40.Bölüm

4.8K 127 172
                                    

"Daha fazla dayanmak istemiyorum" dedi ve beni duvar ile arasına aldı boynuma doğru yaklaştı galiba gerçekten bu sefer her şeyin sonuna gelmiştik.....

Satır aralarına okurken hissettiklerinizi yazarsanız çok mutlu olurum❤️
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Antoine Mert ellerini bacağımda gezdirmeye başladı ne olduğunu anlayamadan bacağımdan silahı çekip bana doğrulttu. "Gerçekten acemiceydi" dedi gülerek birkaç dakika ne yapacağımı düşündüm.

Elimi sırtıma doğru uzattım ve oraya sabitlediğim şırıngayı elime aldım "Acemi olduğumdan bu kadar emin olma" dedim ve iğneyi Antoine Mert'e sapladım. Ne olduğunu anlamadan yere düştü "Korkma yaşayacaksın ama şimdi biraz uyuman gerekiyor" dedim ve onu orada bırakıp koşarak dışarıya çıktım. Evin önüne gelen arabaları görünce hızlıca bir yere saklandım buradan nasıl çıkacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. "Aferin kızım ne güzel sapladın iğneyi" dedi iç sesim kullanacağımı düşünmesem bile iç sesimin zoruyla ilacı yanıma almıştım. Bu aralar iç sesim sürekli haklı çıkıyordu.

Arabadaki herkes içeriye girince gizlendiğim yerden çıkıp koşmaya başladım. Hayır nereye gideceğimi de bilmiyordum öylesine koşuyordum. "Kızım neden araba anahtarını almadın çıkarken" dedi iç sesim yine haklıydı ama yapacak bir şey olmadığı için koşmaya devam ettim. Gözüme çarpan araba farları ile olduğum yerde durdum bu sefer gerçekten sonum gelmişti.

Gözlerimi sıkı sıkı kapattım. Arabanın kapısının açılma sesini duydum adımlar her geçen saniye bana yaklaşıyordu elimi hançere götürüp beklemeye başladım. "Allahım sana şükürler olsun" diye bağıran Araz'ın sesiyle gözlerimi açtım ve ona doğru koşup sıkıca sarıldım. "Araz geldin" dedim heyecanla "Geldim yavrum seni hiç bırakır mıyım" dedi Araz "Araz hemen gidelim adamı bayılttım şimdi beni aramak için hepsi yola koyulur" dedim "Tamam bin arabaya" dedi Araz ve hızlıca şoför koltuğuna oturdu.

Derin bir nefes aldım ve yola odaklanmış Araz'a doğru döndüm. "İç sesim olmasaydı ölmüştüm" dedim "Ne!" Dedi Araz "Şimdi ben evde hazırlanırken iç sesim yanıma ilaç almamı söyledi kullanmayacağımı düşünüyordum ama yine de aldım Antoine Mert silahımı aldı hançerime de yetişemedim o minicik ilaç hayatımı kurtardı" dedim. "Beliz ben sana kızdığım zaman küsüyorsun. Bu yaşadıkların sence normal mi?" dedi Araz haklı olduğunu bildiğim için susup yolu izlemeye başladım.

Evimize geldiğimiz zaman hızlıca arabadan indim ve kapıda bizi bekleyen İpek'e doğru koşup kocaman sarıldım. "Kızım öldüm meraktan" dedi İpek "Hallederim ben hallettim geldim" dedim "Bir ara aşırı korktum ama" dedi İpek "Çaktırma ben de" diye fısıldadım Araz yanıma geldi ve elimden tutup içeriye doğru götürdü. Merdivenleri çıkıp odamıza geldiğimiz zaman bana sıkıca sarıldı ve elini kalbimin üzerine koydu. "Bana bu korkuları yaşatma ne olur bir daha bu kalp atışını hissedemeyeceğim sandım" dedi ve dudağıma yapıştı.

Nefessiz kaldığımız zaman benden ayrıldı "Sen korkma benim herif ben her şeyi halledeceğim" dedim "Benim herif gerçekten harika 50 yıllık evlilere döndük" dedi Araz "Kızma Mavişim" dedim gülerek "Allahım sen beni Beliz'in hitaplarından koru" dedi Araz gülerek "Ne oldu paşam" dedim "Bir şey olmadı yavrum hadi üzerini değiştir de şu koordinatlara bakalım" dedi Araz hızlıca üzerimi değiştirip beni izleyen Araz'ın yanına gittim.

Bizi bekleyenlerin yanına ilerleyip masaya oturduk. "Abi bir sorum var" dedi Mehmet "Ne oldu" diye sordu Araz "Bu koordinat hatalı" dedi Mehmet "Bakın bu adam çok Zeki kendini bu kadar hızlı ele vermez kendini" dedi Araz aklıma vücudundaki dövmeler geldi "Mehmet yaz" dedim ve sayıları söylemeye başladım. Birkaç dakika sonra Mehmet bize doğru döndü "Buldum!" Diye bağırdı "Bakın bu adam her şeyi ortada bırakmaz bu bir tuzak" dedi Araz "Haklısın ama gitmeden bilemeyiz" dedi Yağız "Aslında her şeyin planlı gibi dizilmiş olması dikkatimi çekmişti" dedim "Hadi hazırlanın gidiyoruz" dedi Araz ve tüm adamlarını toplayıp dışarıya çıktı "Ben daha fazlasını kaldıramayacağım" dedi İpek "Evde kal diyeceğim portakal çiçeğim ama tek başına olmaz" dedi Yağız "Tamam sen de kal biz hallederiz" dedi Araz

MAVİ BÖĞÜRTLEN Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin