•Aurora Pride• The Umbrella Academy - 0 Numara'nın Laneti

『Bölüm 48 - Ziyaret』

♪ Izzamuzzic - Shootout 

Hoş bir şarkı : )

Bugün de kuzenimde kalacaktım, sözüm vardı ama zor bela size bölüm atma sözüm olduğu için eve geldim geri <33

Beklettiğim herkesten özür dileyerek,

İyi okumalarr <333

🎨

Klaus gözyaşlarını sildi. Sedyede yatan Ben' e bakıyordu.

"Kaç saattir ağlıyorum şerefsiz," diye mırıldandı. Hiçbir mimik yoktu suratında, sadece yatıyordu. Klaus elleriyle gözlerini ovuşturdu. "Kalkman lazım abi, kendime gelmem lazım. Yoksa kim neşelendirir burayı?" Dirseğini sedeyeye yaslayarak yüzünü eline koydu. Ben' i izliyordu.

"Dünya' nın sonu gelirse bile seni burada tek bırakmam, tamam mı? Ama kalkıp yardım etmen lazım,"

Güneş yavaş yavaş doğuyordu. Klaus tüm gece Ben' in başında beklemişti. Diğerleri ise odalarındalardı. Ben' in komaya girdiğini öğrendiklerinde Vanya gerçekten çıldırmıştı. Kimse sakinleştirememişti, Ben' i görmek istediğini söyleyip durmuştu. Grace sakin olmasını söylemişti ama dinlememişti, en son olarak da Allison güçleriyle sabaha kadar uyumasını söylemişti. 

Lila, Handler' a her şeyi anlatıyordu şimdi. Handler dudaklarının arasındaki sigarasını keyifle içiyordu.

"Hepsi darmadağın oldu," diye mırıldandıktan sonra masanın önündeki sandalyelerden birine kendini attı Lila. Eliyle alnını kaşıyordu,

"Sana onlar kendi sorunlarıyla uğraşsınlar derken bundan bahsediyordum çocuk. 3 gün sonraya kadar toparlanmaları imkansız,"

"Çocuğu belki iyileştirebilirim," dedi Lila. İyileştirme gücü vardı ama kullanmıyordu. Handler şaşkınlıkla baktı,

"Hayır Lila, aklından ne geçiyor? Acılarının daha uzun sürmesi lazım,"

"Anne zaten 3 gün kaldı. Engellemeleri imkansız,"

"Yani? 3 gün de mutlu olsunlar mı diyorsun? Sen delirdin mi?" Lila nefesini verdi. Handler masasında ona doğru eğildi. "Gözlerindeki ifadeyi tanıyamıyorum çocuk, umarım düşündüğüm şey değildir," Lila ona baktı, rol yapmayı deneyerek kaşlarını çattı,

"Ne? Bir şey yok, ne düşünüyorsun ki?" Handler gözlerini devirerek parmaklarına aldığı sigarasından çekti arkasına yaslanarak.

"Ah, Tanrım... Hangisine aşık oldun?" Lila şaşkınlıkla baktı,

"Ne diyorsun anne?" Handler da ona baktı,

"Seni tanıyorum Lila,"

"Saçmalıyorsun," Handler güldü,

"Hedefine aşık oldun, ne klişe ama," Lila anlam veremez gibi gözlerini kıstı,

"Konu nasıl buraya geldi?" Handler omuz silkti. 

"Sen getirdin."

"Öyle bir şey yok." Handler salondaki bakışlarından bile kim olduğunu anlamıştı, konuştu,