•Aurora Pride• The Umbrella Academy - 0 Numara'nın Laneti

『Bölüm 33 - Korku』

♪ Carla Morrison - Devuélvete

Bu bölüm bi' tık fazla doz oldu ama olsun, iyi okumalar <33

---

Uzun koridorun iki farklı başındaki Aurora ve Five odalara bakarlarken Aurora bir odaya girdi hızlıca, kapıyı ardından yavaşça kapattıktan sonra biraz daha dar olan odaya döndü, dönmesiyle duraksadı. Karşısında biri vardı, o gün gördüğü adam.

Carol' ı vuran o adam. Gene ellerini arkasında birleştirmiş bakıyordu ona, korkutucu suratındaki hafif sırıtır ifadesi çekinmesine sebep oluyordu.

Aurora yutkundu, afalladığındandı. Korkmuyordu,

"Sen..." diye mırıldandı zorlukla. Adamın sırıtışı yüzünde genişledi,

"Sonunda gerçekten başbaşayız bebeğim, ben Adam." Kaşlarını çatmasına sebep oldu bu cümlesi,

"Her şeyi sen yaptın," Ellerini kaldırdı Adam, saldırmak istememişti ya da onun gibi bir şey ama Aurora saldıracağını sezerek yumruklarını sıkmış, önünde sivri buz kırağılarının oluşmasını sağlamıştı bile.

Adam bu haline sessiz bir kahkaha attı, "Sakin ol ya,"

"Carol' ı sen öldürdün!"

"Plana sadık kalmayan sendin,"

"Bizden ne istiyorsun, benden?" Birkaç adım attı Aurora' ya doğru.

"Güçlerini kullanmadan düzgünce konuşmayı tercih ederim,"Aurora yanıt istiyordu, kırağıları indirdi. "Daha iyi,"

"Ophelia' dan ne istiyordunuz peki? Dünya' ya ne yapmak istiyorsunuz? Reginald' ı neden öldürdünüz?" Adam anlamamıştı dediklerinden hiçbir şey, gene de belli etmek istemeyerek güldü,

"Neyden bahsediyorsun sen?" Aurora bir şey anlamadığını anlamıştı, kaşlarını daha da çattı, Adam ona daha da yaklaştı.

"Carol için üzgünüm, Ellie için de," Aurora ona öylece bakıyordu, gardını tamamen indirmişti çünkü duyacakları onun için çok değerliydi,

"Neden bunu yaptın?" dedi fısıltıyla. Adam yanına daha da yaklaşınca kapıya yaslandı, kafasını kaldırmak zorunda kalıyordu bakmak için, boyu uzundu.

"Seni üzmek istemezdim ama ikimizin de görevleri var," Sağ elinin tersiyle yanağını okşamaya çalıştığında Aurora geri çekilmeye çalıştı, "Duygularımız görevimizi etkilememeli, değil mi?" Aurora solundan kaçmak istedi, Adam kaçmasını engellemek için sol kolunu kapıya yasladı, tamamen sıkışmıştı.

Aurora sıkıştırdığı kollarına baktı, nefesi sıklaşmaya başlamıştı, "Seni uzun zamandır bekliyorum," dedi Adam ona. Aurora daha da dehşete düşmüştü. Ona Carol' ı kurtarmak için sunduğu şartta onu istemesi, güçleri için değil miydi yani?

Adam yüzüne doğru edildiğinde onu itmeye çalıştı, "Piç kurusu, ailemi benden aldın!" Adam kıpırdamadı bile, daha da sırıttı. Aurora' nın ona vurmaya çalışan sağ elini tutarak kapıya yasladı, daha da dibine girdi. Vücutları birbirine değmişti, Aurora yüzünü buruşturdu.

"Uzak du-"

"O kadar güzelsin ki," Yüzüne eğildiğinde Aurora diğer eliyle hamle yapacaktı ki o elini de tuttu, başının üstüne diğer eliyle birlikte yasladı, bileklerinden tek eliyle bastırdı.

Aurora' nın göğsü kalkıp iniyordu, korkmaya başlamıştı. Adam' ın burnu alnına değdi, Adam dudağına edildiğinde güçlerini kullanmak istedi ama yapamadı, çok korkuyordu.

"Yaklaşma bana!"

"Bu anı çok uzun zamandır bekliyorum,"

Adam' ın boştaki eli belini kavradığında kıpırdandı ama elleri yukarıda toplanmıştı, hareket edemiyordu. Dudağına yaklaşmaya devam eden Adam' ın sigara kokan nefesini duyabiliyordu. Yüzünü buruşturdu, kafasını sola çevirdi, öpmesini istemiyordu.