parallel universe

Εισαγωγή part 2

Pov Μέλισσας

Άλλη μια μέρα ξεκίνησε, ας ελπίσουμε να μην είναι ίδια και βαρετή όπως είναι και οι υπόλοιπες μέρες τις εβδομάδας. Μόλις ξύπνησα ήταν όλα στην εντέλεια, όπως τα έχω ζητήσει και θέλω να είναι κάθε πρωί , το μπάνιο μου ήταν έτοιμο για το πρωινό μου ντουζ όπως και το πρωινό μου. Αφού βγήκα απο το μπάνιο αμέσως φόρεσα την σχολική μου στολή ή οποία ειναι εντελώς αντίθετη στις στυλιστικές μου απόψεις αλλα τι να κάνουμε , ίσως ζητήσω απο τον πατέρα μου να ζητήσει στο σχολείο να την αλλάξει αλλά θα με θεωρεί παλι υπερβολική. Τέλος πάντων , πρέπει να κατέβω κάτω και να φάω πρωτού έρθει ο Στέφανος για να παμε στο σχολείο.

Ενώ κατέβαινα τις σκάλες, είδα τους γονείς μου να κάθονται στη τραπεζαρία , τόσο ευτυχισμένοι αλλα δεν μου φαίνεται περίεργο έτσι είμαστε κάθε μέρα, ευτυχισμένοι και χαρούμενοι , έτσι και αλλιως δεν μας λείπει και κάτι, τα έχουμε όλα .Η εταιρεία του μπαμπά πάει άψογα , οι σχέσεις των γονιών μου είναι άψογες , αδέρφια δεν εχω για να τσακώνομαι ή να ζηλεύω και μπορώ να αγοράζω ότι θέλω γιατί να μην ειμαι ευτυχισμένη;

Έφτασα στην τραπεζαρία αγκάλιασα τον πατέρα μου και την μητέρα μου και ύστερα έκατσα και εγω για να απολαύσω το πρωινό μου.Αφού τελείωσα , χτύπησε η πόρτα και φυσικά ηταν ο Στέφανος. Θα μας πήγαινε σχολείο ο σοφέρ του όπως καθε μέρα άλλωστε.

Χαιρέτησα , αγκάλιασα τον Στέφανο και κατευθείαν ανεβήκαμε στο αυτοκίνητο.

Στα μέσα τις διαδρομής ο Στέφανος αναφώνησε.

"Είσαι πολυ όμορφη σήμερα Μελίσσα"

Έκανα ότι δεν τον άκουσα, είναι ο παιδικός μου φίλος και γίνεται πολύ άβολη η κατάσταση όταν κάνει κομπλιμέντα γιατί ξερω πολυ καλα τα συναισθήματα του για μένα αλλά αυτός συνεχίζει ακάθεκτος, να αγνοεί την άποψη μου πάνω σε αυτό το θέμα και κάνει του κεφαλιού του.

"Άκουσες τι σου είπα;"

"Συγγνώμη ημουν λιγο αφηρημένη"

Μετά απο αυτό δεν ακούστηκε τίποτα μέχρι να φτάσουμε στο σχολείο. Εγώ και ο Στέφανος είμαστε φίλοι απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.Οι γονείς μας ειναι συνεργάτες και φίλοι παράλληλα, γι'αυτό και περνάγαμε υπερβολικό χρόνο μαζί. Είναι ενας πολυ περίεργος χαρακτήρας, φαίνεται πολυ επιβλητικός και αναίσθητος με όλους αλλα με εμένα είναι εντελώς διαφορετικός. Αλλά τέλος πάντων, είναι σαν αδερφός μου δεν θελω να χαλάσω την φιλία μας για εναν απλό ενθουσιασμό του. Εξάλλου αυτός δεν ψάχνει κάτι σοβαρό. Όλες του οι σχέσεις, που καλύτερα ταιριάζει η λέξη εκμετάλλευση ήταν μικρές σε διάρκεια.

Οι περισσότερες κοπέλες πιστεύουν ότι είναι πολύ όμορφος, γυμνασμένος και έχει ένα αξιοπρεπές ύψος. Αλλά εμένα δεν με ενθουσιάζει τίποτα από αυτά.

Φτάσαμε στο σχολείο. Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και είδα μπροστά μου το μουντό κτήριο. Πέρασα από την εξώπορτα και είδα τις κολλητές μου να κάθονται εκεί που καθόμαστε πάντα και έτρεξα κατευθείαν πάνω τους και απο πισω μου ακολουθούσε ο Στέφανος. Πριν προλάβω να τους μιλήσω χτύπησε το κουδούνι. Ξεκινήσαμε για να πάμε μέσα στην τάξη. Όσο περπατάμε προς την τάξη μας μιλησαμε για διάφορα πράγματα μέχρι που μπήκε εκείνο το μυστηριώδες παιδί απο την ταξη μας. Αυτός ο Ιβάν ετσι νομίζω τον λένε. Πολύ περίεργο παιδί , δεν μιλάει, δεν εχει φίλους αλλά καλύτερα ετσι κι αλλιώς δεν ανήκει εδώ δεν είναι του επιπέδου μας, ενα απλό φτωχαδάκι είναι που έτυχε να πάρει μια υποτροφία στο σχολείο μας. Όμως είναι ένα ψηλό παιδί, με σχετικά γραμμωμενο σώμα, μαύρο πλούσιο μαλλί και πράσινα μάτια. Και τότε βλέπω την καθηγήτρια να μπαίνει μέσα στην τάξη και να μας λέει να σταματήσουμε να μιλάμε.

Απορώ ακόμα γιατί πρέπει να πηγαίνω σχολείο, ο πατέρας μου έχει τόσα λεφτά που θα ζούνε πλουσιοπάροχα ακόμα και τα εγγόνια μου και η ώρα κυλούσε απελπιστικά βαρετά που απορούσα γιατί είμαι εδώ.

Εφόσον τελείωσε το μάθημα βγήκα έξω μαζι με την Νόρα και την Ράνια τις φίλες μου. Αφού ψάχναμε τον Στέφανο και προς έκπληξη μας τον βρήκαμε με τον μυστήριο τύπο τον Ιβάν, ο Στέφανος τον χτύπησε και αυτός στην αρχή τον κοίταξε χωρίς καμία έκφραση μέχρι που ανταπέδωσε και αυτός την μπουνιά στο πρόσωπο. Όμως δεν ξέρω τι ακολούθησε αλλα είμαι σίγουρη ότι είχε δίκαιο ο Στέφανος , ποιος ξέρει τι του έκανε, όλα τα περιμένεις απο αυτόν τον περίεργο, μπορεί να του έκλεψε λεφτά ποιος ξέρει. Ξέρω τον Στέφανο και τι άνθρωπος είναι, είμαστε κολλητοί τόσα χρόνια δεν θα τον βαραγε χωρίς λόγο.

Μετά από λίγη ώρα είδα τον Ιβάν να βγαίνει από το γραφείο του διευθυντή, νευριασμενος. Αφού αυτός φταίει, είμαι σίγουρη γιατί κανει έτσι. Τέλος πάντων, μετά από αυτό το περιστατικό ολες οι ώρες κύλησαν ανυπόφορα βαρετά μέχρι που ήρθε η ώρα να φύγουμε. Αυτή τη φορά όμως ήρθε ο σοφέρ μου να πάρει εμένα και δεν πρόλαβα να μιλήσω στο Στέφανο για αυτό που συνέβη αλλά είχαμε είπαμε με τα κορίτσια να πάμε στο mall για ψώνια και ύστερα για μαλλιά και νύχια, θα του μιλήσω αύριο στην πλατεία να είμαστε οι δύο μας χωρίς να ακούν τα κορίτσια άλλωστε μετά έχω τραπέζι με τους δικούς μου και δεν προλαβαίνω να του μιλήσω.

Αυτή ειμαι εγώ η δεκαεφταχρονη Μελίσσα και έχω την πιο αξιοζήλευτη ζωή που όλοι θα ήθελαν να έχουν. Είμαι πανευτυχής. Έχω τους καλύτερους γονείς και φυσικά τις καλύτερες κολλητές που θα μπορούσε κανείς να ζητήσει. Πιστεύω ότι θα τις έχω για πάντα στην ζωή μου. Δεν θέλω να αλλάξει τίποτα απο αυτήν,είναι όλα τέλεια. Αν και δεν νομίζω να αλλάξει κάτι σύντομα. Έχω οτι επιθυμώ χωρίς καν να προσπαθήσω.