•Aurora Pride• The Umbrella Academy - 0 Numara'nın Laneti

『Bölüm 63 - Kötümser』

♪ Beach House - Speace Song 

Bu şarkı ya... Fark ettim de bende bir sürü şarkının anısı varmış <3 Normalde şarkı paylaşmam asla kimseyle ama sizlerle paylaşırken mutlu oluyorum, umarım siz de beğeniyorsunuzdur <3

İyi okumalar <3

---

<Aurora (Pride) Hargreeves>

Kitaptaki raflardan aradığım romanı bulduktan sonra biraz daha bakındım belki birkaç tane daha alırım diye. Bir kitabı daha elime aldım arkasındaki yazıyı okumak için. Okuduktan sonra konusunu beğendim, kitabı çevirerek fiyatına bakmaya çalıştım ama fiyatı üstünde yazmıyordu. Kasadaki adama fiyatını sormak için arkamı döndüğümde gördüğüm suratla araladığım dudaklarım donakaldı.

Yaklaşık 2 yıldır, bana bir ömür gibi gelen o süredir yanıma gelmemişti, diğer kardeşlerim gibi. Ben hayatımın en zor zamanından geçerken yanımda olmamıştı, verdiği sözü tutmamıştı ve ben öldüğünü, öldüklerini düşünerek kendimi daha da beter etmiştim. Şimdi karşımda mı duruyordu? 

Elimdeki iki kitapta parmaklarımın arasından kayarak yere düştü, ben şokla Five' a bakarken yanıma yaklaştı, 

"Aurora, gitmemiz lazım," diye mırıldandı. Onu son gördüğümde giydiği kıyafetleri mi giyiyordu o? Şaşkınlığımı üstümden atamadığımı anlamış olmalıydı. Elimi tutarak dışarı çıkmamı ister gibi sürükleyeceği sırada elimi kurtardım, kaşlarımı çattığımı yeni fark ediyordum. Birkaç adım geriledim,

"Sen..." dedim, sesim kısık çıkmıştı farkında olmadan, "Yaşıyorsun,"

"Her şeyi anlatacağım, tamam mı? Benimle gelmen gerek," Elimi tekrar tutarak beni çektiğinde bu kez durdurmadım onu. 2 yıldır karşıma çıkmadıktan ve beni bambaşka bir zamana ve yere ışınladıkan sonra bir anda gelip bana ne diyeceğini merak ettiğimdendi belki de. Beni bir sokağa sokarak ışınlanacağını hissettiğimde elimi gene çektim, 

"Anlat," dedim. Beni bir yere götürmesini istemiyordum, yüzüne söylemek için biriktirdiğim o  kadar çok şey vardı ki kendimi zor tutuyordum.

"Kıyameti beraberimizde getirdik, 3 gün sonra kopacak." Gözlerimi kırpıştırdım,

"Yani? Gene 'Dünyayı mı kurtaracağız'?" diye sordum alayla. Five nefesini verdi,

"Kaç yıl oldu?" Omuz silktim,

"Bilmem, 2 falan herhalde. Diğerleri nerede?" diye sordum. Umursamazlığımı anlamıştı, gözlerinde özür dileyen ifadeyi görebiliyordum,

"Aurora gerçekten üzgünüm, tek başına burada olmak zor olmuştu-"

"Benimle beni anlıyormuş gibi konuşma Five. Ben tüm öğrendiklerimle sizsiz bambaşka bir yerde ve zamanda 2 yıl geçirdim. Bu benim için zordan daha öte oldu, tahmin edemeyeceğin kadar kötüydü. Bana yanımda olacağını söyledin ama yoktun," Gözlerimi kıstım, "Sana en ihtiyacım olduğu zamanda beni terk ettin,"

"Herkes zaman şeritlerine dağıldı, bunu ben de istemezdim," 

"İstemeyeceğinden eminim ama oldu bir kere." İçimi dökmek istemiyordum, kendime gelmek isteyerek konuyu kapatmayı denedim, "Boş ver dünyayı, kurtarmayı denedik bir bok olmadı." Arkamı döndüğümde kolumdan tutarak kendine çevirdi beni,

"Seni yalnız bırakmak istemiyordum, bu benim irademin dışındaydı, bilmeden oldu diyorum. Dünya' yı kurtarmak değil, sadece toplanıp kendi zamanımıza gitmek zorundayız." Ona tamamen dönerek kolumu kurtardım, göğsümün önünde kollarımı birleştirerek konuştum,