At hospital...
"လူနာက ခြေခေါက်သွားတာပါ..တစ်ခြားဘာမှတော့ဖြစ်မသွားပါဘူး~"
Nj"ဟုတ်ကဲ့..ဟို သောက်ဆေးရောပေးလိုက်ပါဦး ဒေါက်တာ!
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ..ဒါဆို ခွင့်ပြုပါဦး.."
Nj"ဟုတ်ကဲ့!
ဆရာဝန်ထွက်သွားပြီးနောက်..
"သက်သာလား ချာတိတ်..ဘယ်နားနာနေသေးလဲ??"
"သက်သာသွားပါပြီ ဦးရဲ့..နည်းနည်းပဲနာတော့တာပါ..ဟီးးးး"
"အင်းပါ..ဒါဆို ဦးနဲ့လိုက်ခဲ့!"
"ဘယ်ကိုလဲ??"
"ချာတိတ်က အလုပ်လာလျှောက်တာမလား?ဦးရဲ့အတွင်းရေးမှုးလုပ်ပေးနိုင်မလား?"
"ဗျာ!အဲ့တာက??"
"ဦးကိုမခင်ဘူးလား ချာတိတ်!"
"ခင်ပါတယ်..လေးလည်းလေးစားပါတယ်..ဒါမဲ့ကျွန်တော်က~"
"လုပ်ပါနော်~"
ဟိုဆော့ သူ့ရှေ့က လူကြီးကို သေချာစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး..
"ကောင်းပါပြီဗျ.."
"ဒါဆို ဒီနေ့တော့နားလိုက်နော်..ချာတိတ်နေကောင်းမှပဲ အလုပ်စဆင်း ဟုတ်ပြီလား?"
"ဟုတ်ကဲ့!"
"ဒါဆို တစ်ခုခုသွားစားကြမလား?"
"ဟုတ်!"
သူပြောလိုက်တော့ ဦးက သဘောကျစွာပြုံးပြီးသူ့ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွလာသည် ။အခန်းပြင်ရောက်တဲ့အထိ သူ့လက်တွေကို ဦးကဆုပ်ကိုင်ပြီး တွဲပေးထားတုန်း..
"ဟိုဆော့!!!"
အသံကြားရာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့ဆီပြေးလာနေတဲ့ ဆရာဝန်လေး ။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ!!? ခြေထောက်မှာလည်း ပတ်တီးကြီးနဲ့!"
"ငါ ခြေခေါက်လဲရုံပါ.."
"ဒါနဲ့!"
မေးဆက်ပြီး လူကြီးကိုမေးလာသော ဂျီမင်..။
"ဒါငါ့သူဠေးလေ!Kim Namjoon တဲ့..ဦး..သူက ကျွန်ေတာ့်သူငယ်ချင်း ပတ်ခ်ဂျီမင်တဲ့~"
"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ဂျီမင်..ဦးကို ဟိုဆော့လိုပဲ ဦးလို့ခေါ်ပေါ့.."
YOU ARE READING
Tom and Jerry
FanfictionJeon Jungkook ဟက်!ပုစွန်ဦးနှောက်နဲ့တက်မလာနဲ့ တောက်ချလိုက်မယ်! Kim Seokjin အဲ့အကောင်!!ဂျွန်ဂျောင်ကုဆိုတဲ့ ယုန်သွားနဲ့ကောင်ကို တစ်စက်ကလေးမှလကြည့်လို့ကိုမရဘူး!!
