SEDUCING THE DEVIL

CHAPTER 10

Kinuha ko ang coat ni Alejandro at plinansya ito. I sniffed it for the last time before putting it to a brown paperbag. After that I did my homework and go to sleep.

Kahapon ay dumating ang driver namin at pumasok ako sa kotse na may pagtatampo kay Alejandro at inis sa babaeng linta. Hindi ko siya binigyan ng pansin pagpasok ko sa kotse kahit alam ko na nakatingin ito sakin kahapon. Ang babaw naman ng dahilan ko sadyang umasa lang talaga ako at nasaktan dahil doon.

Maaga akong nagising at naghanda na, gumawa rin ako ng lunch para sa kanya. It's 5am tapos na ako. Naglagay ako ng note sa pinto ni Avi na nauna ako. Ihahatid sana ako ni manung driver pero humindi na ako at nagtaxi na lang.

Pagkababa ko sa taxi ay 6am na dahil traffic. Pumunta ako sa waiting shed at doon siya hinintay. Pero 7:25 at wala parin siya flag ceremony na namin ng ilang minuto. Bigo akong tumayo at aalis na sana ng nakita ko si Jiro bumaba sa isang mamahaling itim na kotse.

"Sweetheart!" Tawag ko. Nakita ko itong napaigtad at dahang-dahang humarap sakin. I give him a smiled at dumaan sa kalsada.

Napakamot ito ng batok at hinintay ako.

"Wag mo nga akong ma-sweetheart d'yan." I rolled my eyes at nilahad sa kanya ang dalawang paper bag.

"Ano 'to? Crush mo ba ako, Angela? Puta maawa ka naman sakin." reklamo niya.

"No. Give these to your cold friend. It's his coat." Tumango ito at kinuha ang dalawang paper bag.

"Eh, ito?" tinaas niya ang paper bag na may lamang lunch.

"Give that to him too." Napangiwi ito na parang ang korne ko. Tsk.

"Respeto naman sa hindi nakakatanggap ng lunch." rinig kong bulong niya.

"Thanks, sweetheart." sabi ko at umalis na.

"May bayad 'to ha!" Sigaw niya sakin ng nakarating ako sa kabila. I signed okay  at pumasok na dahil ayoko malate sa flag ceremony.

Gumaan naman ang pakiramdam ko, thinking Alejandro eat the lunch I made for him. Yeah, I made it myself. Minsan lang talaga ako mah effort sa isang bagay, at gusto ko worth it 'yon. I hope so.

Dahil sa excitement ko ay pakiramdam ko ang bagal ng oras. I was so bored during lunch break. And Biktina was so noisy.

"Bakit hindi na sumasama si Mary satin?" Tanong ko parang tumahimik ito kahit ilang segondo lang.

"Ewan." tanging sagot niya at tahimik na kumain.

I laughed and shook my head. Natapos kaming kumain at may kunting oras pa kami, he was ranting dahil nagsisi daw ito na stem ang kinuha niya. Basic calculus daw pero ang hirap-hirap. Reklamo ito ng reklamo pero gumagawa naman ng solving. Napailing ako ng nakita ang formula.

Kinuha ko na lang ang cellphone ko at nagfacebook. I search a simple lunch meal for him para magawa ko bukas.

Napatili si Birkina ng nagbell na dahil hindi pa ito nakatapos. He was ranting and putting all the blame to me. Hinintay ko ito dahil ayaw niya akong paalisin, damay damay na raw. Hinintay ko ito dahil good mood ako ngayon.

Thinking my man eat the meal I made. It just made my day. I smiled and shook my head, nawala na 'yon dismaya ko kahapon, tama naman kasi siya. At isa pa hindi pa niya ako girlfriend kaya wala akong karapatan sa ganon.

The rumors spread at me and Jiro are dating. I wanna puked dahil doon. Well, it's my fault naman dahil nadamay ko siya. Pagsasabihin ko ang totoo ay pagtatawanan nila ako, so I'll just tell them tomorrow that I dump Jiro.

Natapos ang klase ay agad akong lumabas nakita ko pa si Birkina na hinihintay ako. Nakarating ako sa tabi niya at sabay kaming lumabas sa school.

"Mauna na ako, teh." paalam niya. Tumango ako at dumaan sa kasalda papunta sa kabila. I waited for him dahil maya-maya ay uwian na din naman. I was looking around when a janitor came out to the campus carring a garbage bag. Ilang hakbang lang ang layo ng basurahan sakin. He open the mouth of the garbage at binuhos doon ang laman ng garbage bag.

Wala naman akong pake doon pero parang may nagudyok sakin na tignan ko ang ilalabas doon. And to my surprise a brown paper bag didn't escape from me. The janitor close the door at umalis na.

Naghihinayang pa akong lumapit doon at tignan ang nakita. I told myself na baka kapareho lang 'yon ng paper bag ko.

But I found myself walking towards the garbage and open it. I saw the half of the paper bag hinila ko ito pataas at parang may bumara sa lalamunan ko ng nakita ko ang kabuohan nito. It was heavy. It only mean one thing may laman pa ito.

Binuksan ko ang paper bag at parang piniga ang puso ko sa nakita. It was the lunch I made for him. I don't know how to react. All my expectations turns to disappointment again. I chuckled sarcastically pero hindi maitago ang pait doon.

Ang mga pagkain ay parang binuhos sa loob ng paper bag bago itapon. I imagine them laughed at the lunch I made for him hurts me. Galit, sakit at pagkadismaya ko itong  tinapon sa basurahan.

Pwede naman niyang ibalik na lang ulit sakin ang pagkain eh, bakit kailangan pang itapon at palaruan. Parang kinirot ang dibdib ko at hindi ko na namalayang naiiyak na pala ako. I blinks and look up.

I sighed heavily. I was about to leave when someone shouted.

"Sweetheart!" I stopped. Nakatalikod na ako sa kanila. Alam kong may kasama ito dahil naririnig ko sila magusap. I give them a one glance at napunta agad ang paningin ko sa lalaking malaki ang epekto sakin. I looked at me coldly pero agad din iyon nawala ng parang may napansin akin. I look away at agad na dumaan kalsada, nagpapasalamat talaga ako kay manong driver dahil dumating ito.

I saw them stopped on the garbage at napatingin doon. Nakita ko itong parang nagulat sa nakita at agad akong nilingon at tinawag ang pangalan ko pero nakasakay na ako sa sasakyan namin.

It was a mistake liking him.

On the way para sunduin ang kapatid ko ay umulan ng malakas, parang nararamdaman ata ng langit ang nararamdaman ko. I look outside and just pretend that I didn't know him. Sinuklay ko ang buhok gamit ang mga daliri ang pumikit.

Nakarating kami sa school ni Avi malakas parin ang buhos ng ulan. Nagpresenta ako na ako na lang ang susundo sa kanya. Elementary palang si Avi kaya hindi kami same school.

Pumunta ako sa classroom niya at nakita itong nakaupo nagiisa. Tapos narin ang klase nila pero hindi sila makaalis dahil umuulan.

"Avi," tawag ko sa kapatid kong nagiisa. Agad itong nabuhayan at bumaling sakin.

"Ate!" Masaya niyang sabi at kinuha agad ang bag niya sabay takbo.papunta sakin. Hinawakan ko ang kamay niya at ngumiti.

"Uuwi na tayo." Tumango ito at dumikit sakin. Nagpaalam kami sa teacher niya at lumabas. Dahil maliit ang payong nababasa ako. Sinigurado kong hindi mababasa ang kapatid ko dahil ayoko magkasakit ito.

Nakarating kami sa kotse ay basa ang braso at likod ko. Nagiginaw na ako pero hindi ko iyon pinabalata dahil masaya ang kapatid ko dahil ako raw ang sumundo sa kanya.

Nakarating kami sa bahay agad kaming pumasok sa kanya-kanyang kwarto at naligo. Sinugurado kong nakapaligo muna si Avi bago ako pumasok sa kwarto.

Naligo ako at agad na humiga sa kama ko. Nakakapagod bumaba para kumain hindi naman ako nabubusog. Dala ng pagod at ginawa ay hindi ko na malayang nakatulog na pala ako.