it's your life to ruin

8.Bölüm

Yatağımdan doğruldum ve demir kısmına yaslanırken aşağıda Jeongin'i izlemeye başladım. Bizim odamız iki kişilikti ve ranza olduğundan oda diğerlerinin odasından biraz daha genişti. Kapıdan girdiğinizde yan tarafta Bangchan'ın masası sizi karşılıyordu. Yine de çok büyük olmadığı için duvara uzun ince bir kitaplık koymuştuk ve masası kitaplığa dayandığı için aşırı işlevsiz bir şeye dönüşmüştü. Sadece ilk dört rafını doldurabiliyorduk. Bangchan bir ara masanın altına girip aşağıda kalan kısımları da doldurabileceğini iddia etti ama çıkarken kafasını masaya geçirmesi ve minik bir beyin kanaması riskinden sonra bundan vazgeçti.

Masasının üzeri ise ayrı bir boyuttu. Her zaman üzerinde bir şeyler vardı. Bir gün geldiğimde masasının üzerinde ayı kostümü gördüm. Sorgulamadım, çünkü uyandığımda ayı kostümü gitmişti. Başka bir gün odayı daha sofistike göstermek için orkide koymuştu. Bunu da kendisi söylemişti. Ancak odamızda sadece bir adet cam olmasından ve onun da sabah akşam fark etmeksizin siyah perdelerle çekili olmasından dolayı orkidesi kurudu. Bangchan'ı bu da yıldırmadı açıkcası, orkidesini temizledi ve köklerini göstererek, "Görüyorsun değil mi? Kökleri hala sağlam. Bu yüzden şu an solmuş olabilir ama günün birinde yeniden çiçeklenecek." dedi. Muhtemelen Bangchan bu sözünün beni ne kadar etkilediğini bilmeden orkidesiyle ilgilenmeye devam etmişti. Bazen ona çaktırmadan hala masasının üzerinde duran orkidesine dalıp giderdim. Öbür taraftan bilgisayarı masasının üzerindeydi. Kendisinden daha çok bilgisayarına değer verdiğini göz önünde bulundurursak Jeongin'in oynamasına izin vermesi şaşırtıcı gelebilirdi. Yine de şunu unutmamak lazım Bangchan, gruptaki herhangi birisine bir zarar gelmesindense kalbine kazık sokulmasını tercih edebilecek birisiydi. Bunu bile gözünü kırpmadan yapabilirdi.

Jeongin'i ranzanın üst katından izlerken, "Ne yapıyorsun?" Diye sordum.

Jeongin yüzüme bakmadan aşırı odaklanmış bir şekilde, "Sims oynuyorum." dedi. Yüzündeki ifadeye bakınca oyunun bir tür savaş oyunu filan olacağını düşünürdünüz ama hayır kesinlikle böyle bir oyun değildi. Nasıl bir oyun olduğunu da yukarıdan miyop gözlerimle söylemek zordu ama arkada çalan müziğe aldanarak bu yorumda bulunabilirdim. "Bütün mahalle ile sevişmek için karizmamı arttırmaya çalışıyorum." Dediğinde bütün dikkatimi ona vermeye başlamıştım. Pekala, kesinlikle bu oyunun böyle bir şey olacağını da düşünmemiştim.

"Ne? Öylece yapabiliyor musun?"

"Elbette, ama benim için birkaç önemli kriter var. Öncelikle evimin çok güzel olmasını istiyorum. Bu yüzden bütün forumları gezdikten sonra kendime en uygun evi bulmak üç dört saatimi alıyor."

Beni görmüyordu ama şaşkınca onu dinliyordum. Artık bütün dikkatim ondaydı. Yatağımın üzerinde bağdaş kurmuş, demire asılarak bilgisayarı daha iyi görmek için eğiliyordum. "Hayatından dört saati bir oyunda ev bulmak için mi harcıyorsun?"

Jeongin sonunda bana döndü ve aşırı umursamaz bir tavırla, "Evet." dedi. "Hyung bunu kabullenmemiz lazım. Bizim asla bu şekilde bir hayatımız olmayacak. Biz asla işe gidip gelip, yemek hazırlayıp sonra da birisiyle flört etmeyeceğiz."

"Niye yapmayalım ki?" Gelecek yanıtta korkarak cevap verdim. Üç gün önce Minho'u bir duvar dibinde öpmüştüm. Daha sonrasında bu konu hakkında konuşmamız lazımdı ancak hiçbir şekilde ortam sağlanamadı. Onun dersleri vardı, vokal eğitimi alıyordu. Ben şirkette Bangchan ve Changbin ile çalışıyordum. Eve geri döndüğümüzde ise hepimiz yorgunluktan bayılıyorduk. Haliyle onu iki sefer öpmem hakkında konuşacağımızı söylememize rağmen bunun için hiç vaktimiz olmuyordu.

"Çünkü biz idolüz. Bundan dolayı günümüzün bazen on sekiz saatini çekime harcıyoruz. Yemek yapmayı bırak, kilo alırız diye yemiyoruz bile. Bazen programların benim için en heyecanlı kısmı yemek yiyeceğimiz kısmı oluyor. Bu yüzden oyunda evimin harika olmasını istiyorum." İki elini gökkuşağı çizermiş gibi yavaşlıkla ayırdı ve shalalala sesini çıkardıktan sonra, "Önce çevremizi güzelleştirmeliyiz." dedi.