MY TOPS|VMK|✔

-Chapter 11-

ජන්කුක් කියුට් කිය කිය එයාගේ මූණ රතු වෙනකං එයාලා ජන්කුක්ව මිරිකුවා... අවසානයේ ජන්කුක්ව අවසාන ඇන්ටීලා දෙන්නා ගාව නතර උනා...

ජන්කුක් ගොඩක් අසරණ විදිහට උන්නේ මොකද එයාගේ මූණ ඇත්තටම සියුමැලි නිසා ගොඩක් රතු වෙලා වගේම රිදෙන්නත් අරගෙන තිබුණා... ජන්කුක්ගේ ඇස් වලින් කදුලු වැටෙන්න ඔන්න මෙන්නයි තිබුණේ... තවත් දෙන්නෙක් ඉතුරුයි කියලා දැක්කාම ජන්කුක්ට සසර කල කිරුණා... ජන්කුක්ගේ වේදනාව දැක්ක යූරා කටකොනින් හිනා උනා...

ජන්කුක් හිතුවා වගේ ඒ ආන්ටිලා දෙන්නා ජන්කුක්ව මිරිකුවේ නෑ... ඒ වෙනුවට එයාලා ජන්කුක් එක්ක ගොඩක් ලස්සනට හිනා උනා... ජන්කුක් ලාවට හිනා උනත් එයාගේ කම්මුල් රිදෙන නිසා එයා ගොඩක් අමාරුවෙන් උන්නේ...

"යූරා මට වොශ්රූම් එකට යන්න ඕනා... ජන්කුක් බේබි ඔයාට පුලුවන්ද මට ඒක පෙන්නන්න?"

අර හොද ආන්ටිලා දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් ජන්කුක්ගෙන් අහද්දී ජන්කුක් විතරක් නෙවෙයි යූරත් ටිකක් විතර කරබල උනා... ඒත් ඒක පෙන්නන්න ගියේ නෑ... භොකද යූරා දන්නවා ජන්කුක් හුග කාලෙකින් උඩ තට්ටුවට ගිහින් නෑ කියලා... ඒකට එයාට අවසර තිබුණේ නෑ... ජන්කුක් ඒකයි බේස්මනට් එකේ උන්නේ... ජන්කුක් වොශ්රූම් තියෙන තැන දන්නේ නෑ කියලා යූරට විශ්වාසයි...

"මමත් එන්නම්..."

අනිත් කෙනත් නැගිටලා ඉස්සර වෙද්දී ජන්කුක් එයාගේ කුඩම්මා දිහා බලලා ආපහු බිම බලාගත්තා... එයාගේ කුඩම්මා යූරා ජන්කුක්ට ඔරෝගෙන උන්නා...

"ජන්කුක් ඕන නෑ මං පෙන්නන්නම්..."

"ඒකට කමක් නෑ යූරා, මෙතන කට්ටියව දාලා එන එක හරි නෑනේ... අපිට ප්‍රශ්ණයක් නෑ ජන්කුක් බේබි එක්ක යන එක... ඔයා ඉන්න අපි ඉක්මනට එන්නම්"

එයාගේ වචන වලට යූරට විරුද්ධව යන්න පුලුවන් කමක් නැති නිසා එයා නැවතුනා... ජන්කුක් හෙමින් හෙමිනා පඩිපෙල නැගගෙන උඩට ගියා...

"කොහෙද පැටියෝ වොශ්රූම් එක තියෙන්නේ?"

පලවෙනියටම කතා කරපු ආන්ටී කතා කලා... ජන්කුක් කල්පනා කලා මොකද එයා අවුරුදු ගානකින් උඩ තට්ටුවට ගිහින් නැති නි එයාට ඇත්තටම මතකයක් නෑ ඒක ගැන... ජන්කුක් ඒක නොපෙන්වලා වටපිට බලලා ගිහින් දොරක් ලගින් නතර උනා... එයාට ලාවට මතකයි මෙතනයි වොශ්රූම් එක තිබ්බේ කියලා ඒත් ඇත්තටම ෂුවර් නෑ...