MS. PERFECTIONIST

CHAPTER: 45

GIO POV

Maaga akong umalis ng bahay dahil naisipan kong sa isang coffee shop nalang mag breakfast.

Hindi rin ako nag dala ng sasakyan dahil kapag nadinig ni mom yung sasakyan ko paniguradong tatanungin ako nito kung saan ako pupunta.

And sa totoo lang kaya din ako maagang umalis ng bahay dahil hindi ko alam kung pano ko haharapin si lauren after what happened last night.

I'm still guilty dahil sa mga nasabi ko sakanya kagabi and I know na may kasalanan din ako.

Dumating ang inorder ko at ngumiti sa waitress.

I tried to work here pero hindi rin pala ako makakapag focus dahil ang isip ko na kay lauren parin.

Pero napahawak nalang ako sa sintido ko ng maramdaman ko ang bigla biglang pagsakit ng ulo ko. Shit! It's happening again. And I'm sure na this is not because of the hangover.

Please not now!

Dali dali kong inabot ang bag ko, at kinuha ang gamot na ibinigay sa akin ni Doc. William at ininom agad ito.

It helps me to control the symptoms.

For now, eto daw muna ang inumin ko hanggat hindi pa sinasagawa ang treatment. Pero hindi ko alam kung hanggang kailangan ako isasalba nito sa mga symptoms na mararamdaman ko pa.

May possibility daw na kapag nag tagal tagal at kapag lumala na ang sakit ko maaaring hindi na ito makuha sa gamot.

"Gio?" Napaayos ako ng upo when I heard someone called my name at patagong nilagay ang medicine kit ko sa bulsa ng bag ko.

"Rubini?!" Hindi konaman napigilan ang tuwa ko ng makita syang muli.

"My god gio! I've never expected to see you here!" Tumayo ako just to give her a hug. 

"Me too! How are you?" I asked at pinaupo sya sa upuan.

Wala paring pinagbago sakanya, ang formal formal lagi ng itsura nya like lauren.

"I'm good! How about you? Lauren told me na bumalik kana nga daw, and I have plan to visit you this weekend pero mukang Hindi na kailangan finally nakita nadin kita" halata ang tuwa sa kanyang muka.

Pero wait.... I have no idea na nakakapag usap padin pala sila ni lauren.

"Nakakapag usap padin pala kayo ni lauren" I asked

"Yeah we became friends since nung umalis ka but wait kasama mo ba sya?" Tanong pa nya.

"Nah, she's busy" palusot konalang.

"Yeah right, by the way let's talk about you. What happened? Okay na ba kayo ng family mo?" She asked

"We're good but still, may mga bagay parin talaga akong dapat malaman about sa family ko hindi ko padin kasi sila masyadong kilala and I feel like I'm not comfortable with their presence sometimes but overall we're good and it's getting better" napangiti sya sa kwento ko.

"Good to know Gio, hopefully maging close kana talaga sa family mo specially to your mother. How about you and lauren?" Napahinto naman ako sa sunod na tanong nya.

"Great!" Tipid na sambit ko at ngumiti ng pilit.

"You are terrible hiding things from me" she said habang napapailing sa akin na may ngisi.

She's still know me very well! Napabuga nalang ako ng hangin.

"Actually we're not umm... We're not good" pag amin ko na hindi na nya ikina gulat.