I'm a Fleming #Heartland

Promise

Een merrie met een bijzonder verleden, haar eigenaar is Lisa Stillman van de Fairfield stables en ze is ten einde raad. Ze heeft zelfs al Brair Ridge geprobeert maar die zeggen alleen maar dat ze wild en gevaarlijk is. Zal het op Heartland lukken om de merrie te helpen?

Amy,

'Goedemorgen, zonder zorgen' groet ik iedereen
'Morgen' krijg ik terug van iedereen en al gauw zit iedereen in stilte te genieten van de koffie en de heerlijke lente geluiden van de vogels die zingen en het zonnetje dat intussen al meer warmte afstraalt dan enkele weken geleden.
'Dus wat is vandaag de planning?' Vraagt opa en ik kijk naar Alex die haar schouders ophaalt.
'Geen idee het is erg rustig met klanten dus ik zat te denken om enkele paarden van de veiling te halen' stelt ze voor en Lou die maakt een instemmend geluid.
'Ja goed idee, dan kunnen mensen zien hoe er getraind word met paarden'
'Ohja de open dag' mompelt opa en op dat moment komt pap de deur ingestormd met nog wat affiches.
'Kijk'
'Aah top, ik wou ze vandaag ophalen ja' en Lou bekijkt haar kunstwerk en niet veel later wandelt Alex met Jean de deur uit gevolgd door opa en Ty.

'Ik ga nog even wat dingen regelen' zegt Jean zodra ik de stallen in wandel. Hij geeft Alex een kus op haar wang en beent weg naar zijn auto. Wanneer hij wegrijdt komt Scott op zijn plek geparkeerd.
'Wat gaat Jean vaak weg' merk ik op aangezien hij vaak hele dagen gewoon weg is en niet zegt waar hij geweest is.
'Ja ik weet het niet' zucht Alex en merk dat ze het zelf ook frusterend vind en het ook niet leuk vind dat hij dingen voor haar achterhoud.
'Ik zag hem laatst wel bij Brair Ridge. Kondigt Scott zijn aankomst aan'
'Oh... weet je ook wat hij daar doet?'
'Hij loopt het huis in maar verder geen idee. Maar ik wil me verder ook nergens mee bemoeien' vertelt Scott.
'Oh nee dat doe je zeker niet. Ik weet dan tenminste waar hij is. Maar wou je wat vragen?' Vraagt Alex uiteindelijk en hij knikt.
'Lisa Stillman die is ten einde raad met een merrie van haar, dus ik heb gezegd dat dit de beste oplossing voor haar zal zijn. Dus ze wil graag iemand van jullie ontmoeten. Iemand zin om mee te gaan?' En hij kijkt de menigte rond.
'Ga jij maar ik heb al beloofd dat ik naar de veiling zou gaan enkele paarden halen' zegt Alex en pakt wat spullen bij elkaar en net op dat moment gaat de spoed telefoon over van Scott. Hij neemt op en uit zijn telefoontje is te merken dat het om een kolieker gaat bij Brair Ridge.
'Ik neem hem wel' kondigt Alex aan en pakt haar tas.
'Wil je mee Ty?' Hij knikt en samen koppelen ze de trailer aan om daarna door te rijden naar de veiling.

Alex,

'Denk je dat hij daar weer is dat je zo gretig op de spoed reageerde' vraagt Ty voorzichtig en ik zucht diep maar zachtjes.
'Ik weet niet zo goed wat ik er allemaal van moet denken. Hij peert hem hele dagen weg, zegt niks. Rare mysterieuze telefoontjes en hij heeft zelfs zijn wachtwoord veranderd' vat ik klagend samen.
'Sorry dat ik je hier nu mee opzadel' verontschuldig ik mij en hij begint lichtjes te lachen.
'Daar zijn vrienden voor toch. En ergens zou het moeten helpen denk ik om met een ander geslacht over bepaalde dingen te praten maar op dit moment heb ik ook veel vraagtekens over hem' antwoord Ty vriendelijk en het voelt echt alsof ik tegen een broer praat ik die nooit heb gehad.
'Ik ben echt blij dat ik überhaupt bij je dingen kwijt kan en dat je me niet raar of irritant vind. Maar als het je wel begint te irriteren of wat dan ook moet je het zeggen he' maar Ty schud zijn hoofd en ik glimlach naar hem.
'Je bent een geweldige vent en ik hoop dat je iemand erg gelukkig zult maken in de toekomst en zij jou' vertel ik hem eerlijk want hij mag dan wel een best wel groot verleden hebben maar hij heeft een goed hart. Af en toe heeft hij zijn nukken van uitbarstingen maar dan nog laat hij daarna een kant zien die het allemaal dubbel en dwars weer goed maakt. En zo zie ik elke keer weer wat onze moeder in hem heeft gezien.
Ik mis je mam.
Ik parkeer de auto bij de zij ingang en we stappen uit.
'Wil je de spullen uit de bak pakken?' En ik loop naar binnen en zie al gauw Val en Ashley staan en enkele stalhulpen en verzorgers die aan het wandelen zijn.
'Hebben jullie hem al wat gegeven?' Vraag ik en Val knikt.
'Hij heeft wat colosan gehad'
'Mest, eten en drinken? Doet die dat?' Ze schudden hun hoofd.
'Mag ik de stethoscoop?' Vraag ik aan Ty.
'Ik wil graag enkele emmers met lauw warm water' zeg ik en enkele hulpen verdwijnen om dat te gaan halen.
'Hoelang heeft hij al niet gegeten? En gemest?' Vraag ik.
'Ongeveer een halve dag nu. Het was drama om dat beest overeind te krijgen. Zal wel weer meer geld kosten dan opleveren, bah' bromt Val en zoals altijd gaat het om het geld hier.
Ik pak wat buscopan en spuit hem dat in samen met pijnstiller en laat dan het paard weer lopen. Na het bekijken van de slijmvliezen en dergelijke.
'Aah eindelijk liefje. Je had echt niet hoeven te helpen met het water'
'Natuurlijk wel schatje, het is toc...' en op dat moment is het stil zodra we elkaar in de ogen aankijken. Ik doe mijn ring af en smijt hem naar hem toe.
'Zoek maar een andere dierenarts. Kom Ty' zeg ik en voel de tranen achter mijn ogen branden
'Alex!' Roept Jean me na maar Ty zegt dat hij beter kan opflikkeren. Maar hij negeert hem en al gauw voel ik een hand mijn pols vastpakken.
'Het is niet wat het lijkt' begint hij.
'Oh nee! Wat is het dan? He! Je hebt godverdomme een uur de tijd om je spullen thuis op te halen en voorgoed te verdwijnen' roep ik en de tranen zijn nog net niet ontsprongen.
'Alex...'
'Raak me niet aan' en ik stap richting de bestuurderskant en stap in om te wachten tot Ty zit en weg te rijden. Voorgoed weg van Brair Ridge. Weg van de man waarvan ik hield. Waarvan ik dacht dat ik hem kon vertrouwen en alles. Maar nee.
'Laat mij maar rijden' zegt Ty zodra ik de tranen over mijn wangen heb lopen. Ik zet de pick-up langs de kant en we wisselen van plek.
'Ik kan niet geloven dat hij mij dit aangedaan heeft' snik ik en Ty die kijkt bezorgd naar mij.
'Dit zag ik zelfs niet aankomen' antwoord hij en ik kijk snikkend uit het raam.
'Wil je nog naar de veiling of wil je naar huis?' Vraagt hij en ik snuif nog een keer mijn neus op en antwoord dan dat hij door kan rijden naar de veiling.