Real Love [Book2]

Chapter Six

"Ay kuripot pala. Joke! Haha!"

"Tch"

Aish. Nagsungit na naman. Ma ikiss nga!

Chup

Kiniss ko sya sa lips nang smack lang. Ramdam ko ngang tumingin yung mga Korean teenagers haha. At may binulong silang di ko naintindihan , pero halatang kinilig sila.

"Wtf!" Bulong ni Ji.

Tiningnan ko sya at aba! Namumula sya. Haha!

"Kinikilig ka?" Tanong ko.

"Fck. Its so gay but.. Yes! Can you do it often?"

Aba. Nagrequest pa! Halatang nagustuhan. Smack lang naman yun at minsan lang ako dumada moves ng ganun.

"What if I said no?"

"Tch"

Aish. Sungit ulit. "Bat ba ang sungit mo?" Tanong ko

"Baka kase sakaling...i-kiss mo ulit ako"

Whatever.

Nakarating na kami sa tyangge. Iba't ibang klaseng stuff ang nakita namin roon at dahil nasa Korea , asahan mo nang mga cute ang tinda rito!

"Jiyong! Bibilhin ko yung necklace na yun oh! Para kay Minji , Bommiee at Chaerin!"

"Okay"

Naglabas si Ji ng pera. Syempre Won ang pera dito kaya nagpapalit na kami kanina.

Binigyan nya ako ng pera. Nung lumingon lingon ako , nakakita ako ng stuff toy! Kamukha ni Byun Baekhyun! Si Baekhyun , singer sya dito sa Korea. Sikat nga eh! Napapanuod ko rin sya kahit sa Pilipinas. Ewan ko nga eh. Medyo nahilig ako sa Kpop.

"Byun Baekhyun!" Tumakbo ako palapit sa stuff toy.

"Ne?" Tanong nung magtitinda.

"Ah..ah! Ol-ol.. Olma imnikka?" (How much is this?) Tanong ko. Di ko pa sure kung tama ang Korean ko.

"Ah ne! 35000 won"

Tiningnan ko yung stuff toy. Ang cute! At ngayon ko lang napansin , mayroon din palang stuff toy si D.O. , Suho at Chen. Mga singer rin dito sa Korea. Ang cute talaga!

Nalungkot ako nang hindi ko na makita silang apat sa tv. Nag file daw kase sila ng lawsuit sa company at pumunta silang ibang bansa. Walang may alam kung sang bansa sila pumunta.

"I want to buy this" sabi ko sa magtitinda. Mukhang naintindihan nya naman ako. Kinuha ko na rin yung stuff toy na D.O , Chen at Suho at binayaran ko na bago ako umalis.

Paglingon ko sa likod...

"A-asan si Jiyong!?"

Omy! Nagkahiwalay kami. Waaaaaaa. Di ko pa naman tukoy ang pabalik! Pano na ako!?

Nagtanong tanong na ako.

"A-ah.. Excuse me Sir! Have you seen a tall man. Ah-- ahmm----" naputol ang sasabihin ko

"No English! No English!"

Waaaaaaa! Pano na ako!? Jiyong... Nagtanong ulut ako sa iba. Mukhang teenager ang pagtatanungan ko. Mabuti na yun , nag aaral naman sya diba? Kaya maiintindihan ako nito.

"Excuse me... Have you seen a tall man with messy hair and--- ahm. He's thin!"

"Sorry.. I did'nt" at nagwalk out yung bata pero pinigilan ko sya

"Wait! Can you help me search for him?"

"No. I have class!"

Iniwan na akong tuluyan nung bata. Nagtanong ulit ako sa iba.

"Excuse me sir! Have you seen a man wearing a thick brown coat.. Hes taller than me and--- and...."

Napapasinghot na ako. Mukhang naiiyak na ako dahil di ko sya makita.. Pano pag naligaw ako? Hindi ko pa naman dala ang phone ko pati hindi ko alam ang pangalan ng hotel namin. Hangul kase ang sulat. Di ko mabasa.

"No english! No english!" Sabi nya habang umiiling.

Napapaiyak na ako. Pano ko ba kase sya makikita!? Bat nya kase iniwan ako!?

"Sir. Please! Im not from here."

"No english! No english!"

Hinawakan ko sya sa magkabilang collar ng jacket nya.

"Intindihin mo kase ako! Bat ba hindi mo intindihin ang minumustra ko!? Bat ka ba ganyan! Akala mo ikaw lang di marunong mag english? , pwes ako rin! Di mo ba yun alam? Dumudugo na ang ilong ko shet!"

"No english! No english!" Nagpapanic na sya.

"Bobo! Hindi yun english!"

Binitawan ko na sya at tumakbo na sya palayo. Natakot ata. Pero pano na ako?....

Napaupo nalang ako at nilapag ko sa tabi ko ang pinamili ko. Niyakap ko ang tuhod ko at dun ako nagsimulang umiyak. Habang patuloy sa pag ulan ng snow.

Bat ganito ako... Masyadonakong mababaw. Sa pag iyak man o sa pagtawa. Masyado akong mababaw! Minsan nga ... Hindi ko pa maintindihan ang bagay bagay. I act cute? No! This is me. Eto ako. Childish? Yes. Ako rin yun. Pero inaayos ko naman ah? Sinusubukan ko naman magmature eh.

"Darabbit. Stop crying" tinaas ko ang ulo ko at nakita ko ang nakangiting si Jiyong. May dala rin syang payong at pinapayungan nya ako.

"Jiyong..." Niyakap ko sya agad ng mahigpit.

"Dara.."

"Wag mo akong iiwan. Wag ha?.. Takot akong mag isa."

Naalala ko na naman yung dati... Noong nagkasakit sya. Sinubukan nyang iwasan ako , iwan.

Kumalas ako sa yakap. Ginulo nya ang buhok ko at ngumiti sya.

"Hindi kita iiwan. Hindi na."

Nginitian ko sya. Tumayo narin kami at inakbayan nya ako. Bumalik na kami sa hotel.

-----

Chapter Six Done

Vomment!