love you ❥ 𝓙𝓙𝓚

•1•

Herkese merhaba! Kendimi kötü hissettiğim bir anda kafamı dağıtmak için ne yapsam diye düşünürken aklıma yazmak geldi ve başladım. Umarım güzel bir başlangıç olmuştur :) her hafta bölüm atmayı düşünüyorum umarım yapabilirim.

Wattpad e ilk başladığımda ve ilk kurgumda (çok önce kaldırdım) liseye başladığımı söylemiştim ve şu an üniversiteye başladım 🥹 Zaman gerçekten çok hızlı geçiyor...

Umarım beğenirsiniz dediğim gibi kötü bir dönemden geçiyorum ve desteklerinize çok ihtiyacım var...

Fikirlerinizi yorumlarda belirtin lütfen :)
iyi okumalar 💕

••••
"Haru! Evden çıkmadın mı hâlâ?" Telefonu diğer kulağıma alıp sol ayakkabımı giymeye çalıştım.

"Çıkıyor-" diyemeden yere düştüm.

Ama tabiki Yumi nin umurunda olmadı. Bense acıyan dizimi ovuşturuyordum.

"Çabuk gel." Dediğinde cevap vermeden yüzüne kapattım. Bugün gerçekten sınanıyordum. Hem de doğum günümde. En sonunda ayağa kalkıp montumu giydim ve istemeyerek de olsa evden çıktım.

Arkadaşlarım benim için bir doğum günü partisi düzenlemişlerdi ve benim bu durumda haberim yokmuş gibi davranmam gerekiyordu. Güya beni ders çalışmaya çağırmışlardı. Kim doğum gününde ders çalışmaya çağırılırdı ki parti olmadığı sürece?
Ben de kendi görevimi yapıyordum. Haberim yokmuş gibi yapıyordum. Hatta ders kitaplarımı bile almıştım kıyafetime özenmemiştim bile. Şimdilik tek bir şey kalmıştı o da kafeye gidince şaşırmış gibi yapmak.

Oysaki doğum günümdeki tek planım sıcacık yatağımda dizi izlemekti. Ama beni oraya gitmeye iten tek bir şey vardı o da uzun zamandır hoşlandığım Jaehyun'un da gelmesiydi. Özensiz giyinmiş olabilirim ama sırf o geliyor diye makyaj da yapmıştım.

Cafe evime çok uzak değildi ama yine de emin olmak için attıkları konuma bakarak yoluma devam ettim.

Yerler öyle karlıydı kaymamak için dikkatli bir şekilde yürümem gerekiyordu. Ki bu da pek mümkün değildi çünkü kafenin önüne geldiğimde merdivene ayağıma atar atmaz 3 basamağın üçünü de popomun üzerinde kayarak inmiştim. O kadar ani olmuştu ki bağıramamıştım bile. Popomun kırıldığına yemin edebilirim çünkü böyle bir acı hayatımda hissetmemiştim.

Ben popomun acısı yüzünden yerden kalkamazken biri yanıma geldi.

"İyi misin? Çok kötü düştün." Sigarasını attı ve kalkmam için elini uzattı. Parmaklarında dövmeler vardı.

Kalkabileceğimden emin değildim ama yine de uzattığı elini tuttum ve zorla da olsa ayağa kalktım.

"Demek ki kırılmamış." Dediğimde anlamayarak yüzüme baktı. Yüzüne bakma fırsatım olduğunda neredeyse nutkum tutulmuştu. Çok yakışıklıydı. Siyah saçlarına kar taneleri düşüyordu ve Burnu soğuk yüzünden kızarmıştı.

Çantamı yerden alıp bana verdi. Ben de kendime gelip teşekkür etmeyi akıl edebildim.

"Yardımın için teşekkür ederim." Diyip çantayı elinden aldım. Gülümseyip başını salladı ve sigarasını içmeye geri döndü.

Başta bir duraksamıştım ama daha sonra vakit kaybetmemem gerektiğini hatırlayıp içeri girdim.

''Sürpriz!!'' bunu bekliyordum ama yine de korkmaktan kendimi alamadım. Bir anda konfetilerin patlamasıyla ödüm kopmuştu.

''İyi ki doğdun Haru!'' Yumi yanıma gelip sarıldığında aynı şekilde karşılık verdim.

"Teşekkür ederim." Diyip herkese sarıldım ama onların arasında Jaehyun yoktu ve bu bir tık moralimi bozmuştu. Doğum günüme nasıl gelmez?