"ဆုျမတ္ နင္မေန႕ကဆရာမက်က္ခိုင္းလိုက္တာေတြအကုန္ရၿပီလား ဒီေန႕ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ဆိုရမယ့္ဟာ"
"ဟမ္ ရၿပီေလ မေန႕က ငါတို႔က်ဴရွင္မွာဆိုၾကၿပီးၿပီကို"
"ဟဲဟဲ ငါတို႔အုပ္စု ဆရာမဆီ ခိုးၾကည့္ၿပီးဆိုလိုက္ၾကတာ"
"အမယ္ ေကာင္စုတ္ေတြ လုပ္ေနၾက ဆရာမသိရင္ နင္တို႔ေခါင္းေတြဘုတက္မွာျမင္ေယာင္ေသး"
"နင္မေျပာရင္မသိပါဘူး "
"မေျပာပါဘူး စိတ္ခ် ငါ့ေကာင္ေတြကိုသစၥာေဖာက္စရာလား "
"ေအး ငါတို႔နင့္ကိုယုံလိုက္မယ္ေနာ္ သြားၿပီ"
အဆုက ယုံလိုက္ဆိုသည့္ သေဘာျဖင့္ မ်က္လုံးတစ္ဖက္မွိတ္ျပလိုက္ေတာ့ သူ႕တို႔ေနရာမွာျပန္သြားထိုင္ေနၾကသည္။
အဆုတို႔အတန္းကအဲလိုစည္းလုံးၾကတာ လုံးဝမတိုင္ေျပာဘူး ၿပီးေတာ့ အတန္းထဲ ဆရာမစာေမးလို႔ မရတဲ့သူမ်ားရင္ တစ္ေယာက္မွထြက္မဆိုေတာ့ဘူး အဲခ်ိန္က် တစ္တန္းလုံးမတ္တပ္ရပ္ရၿပီး ဆရာမရဲ႕ ႀကိမ္လုံးစာမိၾကတာ
အဆုတို႔အတန္းဆိုတာေတာ့ ဆရာမတို႔လက္လန္ပါပဲ ႂကြားလို႔ေကာင္းတာေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ေပါ့
"ဟဲ့ အဆု ဟိုမွာ ရတုငိုေနလို႔"
"ဟမ္ ဘာျဖစ္တာလဲ"
"ဟိုဘက္အခန္းကေကာင္ေတြစလိုက္တာတဲ့"
"အဲဲဒီအေကာင္ေတြစျပန္ၿပီလား ဆရာမသြားတိုင္ရင္လည္း ေျဗာင္ျငင္းဦးမွာ"
အဆုတို႔ေက်ာင္းမွာက တစ္တန္းကို၂ခန္းစီခြဲထားတာ အဆုတို႔အခန္း၂ခန္းကမတည့္ေပ အၿမဲတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုနဲ႕ရန္ျဖစ္ေနၾကတာပင္ အခုလည္းငိုေအာင္စလိုက္ျပန္ၿပီေလ
"ထ ခ်မ္း သြားမယ္"
"ဟဲ့ ဘယ္သြားမလို႔တုန္း ေက်ာင္းတက္ေတာ့မယ္ေလ"
"နင္ကလည္း လာစမ္းပါ ဘယ္ေလာက္မွမၾကာဘူး ဟိုေကာင္ေတြသြားေျပာမလို႔"
"နင္ေနာ္ ဘုမသိဘမသိနဲ႕ လူကလက္ေတာင့္ေလာက္ပဲရွိတာ ဟိုကလုပ္ရင္နင္ပဲ့ခံရမွာ ေအးေဆးေနစမ္းပါဟာ "
"မရပါဘူး ငါ့အတန္းကလူ ခံရတာကို ငါက ဒီတိုင္း ထိုင္ၾကည့္ေနရမွာလား ဘာမွျပန္မေျပာရင္ ေနာက္က် အဲေကာင္ေတြ ပိုဆိုးလာမွာ အဲလိုေတာ့ အျဖစ္မခံနိုင္ဘူး နင္လိုက္မွာလား မလိုက္ဘူးလား နင္မလိုက္ရင္ ငါတစ္ေယာက္ထဲသြားမယ္"
YOU ARE READING
အတိတ်၏ရပ်ဝန်းမှအချစ်တစ်ခု❤️🩹(Completed)
Romanceအချစ်ဦး ဆိုတာ ဘယ်လိုအရာနဲ့ပဲ တွေ့တွေ့ မေ့ပျောက်မသွားတဲ့ သက်ရှိအရာလေးတစ်ခုပါလားနော်❤️
