MS. PERFECTIONIST

Special Chapter 2

LAUREN'S POV

Pag baba ko ng sasakyan ay hindi ko maiwasan makaramdam ng saya at lungkot habang pinagmamasdan ang tahanan na ito.

Finally, I'm home.

After she died once in a year lang ata ako nakakapunta dito sa bahay nila Gio.

All our memories are here in this house, and that's why I feel happy and sad at the same time.

Possibly because I simply miss her.

"Mom! They're here!"  Gianna shouted when she sees us na papasok ng bahay.

"Tita Gianna!" Sigaw ng apat kong anak at patakbong sinalubong ang Tita Gianna nila.

"Oh gosh! My babies! I miss you all so much!!!" At pinaghahalikan nya isa isa ang mga bata...

Napangiti naman kami sakanila habang pinagmamasdan!

"Happy new year tita!" Sabay sabay pa na bati ng mga bata.

"Happy new year too babies!"

Lumapit sa amin si Gianna at yumakap sa amin.

"Happy New year ate, I'm glad you're back" bulong nya sa pagitan ng aming yakapan.

Kumalas din sya agad at lumipat kay Rubini "I miss you Ate Rubini! Happy New Year" 

"Happy New Year! We miss you too so much!" My wife replied.

Pinagmasdan pa nya kaming dalawang mag asawa habang may ngiti sa labi.

"Anyway, Ates hiramin ko muna sila ah" Baling nya sa apat na bulinggit.

"Kiddos behave okay? Wag nyong pasakitin ang ulo ng Tita Gianna nyo" Paalala ni Rubini na ikinatango nila "Yes Mama!" Maligalig na sagot nila.

"I have a gifts para sa inyo" Gianna said habang paakyat na sila nadinig naman namin ang sigaw ng mga bata dahil sa tuwa.

"Thank God nakarating kayo ng safe! Kamusta ang byahe mga iha" Bungad ni Tita Priscilla kasama si Tito Richard.

Lumapit ito sa amin para bigyan kami ng mahigpit na yakap na mag asawa.

I miss them so much, I feel so guilty dahil halos hindi kona sila nadadalaw.

"Okay naman po Tita medyo pagod lang, kayo po kamusta napo kayo?" I asked.

As I can see now, she looks fine compared to the last time we visited here.

Pero hindi padin nawawala sa mga mata nya yung bakas ng pangungulila nya kay Gio na lalo pang nadagdagan when grandma died 2yrs after mawala ni Gio sa amin.

Hindi nya kinaya ang nangyari na naging dahilan ng paghina ng katawan nya hanggang sa magkasakit na ito.

Kahit hindi na ako nakakapunta dito, I always make sure na aware ako sa mga nangyayari dito dahil ayun ang bilin sa akin ni Gio noon bago sya mawala na wag kong pababayaan ang pamilya nya. That's Why I feel guilty right now dahil parang hindi ko natupad ang pangakong iyun.

Everytime na nag uusap kami ni Gianna through phone nakukwento nya sakin na minsan daw nadidinig padin nyang umiiyak si Tita Priscilla sa kwarto ni Gio at minsan ay duon na natutulog.

I'm glad because Tito henry is here para kahit papano napapagaan nya ang loob ni Tita.

"I'm okay Lauren don't worry about me. Anyway, Where's my apos?" Tukoy nya sa mga anak ko.