" ហើយឯងស្រែកធ្វើអី!!" ណាមជូន
" ខ្លា ខ្លាធំណាស់បងជូន!!" ថេយ៉ុងរត់ទៅពួនក្រោយណាមជូនចំណែកណាមជូនវិញនាយឃើញបែបនេះអស់សំណើចតែម្ដង
" ក្រែង វាជា សត្វចិញ្ចិម សំណព្វចិត្ត ឯង ហេស៎ ឬ ភ្លេចវាហើយ!!" ណាមជូន
" ឬ វាជា អា ជីរូ!!" ថេយ៉ុង
" មែនហើយ!!" ណាមជូន
" ហាស៎ នេះជីរូ ហេស៎មិចក៏ធំខ្លាំងម្លេះ!!" ថេយ៉ុងក្រែងកាលមុននៅតូចជាងនឹងតើហីហើយមកលូវធំម្លេះ
" ថាទៅ ឯង ទៅចោល វាប៉ុន្មាន ឆ្នាំហើយ!!" ណាមជូន យ៉ាប់ហាស៎ទុកគ្នាចោលឡើងពីរបីឆ្នាំដល់មកវិញធ្វើមិនស្គាល់គ្នាអីណាសុាំហាស៎គ្រាន់តែគ្នាធំខុសដែរហ៎គ្នាជាសត្វមានជីវិតណាត្រូវមានការលូតលាស់ចឹងហើយ
" ហិហិ មែនហើយ ជីរូ!!" ថេយ៉ុងក៏ហៅសត្វសំណព្វរបស់ខ្លួនអោយដើរមកជិត លោកអើយទោះបីជាសត្វសំណព្វចិត្តក៏ដោយតែថាវាធំបែបនេះគេក៏ញញើតនឹងវាដែរ
" ហ្ហាររ ហឹមម៎!!" ជីរូវារត់ទៅកន្រ្ទប់ពីលើថេយ៌ហើយលិទថ្ពាល់ថេយ៌ដើម្បីបង្ហាញការនឹករលឹកដល់ម្ចាស់របស់វា
" ហាស៎ហាហា ជីរូ នេះឯង ធំ ច្រើនណាស់ ដឹងទេ នៀកហើយចុះត្រឹមតែឯងមួយបាំងយើងជិតបាត់ទៅហើយ!!" ថេយ៉ុងអង្អែលក្បាលវាលេងទាំងសើចសប្បាយ វាឆ្លាតណាស់មើលចុះទោះបីជាគេទៅចោលវាដល់ទៅបីឆ្នាំក៏វានៅចាំគេបានដែរប្រហែលកន្លងមកនេះវារង់ចាំតែផ្លូវគេទេមើលទៅ
" តោះថេរទៅរកលោកតានៅក្នុងទៅ!!" ណាមជូន
" បាត បានសិនហើយណាយើងទៅក្នុងជួបលោកតាសិនឯងនៅលេងខាងក្រៅនឹងសិនហើយបើថាអត់សុខនោះពួកគេទំនេរលេងរត់ដេញចាប់គ្នាទៅ!!" ថេយ៉ុងនិយាយទាំងចង្អុលទៅកាន់អ្នកបម្រើប៉ុន្មាននាក់នោះ
" អ្ហាយ៎ អ្នកប្រុសពួកខ្ញុំមិនលេងចូលទេ!!" ពួកអ្នកបម្រើ អោយរត់ដេញចាប់យ៉ាងមិចទៅលោកបើជីរូនេះណាក្រហឹមដាក់ពួកនាងអោយរាល់តែថ្ងៃនេះណាពួកនាងដាក់ចំណីអោយវារាល់ថ្ងៃហើយវាហាក់មិនចង់ស្និតជាមួយពួកនាងសោះតែដល់ថេយ៌វិញគ្រាន់តែមកដល់វារត់មកស្វាគមន៍ប្រលែងលេងជាមួយបាត់ទៅហើយ
ជីរូ : វាជាសត្វចិញ្ចឹមរបស់ថេយ៉ុង គេបានចិញ្ចឹមវាតាំងពីវានៅតូចមកម្លេះថេយ៌បានយកវាពីសួនសត្វមកចិញ្ចឹមកាលនោះណាត្រឹមតែវាមួយក្បាលអាចទិញដីពីរប្លង់ឯណ្ណោះតែធ្វើមិចស្រឡាញ់ហើយទោះវាជាសត្វគ្រោះថ្នាក់ក៏គេទិញវាមកដែរ តែរឿងអ្នកគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលនោះគឺវាហាក់ដូចជាស្រឡាញ់ថេយ៌ខ្លាំងណាស់វាស្ដាប់បង្គាប់ថេយ៌គ្រប់យ៉ាងបើគ្រប់គ្នាវិញបើសិនជាចង់អោយវាធ្វើតាមខ្លួនទាល់តែលើកឈ្មោះថេយ៌ដាក់ពីមុខទើបវាស្ដាប់....
" មក ហើយ ហេស៎ លោកចៅ!!" លោកតាដេកាលសួរទៅថេយ៉ុង នេះណារត់ចោលផ្ទះបីឆ្នាំហើយកុំអោយតែទាក់ទងមកម្ដងអីក៏ចិត្តដាច់ម្លេះចៅប្រុស
" បាតលោកតា!!" ថេយ៉ុង
" តាបានធ្វើក្រដាសផ្ទេរដំណែងគ្រប់យ៉ាងអោយទៅឯងរួចរាល់អស់ហើយក្នុងរយះពេលមួយឆ្នាំបើឯងធ្វើការបានល្អឯងនឹងត្រូវបានធ្វើមេធំជាងគេនៅក្នុងប្រទេសនេះទាំងមូល!!" លោកតាដេកាល ជំនាន់គាត់ធ្វើណាគឺថាអ្នកណាមិនស្គាល់គាត់នោះទាំងមុឺងម៉ាតទាំងខ្លាំងកាលនោះគ្មានអ្នកណាអាចហក់ជាមួយគាត់បានឡើយតែមកដាច់ ដៃ ម៉ងព្រោះថាផ្លែដាវគឺមុតៗណាស់ប្រាប់អោយហើយទៅ
" វាមិនយូរពេកទេដឹងលោកតា!!" ថេយ៉ុង
" នឹកប្ដីមែនទេកូន!!" លោកគីម
" ហូយ៎ ប៉ា ប្ដីអ្នកណាមិននឹក!!" ថេយ៉ុង
" បើចង់ឆាប់ទៅជួបគេក៏ធ្វើការអោយល្អនឹងឆាប់បានទៅវិញហើយ!!" លោកគីម
" បាតប៉ាតែ-!!" ថេយ៉ុង
" មានអីមែនទេកូន!!" លោកស្រីគិម
" តែ ហេតុអី អ្នកទាំងអស់គ្នាមិនស្វាគមន៍ សមាជិកថ្មីផងទៅប្រយ័ត្នគេអន់ចិត្តណា!!" ថេយ៉ុង
" ហាសស៎ !!" អ្នកផ្ទះទាំងអស់គាំងនិយាយលែងចេញតែម្ដងសមាជិកថ្មីណាស្ដាប់ច្រឡំទេដឹងមិនឃើញអ្នកណាមកជាមួយផងនឹង
" កុំអន់ចិត្តអីណាកូនប្រហែលមកពីពួកគាត់មិនដឹង!!" ថេយ៉ុងនិយាយទាំងយកដៃមកអង្អែលពោះថើរៗ
" នេះកុំប្រាប់ណាថា-" ណាមជូន
" បងមិនចង់បានក្មួយទេហេស៎!!" ថេយ៉ុង
" ពិតមែនហេស៎នេះបងជិតបានក្មួយពរហើយ ជ័យយោកៗៗ!!" ណាមជូននាយអរពេកដល់ថ្នាក់ស្ទុះក្រោកពីរទះដោយមិនដឹងខ្លួនចំណែកអ្នកផ្ទះវិញឈរមើលនាយដោយស្រឡាំងកាំងមួយតង់ទៀតត្រឹមថេរមួយគ្រប់គ្នាឡើងរំភើបហើយចុះទម្រាំណាមជូនមួយតង់ទៀតមិនគាំងហើយទេ
" ណាមជូនជើងបង!!!" ថេយ៉ុង
" មែនហើយជើងក្មួយ!!" លោកគីម
" ហាស៎ ជើងខ្ញុំហេស៎ នេះ នេះវាជាការពិតមែនទេ!!" ណាមជូនសួរទៅគ្រប់គ្នាទាំងរលីងរលោងទឹកភ្នែកនេះនាយអាចដើរបានហើយមែនទេ
" ហឹមមៗ!!" ថេយ៉ុងក៏ងក់ក្បាលពេលឃើញនាយអាចឈរបានបែបនេះគេសប្បាយចិត្តស្ទឺរហោះទៅហើយដឹងទេ
" ហឹស៎ៗ...នេះពួកឯងទាំងពីរធ្វើអោយពួកយើងគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើកណាស់ដឹងទេ!!" លោកតាដេកាលនិយាយទាំងសើចតិចៗ
" នេះជាការពិតមែនទេកូនដែលម៉ាក់កំពុងជិតបានចៅ!!" លោកស្រីគីម
" មែនហើយម៉ាក់នេះកូនដូចជាបានដាក់ក្រដាសអេកូមក!!" ថេយ៉ុងក៏រូតកាបូបរកមើលតែថាមិនឃើញភ្លាមៗស្រាប់តែនឹកឃើញថា
" ស្លាប់ហើយ!!" ថេរហ្យងនិយាយទាំងភ័យ
" មានរឿងអីកូន!!" លោកស្រីគិម
" កូនបានភ្លេចវានៅក្នុងថតតុ!!" ថេយ៉ុង ច្បាស់ណាស់ថាជុងហ្គុកនាយនឹងបានឃើញមិនខានទេលោកអើយហេតុអីក៏ទៅជាបែបនេះ ប្រហ័សមែនទែនហើយ
" មិនអីទេកូនបើភ្លេចក៏មិនអីដែរ!!" លោកស្រីគីម
" បាតម៉ាក់!!" ថេយ៉ុង
( នេះបើនាយបើកឃើញខ្ញុំច្បាស់ជាចប់មិនខាន!!) ថេយ៉ុងគិតក្នុងចិត្តទាំងបន់កុំអោយនាយបើកឃើញអី
*Skip
_______________
