Siyal

25: Geçmis tekrar...

Geçmiş bazen geçmemiştir.
Geçmişte olanlar geçmişte mi kalmıştır gerçekten. Gelecekteki hayatımızla hiç mi bağlantısı olmaz. Bazı şeyler tekrarlanır. Bazı şeyler yarım kaldığı yerden devam eder. Üzerinde ne kadar zaman geçtiğinin çok ta bir önemi yoktur. Geçmişteki pişmanlıklarımızın bize yararı ne? Bugün aynı hataları yapmaya devam ediyorsak geçmişteki pişmanlıklarımızın amacı ne? Geçmişin unutulur mu? Pekala unuttunuz diyelim. Silebilir misiniz geçmişin izlerini?

Yağızın gözleri büyürken hemen yanımıza çöküp Efe'yi kontrol etti. Gözlerinden endişelendiği belli oluyordu. İlk başta elini nereye koyacağını o da bilemedi. Benim de yardımımla Efe'yi omzuna yasladı. Ben de Efe'nin diğer koluna girerek ona destek oldum. Sesimi duyarak gelmiş olan babam ve Emir Bey ile karşılaştık. Emir Bey endişeyle öne atılıp nasıl olduğunu sorarken Yağız, "İğnesi yanınızda var mı? Hastaneye mi götürmemiz lazım?"derken Efe'yi yavaşça koltuğa yatırdık.
"Var,evde."
Yan villaya koşmaya başladığımda hiçbir şey düşünemiyordum. Nefes nefese kalmış bir şekilde kapıyı çaldım. Kapıyı açan kadına bir şey söylemeden içeriye girdim. Salonda oturan Nazlı teyze sorgulayan bakışlarla bana bakarken zar zor "Efe bayıldı. İğne lazımmış." diyebildim. Annesi hızla ayaklanıp üst kata çıktı. Kısa bir süre içinde iğneyle geldiğinde elinden iğneyi kaptığım gibi koşmaya başladım. Leya da peşimden koşuyor. Sürekli ne olduğunu soruyordu. "B-bilmiyorum, babamlar tartışırken bir şeyler duydu. Sonra kucağıma bayıldı." Sesimin titremesine engel olamamıştım. Salona nefes nefese girdim,Yağız elimden iğneyi alıp Efe'ye yönelirken onu izliyordum. Efe'nin kolunu sıkarak damarlarını belirginleştirdi. İğneyi vurduğunda Leya'da nefes nefese salona girdi. Abisine bakarken gözleri doldu. "Ö-önemli bir şey değil dimi?" dediğinde Yağız ağzındaki kapağı yere düşürüp elindeki boş iğne tıpasıyla arkasına dönüp başını ağır ağır salladı. Gözlerim odanın içinde tur atan Efe 'nin babasına takıldı. Özenle taranmış saçlarını elleriyle karıştırarak dağıtmış,sinirli bakışları babamın üzerinden Efe'ye kayarken bir nebze olsun yumuşadı. En sonunda boğazını temizleyerek Efe'ye doğru yürürken "Biz eve geçelim,doktor birazdan gelir zaten."derken Efe'nin koluna girdi. Leya'da diğer koluna girdiğinde gitmeye hazır gibiydiler. Leya'nın zorlandıgını gören Yağız kibarca onu çekerek Efe'nin diğer koluna girdi.Bakışlarımı Efe'nin üzerinde sabitledim. "Bu iş burada bitmedi. Durumun ciddiyetinin farkına vardığını düşünüyorum,Ezel."
Uyuyan güzelden farksız. babası ve Yağız'ın omuzlarında baygın yatan çocuğa gözlerimi kırpmadan baktım. Ciddi olan neydi? Çok mu ciddi bir şeydi. Peki Efe duydukları yüzünden mi bu hale gelmişti. Babalarımızın sakladıkları şeyden korkmaya başlamıştım. Babamın amacı sadece şirketini mi kurtarmaktı yoksa yaptığı şeylerin arkasında başka şeyler mi vardı?
Neden bir anda çıkıp gelmişti? Düzgün giden işlere bir anda ne olmuştu? Ezel amca ile aralarındaki mesele dostluklarını bozacak kadar ciddi olduğuna göre ortada ciddi bir şeyler olmalıydı. Yıllardır Doğan Holdingle olan ortaklığın bozulması bunu doğruluyordu.
"Şuan sessiz kalacağım, sonrasında benden sakladıklarınızı anlatacağını düşünüyorum."
Anlatmasın da her şeyi öğrenceğimden, öğrenmek için elimden geleni yapacağımdan hiç şüpheniz olmasın baba.
Tek kelime daha etmeden odama çıkıp kapıyı kilitledim. Odamda asılı duran dev tabloya doğru ilerledim.
Gizli bölmeme.
Kendimi ne zaman kötü hissetsem yaptığım şeyi yapmak için.
Bir ara annem ve babam seyahate çıktığında Yağız ile birlikte uzun uğraşlar sonucu yapmıştık. Tablonun arkasında kocaman bir kitaplık, oturabileceğim ufak bir koltuk ve kahve stoğum vardı. Annem okuduğum kitapları da kendi aldığı için bu konuda da bana söz hakkı düşmüyordu. Gerçi o klasik kitapları da gösteriş olsun diye odama dizmişti. Onun tek bildiği şey kilomu,elbisemi, makyajımı ve notlarımı eleştirip durmaktı.

Klasik kitaplar güzeldir. Hayat bakış açınızı değiştirir. Sizi geliştirir.
Fakat genç kurgular , sizi başka bir boyuta taşır. Farklı hayatlar, hayalinizdeki karakterler, unutulan dertler...