ဦးေလးႏွစ္ပတ္လည္ေန႕မို႔ ဂါဝရျပဳၿပီး အျပန္မွာဟြန္းနီက တစ္လမ္းလုံး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္သာထိုင္လိုက္လာေလသည္။မနက္အေစာထဲကစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ ေနေနတာမို႔ ဂြၽန္ေျမာင္တို႔မွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနရသည္။
မိသားစုေတြစုၿပီးအျပင္ထြက္ခဲတာမို႔ အိမ္မျပန္ေသးဘဲ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဝင္ကာ ထမင္းစားၾကေတာ့လည္း အေမထည့္ေပးသမွ်ကိူၿပဳံး႐ုံသာၿပဳံးျပၿပီးစားေနေလသည္။
" ကိုႀကီး ကြၽန္ေတာ္သန့္စင္ခန္းခဏသြားလိုက္ဦးမယ္ "
" အင္းသြားေလ "
ဟြန္းနီထြက္သြားသည္ႏွင့္ အေမကသူ႕လက္ကိုတို႔ကာ
" သား ဟြန္းနီေလးကိုေလ ေဒါက္တာနဲ႕ျပန္ျပၾကည့္ၾကမလားလို႔ "
" ခဏေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ပါဦးအေမရယ္ "
" ေအးပါ "
ဆယ္ဟြန္းလည္း အတတ္နိုင္ဆုံးအဆင္ေျပေအာင္ေနေပမယ့္ မရ။ဒီလိုေန႕ဆို လူကစိတ္ထဲဝမ္းနည္းလာကာ တေနရာကိုသာ ထြက္သြားလိုက္သည္။
" ဆယ္ဟြန္း ! "
လက္ေဆးရင္း ေခၚသံေၾကာင့္ လက္ၾကည့္မိေတာ့ စီနီယာျဖစ္ေနသည္။
သူကိုလည္း အံ့ၾသတႀကီးၾကည့္ေနေသးသည္။
" စီနီယာက ဒီကိုဘယ္လို "
" အေဖကို လိုက္ပို႔ေပးရင္း ကိစၥဝင္ရွင္းတာ ဆယ္ဟြန္းကေရာ ... "
" ဟို .... "
" ဟြန္းနီ !! ဟြန္းနီေရ "
" ဗ်ာ !!! "
စကားေျပာ႐ုံရွိေသး ကိုႀကီးကသူသြားတာၾကာေနၿပီဆိုကာ ေရာက္ခ်လာေတာ့ မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိပ္ခန္းထဲဝင္ကာ အဝတ္အစားလဲ လွဲေနတုန္း ကိုႀကီးကသူအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ဆိုကာ ေဘးနားထိုင္ၿပီးစာအုပ္လာဖတ္ျပေလသည္။
ခဏအိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး အႏြေးထည္ထပ္ဝတ္ကာလမ္းထိပ္ကစာအုပ္ဆိုင္ကိုထြက္လာေတာ့ အစ္ကိုဆန္းမင္းကဆိုင္အေပၚထပ္မွာ ကန္ေတာ့ပြဲတစ္ခုလုပ္ေနေလသည္။
အစ္ကိုဆန္းမင္းက အေဖရဲ႕လက္ေအာက္ငယ္သားလို႔ေျပာလို႔ရသည္။မိဘမဲ့ေဂဟာမွာေတြ႕လို႔ ေခၚေမြးစားရင္း ဆယ္ဟြန္းတို႔အိမ္မွာေနလာတာ အေမဆုံးသြားၿပီးကတည္းကျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
U R The Only Person I Want ( Completed )
Romance" နှလုံးသားစေရာလိုက်မိတာ ကျွန်တော်မမှားဘူးထင်ပါတယ် "
