşim hepsi mi gitmişti beni almadan melek mi olmuşlardı ,inanamıyorum bu olamaz neden neden bizim evimize saldırmış olabilirler ,başım dönmeye başlamıştı köşede durdurduğum arabamdan indim,nefes almaya çalıştım olmuyordu nefes almak yerine nefesim kesiliyordu sanki ellerim titriyordu ,bacaklar beni daha fazla taşıyamadı yere yığıldım yağan yağmurla birlikte hıçkıra hıçkıra ağladım,ben kimsesiz kalmıştım ne yapacağımı bilmediğim bu kocaman dünyada tek ben kalmıştım yaşamamın ne anlamı kalmıştı ki benim,nefes almamın ne kıymeti kalmıştı.Kendimi çok çaresiz hissediyorum böyle bir durumda ne yapmam gerekir ,nereye gitmem gerekir,annem olsaydı anlatır beni çıkartırdı bu bilinmezlik kuyusundan. Telefonumun sesi ile kendime geldim yine o bilinmeyen numara arıyordu zaman kaybetmeden açtım.
"Merhaba Beliz Hanım ben polis memuru Sadi Akkaya ailenizin eşyaları için ve sorgu için buraya gelmeniz mümkün mü ?"
Adresi öğrenir öğrenmez bir taksi çağırdım araba kullanabilecek kadar gücüm yoktu .Adresi söyledim ve giderken gözyaşlarım akmaya devam ediyordu neden biz neden biz yaşıyorduk bu durumu kabul edemiyordum beni bırakıp gideceklerine inanmak istemiyordum.
Gelmiştim ,indim ve hızlı adımlarla içeri girdim .Beni karşılayan polis memuru annem ve babamın alyanslarının ,Can'ın da kolyesinin olduğu poşeti elime verdi .
"Beliz Hanım bunu kim yapmış olabilir ? Babanıza ya da ailenize düşman olan ,sizi tehdit etmiş olan birisi ya da birileri var mı?"
bilmiyordum bunu bize kim yapar, neden yapar hiçbir fikrim yoktu .Bana sorular soran polise kendimi açıkladıktan sonra son bir kez ailemi görmek için onlarla vedalaşmak için hastaneye gittim. İçeri adım attım çok soğuktu ,Can nefret eder soğuktan şimdi hiç sesi çıkmıyor öylece duruyor burada .İlerledim ilk örtüyü kaldırdım benim güzeller güzeli annem bembeyaz teni morarmıştı ,canlı dudaklarından eser bile kalmamıştı,yeşilin en güzel tonu gözleri kapalıydı.Bir iki adım daha atıp diğer örtüyü kaldırdım babam vardı bizim için çok çalışan babam , tam alnının ortasında bir kurşun yarası vardı bakamadım kalbim dayanmadı hemen örtüsünü kapattım.Can öylece yatıyordu saçlarını karıştırdım "off abla yapma nefret ediyorum ." demesini bekledim ama demedi .Daha fazla dayanamayacaktım son kez sarıldım onlara kokladım ve o morgdan çıkarken kendime de onlara da söz verdim bunu bize yapanı bulacaktım en ağır bedeli ödetmeden de bırakmayacaktım..

Öncelikle okuyup burayı gördüyseniz çok teşekkür ederim yorumlarınızı ve oylarınızı görmek beni çok mutlu eder , aramıza katılmak için takip edin daha beraber çok uzun yolumuz olacak eğer siz de bizimle olmak isterseniz ❤️