ကြမ္မာ ခုနစ်လီ

အခန်း (၃၀)/ က

Burmese Translation of Seven Unfortunate Lifetimes, All Thanks to a Single Moment of Impulse by Jiu Lu Fei Xiang.

Translator - No_Coz

အခန်း (၃၀)/ က
__________

တင်းတုန်၊ တင်းတုန်။

မြစ်ကမ်းပါးက ကျောက်တုံးပြာကလေးတွေဆီက ရိုက်ခတ်သံ ငါ့နားထဲ လာမြည်ဟီးနေတယ်။

ငါ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဓားထက်လို ချွန်မြနေတဲ့ ကျောက်ချွန်းတစ်ခုက ငါ့ဆီကို ဦးတည်လို့။ အဲဒါကြီးက ပြုတ်ကျပြီး ငါ့အပေါ်ပိကျတော့မလို ထင်ရတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းကြောင့် ငါ လန့်ပြီး အသည်း တအေးအေးကို ဖြစ်လို့၊ ချက်ချင်း နိုးကြားသွားတော့တာပဲ။ ငါ မြေပေါ်ကနေ ထထိုင်လိုက်တယ်။ ငါ သတိမလစ်သေးခင်က အဖြစ်တွေက တဖြည်းဖြည်းချင်းစီ ငါ့ခေါင်းထဲ ပြန်ပေါ်လာတယ်။ မြစ်ထဲ ပြုတ်ကျတာတွေ၊ ချပ်ဝတ်တန်ဆာကို ဆွဲချွတ်ရတာတွေ၊ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး ဝင်သက်ထွက်သက် မျှဝေတာတွေ. . .

ချူခုန်းနဲ့ ငါ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး အသက်ရှူမိတာအတွက် ရှက်နေမိဖို့ကိုတောင် အချိန်မရလိုက်ဘူး။ သူ ငါ့ရွှေသားအတိချပ်ဝတ်တန်ဆာကြီး ချွတ်ပစ်လိုက်တာကို စဉ်းစားမိတိုင်း ရင်ထဲမှာ အမုန်းတွေနဲ့ ဝေလာတယ်။ ဒီအခက်အခဲအကျပ်အတည်းကြီးကို ကျော်လွှားပြီးတဲ့နောက်မှာ ပိုက်ဆံမရှိရင် ဘယ်လိုဆက်ရပ်တည်လို့ ရတော့မလဲ။ ငါ့မှာ ပေါင်နှံထုခွဲစရာ တန်ဖိုးကြီး ပစ္စည်းပါမလာရင် ထွက်ပြေးတာ ဘာထူးဦးမလဲ။ ချူခုန်းကတော့ ဆင်းရဲရင် ကြုံရမဲ့ ဒုက္ခတွေကို ကြိုနားလည်ထားတယ်လို့ကို မရှိဘူး။ ကောင်းကင်ဘုံ ပြန်မရောက်ခင် စပ်ကြားမှာ အသားစားချင်ပေမဲ့ မစားရတဲ့ ဘဝနာကျင်မှုကို ငါ မခံစားချင်ဘူးဟာ။

ဒီလို လုပ်လိုက်တာဟာ မုန်းစရာကောင်းတဲ့ လုပ်ရပ်ဆိုပေမဲ့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ လုပ်ခဲ့တာ လုပ်ပြီးနေပြီ၊ အခုကျတော့ ငါ ဒီအတိုင်း လက်ခံလိုက်ဖို့ပဲ တတ်နိုင်တော့တယ်။ ငါ ခေါင်းကို အသာကုတ်ရင်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ဒီနေရာက နက်ရှိုင်းပြီး လူသူ သက်ရှိ အရောက်အပေါက်နည်းတဲ့ လှိုဏ်ခေါင်းကြီးတစ်ခုလိုပဲ။ ငါ ကြည့်ကြည့်သမျှ နေရာတိုင်းမှာ ကျောက်ခတ်ပန်းဆွဲတွေ ချည်းပဲ၊ အဆင့်အဆင့်အဆင့်လိုက်တွေ. . . ဒါ မထူးဆန်းလွန်းဘူးလား။ ငါ ပြတ်ပြတ်သားသား မှတ်မိပါသေးတယ်။ ငါ့ကို မြစ်ကြမ်းပြင်ထိ သံကြိုးလို တစ်စုံတစ်ရာနဲ့ ဆွဲချသွားတာ။ အခု ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီနေရာကို ရောက်နေတာလဲ။ ပြီးတော့. . . ချူခုန်းရော ဘယ်ရောက်နေလဲ။