'bossဒီေန႕ည ညီမေမြးေန႕ပါတီလာခဲ့ေပးလို႔ရမလား..'
မဆိုင္းမတြႀကီးေမြးေန႕လာဖိတ္တဲ့မမႉး...။
'အယ္ဒီေန႕မင္းေမြးေန႕လား..မဟုတ္ေသးပါဘူး..ငါပဲမွတ္ထားတာမွားေနတာလား'
က်ေနာ့္မွတ္ဉာဏ္အရေတာ့၊မမႉးရဲ႕ေမြးေန႕ကဒီေန႕လုံးဝမဟုတ္တာ၊အေသအခ်ာပါပဲ။
'ဟားဟား..ဟုတ္..ဟုတ္တယ္ညီမရက္ေ႐ႊ႕ထားတာ..'
ငါေတာ့ငါးပါးသီလလည္းမလုံေတာ့ပါဘူးေအ။
'awwဘယ္မွာေကြၽးမွာလဲအရင္ဆိုင္မွာပဲမလား..ငါ ငါ့ညီနဲ႕လာခဲ့မယ္ ဘယ္အခ်ိန္လဲ'
Phoneေကာက္ကိုင္ကာ စာပိုဖို႔ျပင္လိုက္ရင္း၊ျပန္ေျဖလာတဲ့Boss။
'ဟိုေလboss ဒီတစ္ခါေတာ့bossညီကိုမေခၚခဲ့လို႔မရဘူးလားဟင္..'
က်မကိစၥမဟုတ္ပင္မဲ့လည္း ကူညီေပးေနရတာဆိုေတာ့လည္း..၊အဆုံးအစြန္အထိၿပီးေျမာက္ေအာင္ကူညီရေတာ့မွာေပါ့။
'ဘာလို႔လဲ..ဓနကိုသေဘာမေတြ႕လို႔လား..'
မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္ကာအလိုမက်စြာျဖင့္ေျပာလာတဲ့Bossေၾကာင့္၊ ဘယ္နားမ်က္ႏွာထားရမွန္းကိုမသိေတာ့ပါဘူး။
'အက္..အက္လိုမဟုတ္ပါဘူး..bossကို ညီမ သပ္သပ္ေတြ႕ေပးခ်င္တဲ့သူရွိလို႔ပါ'
က်စ္လစ္စြာထုံးထားတဲ့ဆံထုံးကိုေမ့ၿပီး..၊က်ေတာ္အေမးကိုတုန္တုန္ရီရီနဲ႕ေခါင္းကုတ္ၿပီးေျဖလာတဲ့မမႈးေၾကာင့္ ၊က်ေနာ္လည္းဆက္ေမးမေနေတာ့ပါဘူး။
'aww....'
bossထပ္ပီးအေမးအျမန္းထူေနရင္ေတာ့၊အမွန္ေတြထြက္ကုန္ေတာ့မွာပဲ ၊စည္သူမသာေလးနင့္ေၾကာင့္ေနာ္...။ငါေတာ့အလုပ္ျပဳတ္ကိန္းဆိုက္ေနပါၿပီ။
'ေအးပါ ငါပဲလာခဲ့မယ္ေလ ငါ့ကိုေနရာနဲ႕အခ်ိန္ပို႔ထားေပး..အစည္းအေဝးလုပ္မယ္လို႔အသိေပးထားတယ္မဟုတ္လား သြားၾကရေအာင္..'
Bossရဲ႕အခ်က္ျပသတိေပးမႈေၾကာင့္ခပ္ျမန္ျမန္ပဲလိုအပ္တဲ့Fileတြဲေတြကိုသယ္ပီး၊ bossေနာက္ခပ္ျမန္ျမန္လိုက္ရေတာ့တာေပါ့။
'ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့Boss'
ဒီေကာင္မေလးေတာ့ဘာေတြမဟုတ္တာလုပ္ထားသလဲေတာ့မသိ..၊ျပာယာေနေတာ့တာပဲ..။
ထိုအခ်ိန္ အဲလက္စ္ဆီကို၊အသည္းအသန္ေျပးလာတဲ့ ကိုကိုနိုင္....။
'သခင္ေလး..က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္.. က်ေနာ့္မိန္းမ မေန႕ကေဆး႐ုံတင္ရလို႔ပါ..'
လန့္ေတာင္လန့္မိပါတယ္။ဒီသက္ေတာ္ေစာင့္နဲ႕ေတာ့ ကိုယ့္မိန္းမေဆး႐ုံတင္ထားရတာေတာင္၊က်ေနာ့္ဆီကိုမဆိုင္းမတြေရာက္လာတာႀကီးက၊ ဆိုးဝါးတာပဲ။
'ဒါဆိုဘာလို႔လာေနေသးတာလဲ ငါတစ္ေယာက္ထဲလည္းokေနတာပဲကို..သြားမင္းမိန္းမဆီကို..ငါခြင့္ေပးတယ္'
ကိုကိုနိုင္၏ဘယ္ဘက္ပုခုံးအားပုတ္ကာ၊အဆင္ေျပေၾကာင္းေျပာေနေသာအဲလက္စ္။
'ဒါမဲ့...'
စိတ္မခ်လက္မခ်ျဖစ္ေနပုံကေတာ့..ဟူး...၊ က်ေနာ့္အေဖရင္းေတာင္သူ႕ေလာက္က်ေနာ့္ကိုစိတ္မပူဘူး ။
'သြားလို႔ မသြားပဲငါ့နားကပ္ေနရင္အလုပ္တကယ္ထုတ္မွာ'
အလုပ္ထုတ္မယ္လို႔ေျပာေတာ့မွ၊ေျပးထြက္သြားေတာ့တယ္။
'ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါBoss..'
သူကက်ေနာ့္bodyguard ကိုကိုနိုင္တဲ့၊အသက္က၄၅ ၄၆ရွိေနၿပီ။မိန္းမနဲ႕ခေလးေတြကိုစိတ္ပူတာထက္ ၊က်ေနာ့္ကိုပိုပီးစိတ္ပူတက္သူေပါ့..။သူကက်ေနာ့္အနားမွာ၂၄နာရီလုံးအခ်ိန္ျပည့္ရွိေနေပးတဲ့သူေပါ့..။က်ေနာ္ကိုသူဘယ္လိုသေဘာထားသလဲေတာ့မသိပင္မဲ့၊ သူကက်ေနာ့္အတြက္ေတာ့၊ဒုတိယမိဘလိုပါပဲ..။က်ေနာ့္မိဘေတြက်ေနာ့္ကိုေမြးပီးကတည္းက၊ အလုပ္ကိုယ္စီနဲ႕မအားၾကေတာ့ ၊ကိုကိုနိုင္ကပဲ က်ေနာ့္ကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တယ္ေလ..။က်ေနာ္က နဲနဲရိုင္းသလိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ၊က်ေနာ့္ကိုက်ေနာ္သိပါတယ္..။ဒါမဲ့ ကိုကိုနိုင့္ကို ဘယ္လိုေခၚပီးဘယ္လိုသုံးႏႈန္းရမလဲ ငယ္ငယ္ကမသိေတာ့ ၊မင္းနဲ႕ငါဆိုၿပီးပဲ ၊တစ္ေလွ်ာက္လုံးသုံးႏႈန္းမိလာခဲ့တယ္ ။ကိုကိုနိုင္ကလည္းအျပစ္မဆိုတာမို႔ ၊က်ေနာ္လည္းဒီတိုင္းပဲေခၚလိုက္ေတာ့တာပါ..။က်ေနာ္သိပါတယ္ ကိုကိုနိုင္က က်ေနာ္အ႐ြယ္ေရာက္လာတာနဲ႕..က်ေနာ့္နားကခပ္ခြာခြာေနတယ္ဆိုတာကို၊သတိထားမိပါတယ္...။က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္လည္းသိပ္စိတ္ပ်က္မိပါတယ္..။ဘာလို႔မိန္းမတစ္ေယာက္အသြင္နဲ႕ေမြးဖြားလာရတာလဲ...။စိတ္ကုန္မိတယ္...။ငယ္ငယ္ကတည္းက ..က်စ္..မေတြးခ်င္ေတာ့ပါဘူး...။အလုပ္ထဲအာ႐ုံျပန္စိုက္သင့္ေနပီ...။
'boss...bossအဆင္ေျပရဲ႕လား'
စာပြဲခုံနဲ႕ႏွဖူးမိတ္ဆက္မတက္ျဖစ္ကာ..၊အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့Boss။
'ဟင္..ဘာျဖစ္လို႔လဲ..'
က်မႏွိုးလိုက္ေတာ့မွ ျပဴးတုျပဴးၿပဲနဲ႕ထလာတယ္ေလ။
'ဟီး..bossအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ...အိမ္ျပန္ရင္ျပန္လိုက္ပါလားboss..'
'ရတယ္..ငါေလနဲနဲသြားရႉလိုက္အုံးမယ္လန္းသြားေအာင္..'
ထိုင္ခုံမွထကာမတ္တပ္ရပ္ရင္းအေၾကာဆန့္ကာ..ထြက္သြားတဲ့Boss။
'ဟုတ္boss'
.....
မ်က္ႏွာသစ္ပဲ....။ဘယ္ငွာနကပါလိမ့္....။
'မင္းက?'
မ်က္လုံးခ်င္းဆုံတာနဲ႕ခ်က္ခ်င္းေမးမိတယ္။
'က်ေနာ္က မနက္ကbossကို coffeeဝယ္လာေပးတဲ့တေယာက္ပါဗ်..'
လက္ထဲကfileတြဲေလးအားရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ၊ရွက္သေယာင္ေယာင္မ်က္ႏွထားေလးျဖင့္ေျပာေနသူ။
'(ေခြးသားေလး ငါ့ကူညီမယ္လို႔ေျပာထားပီးသားကို bossဆီဘယ္လိုလုပ္ေရာက္သြားရတာလဲဟ)'
ေထာင့္တစ္ေနရာကေနေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း၊က်ိန္ဆဲေနတဲ့မမႉး။
'awwေက်းဇူးပဲကြာ..ငါမေန႕ညကအိပ္ယာဝင္တာအေတာ္ေနာက္က်သြားလို႔ေလ..ဒါနဲ႕ မင္းနမည္က'
'စည္သူပါဗ်...'
'ငယ္အုံးမယ္ထင္တယ္'
'ဟုတ္ ၂၀ျပည့္ေတာ့မယ္ဗ်..ဒီညက်ေနာ့္ေမြးေနပါ..bossလာေပးပါေနာ္'
'(ငါေတာ့ေသၿပီ..ေသၿပီ...မသာေကာင္ေလး)'
ေခြၽးေစးမ်ားထြက္ကာ..၊အိုးမလုံအုံပြင္ျဖစ္ေနတဲ့မမႉး။
'ေနပါအုံး..မႉးကလည္းသူ႕ေမြးေန႕ဆိုၿပီးငါ့ကိုဖိတ္ထားတယ္ေလ...'
'awwဟုတ္လား..က်ေနာ္အကူအညီေတာင္းထားတာေလ bossမလိုက္မွာစိုးလို႔..'
'(တကယ္ေသၿပီဟ..ဒီအေကာင္နဲ႕ေတာ့)'
ငါက်ိန္ေျပာရဲတယ္ ၊ဒီအေကာင္စည္သူကိုဘယ္ေတာ့မွေသေတာင္မကူညီေတာ့ဘူး။
'awwေအးပါ..ငါလာခဲ့ေပးမယ္..'
Bossကစည္သူ႕ကမ္းလွမ္းခ်က္ကိုလက္ခံၿပီး၊ထြက္သြားဖို႔လုပ္ေတာ့..။
'တူတူသြားလို႔ရဘူးလားboss'
'ဟမ္'
'အလုပ္ဆင္းတာနဲ႕ေလ...တူတူသြားၾကမယ္လို႔ေျပာတာပါ..'
ဒီခေလးကလက္ရဲဇက္ရဲပဲ...မဆိုးပါဘူး။
'arr ငါက ငါ့ညီကိုေက်ာင္းႀကိဳရအုံးမွာ..'
ေတြေဝသလိုပုံစံနဲ႕ေျပာေနတဲ့အဲလက္စ္။
'သူ႕လည္းေခၚခဲ့ေလ..က်ေနာ္okတယ္ဗ်'
'(ငါေတာ့ေသပီ..ဒီေကာင္ကေတာ့...ဟင္းးးး)'
'ေအးပါဒါဆိုလည္းအလုပ္ဆင္းရင္ေတြ႕ၾကတာေပါ့..'
'ဟုတ္boss bye bye'
တကယ့္ကိုမွခေလးလိုပါပဲ။
'omm'
သြက္လက္ေနေရာပဲ ။သူ႕လည္း မႉးလိုပဲ၊ငါ့ကိုအလုပ္ထဲမွာ မေၾကာက္မလန့္ပဲေအးေအးလူလူစကားေျပာရဲတဲ့သူပဲ..။သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္တာေပါ့...။
..
ေက်ာင္းခန္းထဲတြင္..။
'ရွိုင္းဝဏၰ..ငါမင္းကိုေမးခ်င္တာရွိတယ္'
'ဘာလဲ ငါ့ကိုခ်စ္ခြင့္ပန္မလို႔လား noပါ..အန္ကယ္ကေတာ့noပါေနာ္ ငါ့မွာငါ့လူရွိၿပီးသားသိတယ္မလား'
ဂုဏ္ဆာေနတဲ့ရာပ္မ်ိဳးနဲ႕ျပန္ေျပာလာတဲ့ ရွိုင္းဝဏၰ ေၾကာင့္..၊ဓနခမ်ာ..ႏွာေခါင္းရႈံ႕ရင္း...။
'က်က္မျပည့္တဲ့ေကာင္ပဲ...မင္းကိုငါကခ်စ္ခြင့္ပန္ပီးဘာလုပ္ရမွာလဲ အေဝါ့..'
'ေခြးေကာင္!'
ထထုဖို႔ဟန္ျပင္တဲ့ရွိုင္းဝဏၰလက္ကိုလွမ္းဖမ္းလိုက္ရင္း..၊သူ႕အနားဆြဲေအာ္ကတိုးတိုးေလးေျပာတဲ့ဓန။
'ေနစမ္းပါအုံးကြာ..ငါေမးအုံးမယ္လို႔'
ရွိုင္းဝဏၰလည္း႐ုန္းမရတဲ့အဆုံး..၊နားေထာင္ေပးရေတာ့တာေပါ့။
'ေအးေမးဘာလဲ'
ေခါင္းေလးငုံ႕ကာ..၊ဓနဆီကေမးခြန္းကိုနားေထာင္ဖို႔အသင့္ျပင္ထားေလရဲ႕။
'ေယာက်ာ္းေလးအခ်င္းခ်င္းခ်စ္လို႔ရလား ဝဏၰ..'
က်ေနာ္ဆဲသင့္ၿပီထင္လို႔ဆဲလိုက္ပါေတာ့မယ္။ဒီေကာင္ဓနကလူႀကီးကသာႀကီးတာ..။ဦးႏွောက္ကဘက္တီးရီးယားပိုးရဲ႕ဦးႏွောက္ထက္ေတာင္ေသး..ေသးတယ္။
'လဒေကာင္..မင္းေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ငါကgayေနာ္..ရတာေပါ့ကြ.ေယာက်ာ္းေလးအခ်င္းခ်င္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မိန္းခေလးခ်င္းပဲခ်စ္ခ်စ္ အဓိက က တစ္ေယာက္နဲ႕တေယာက္စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္နဲ႕ခ်စ္ေနဖို႔ပဲေလကြာ..ခြဲျခားမေနစမ္းပါနဲ႕'
က်ေနာ္အာေပါင္အာရင္းသန္သန္နဲ႕ေျပာလိုက္ေတာ့မွ၊နားလည္သြားပုံေပၚပါရဲ႕၊ေခါင္းေလးတၿငိမ့္ၿငိမ္နဲ႕ၿပဳံးၿပီးျပန္ေျပာလာတယ္။
'ဟုတ္လား..အခ်စ္ပဲလိုတာေပါ့..'
သီခ်င္းေတာင္ဆိုခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္ဗ်ာ။
'ဒါေပါ့..တကယ္ဆိုရင္အခ်စ္ပဲလိုတယ္..ဘာေၾကာင့္သတၱိမရွိသလဲကြယ္..'
ေဘာပင္ကိုမိုက္ခ္ပုံစံလုပ္ကာ၊သီခ်င္းထဆိုတဲ့ရွိုင္းဝဏၰ။
'ေဟ့ေကာင္နားညီးတယ္ကြငွက္ဆိုးထိုးသံႀကီးနဲ႕..အတန္းပီးပီေဟ့ေကာင္ငါျပန္ေတာ့မယ္..ငါ့ကိုကိုေစာင့္ေနရလိမ့္မယ္..'
ေက်ာင္းဆင္းဘဲလ္သံၾကားတာနဲ႕၊စာအုပ္ေတြအျမန္ေကာက္သိမ္းၿပီး၊ျပန္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ဓန။
'ေအးပါကြာ..အယ္ေနအုံး..ငါ့ကိုလိုက္ပို႔ေပးလို႔ရလား..'
'ရတယ္ေလ ငါကိုကို႔ကိုေျပာေပးမယ္'
'okခ်စ္တယ္ သူငယ္ခ်င္း'
'ဖယ္စမ္းပါကြာ'
ဓနကိုယ္ေပၚကုတ္ဖက္တက္ရင္း၊အားဝါးေပးဖို႔လုပ္ေနတဲ့ရွိုင္းဝဏၰ...။ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ေနာ္။
..
ကိုကို႔ကားနားေရာက္တာနဲ႕ ကားထဲကိုၾကည့္မိေတာ့..။
'အယ္..ကိုကို..အိုမမႉးေကာပါလာတာလား..'
မမႉးကလက္ရမ္းကာႏႈတ္ဆက္ရင္း၊ျပန္ေျဖလာတယ္ေလ။
'ေအးေမာင္ေလး..'
ကျနော်လည်းမမှုးကိုပြန်နှုတ်ဆက်ရင်းကြည့်မိတောွ၊မမှူးဘေးမှာ..ေနာက္တစ္ေယာက္ဘယ္သူပါလိမ့္။
'ဟင္..သူက..'
က်ေနာ္ကေမးဖို႔ျပင္တုန္းရွိေသး၊က်ေနာ့္ေနာက္ကေနအသဲအသန္..ထေအာ္ၿပီးကားထဲဝင္ဖို႔လုပ္တဲ့၊ရွိုင္းဝဏၰ..။က်ေနာ္ေတာင္လဲက်ေတာ့မလိုျဖစ္သြားတယ္။
'ငါ့..ငါ့လူ..ငါ့လူပဲေဟ့ေကာင္ ဓန ငါရွာေတြ႕ပီ..'
ရွိုင္းဝဏၰ ရဲ႕ေအာ္သံေၾကာင္းအားလုံးကဘုမသိဘမသိနဲ႕၊ေၾကာင္ၾကည့္ေနကုန္ေတာ့တာေပါ့။
'ဟမ္..???'
'မမႉးကိုေျပာတာလား..'
မမႉးလို႔ထင္လို႔၊မမႉးကိုၫႊန္ျပရင္းေမးမိတယ္။
'မဟုတ္ဖူး..ဒီလူ..ဒီလူပဲ...'
မမႉးေဘးကအကိုကိုၫႊန္ျပရင္း..၊ၿပဳံးေပ်ာ္႐ႊင္စြာေျပာလာခဲ့တာမို႔..။
'စည္သူ႕ကိုလား....ေမာင္ေလးေျပာတာ'
မမႉးကၾကားထဲကဝင္ေမးပါေလေရာ။
'အင္းဟုတ္တယ္...'
စည္သူတဲ့လား..။သူကအလုပ္ဝင္ေနၿပီဆိုေတာ့၊ေသခ်ာေပါက္က်ေနာ့္ထက္ႀကီးမွာပဲ...။ပထမဆုံးအႀကိမ္ေတြ႕ဆုံမႈ...။ကားလမ္းတစ္ဖက္စီမွာ..၊မိုးခိုရင္းbusကားေစာင့္ေနရင္း၊ဆုံေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္..။က်ေနာ္ထိုအကို႔ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲ ၊သေဘာက်သြားမိတယ္...။သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာဗ်..။က်ေနာ့္ထက္ႀကီးတယ္ဆိုတာယုံေတာင္မယုံနိုင္ဘူး..။ေသးေသးပုပုေလး..။ရယ္လိုက္ရင္ သြားတက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းက အလိုလိုေပၚလာတက္တဲ့ေကာင္ေလး...။ေန႕တိုင္းထိုေကာင္ေလးကိုေတြ႕ရေလမလားလို႔ ၊ထိုေနရာကိုသြားခဲ့ပင္မဲ့လည္း...၊တစ္ရက္ေလးပဲ ။ပထမဆုံးရင္ခုန္ခဲ့မိတဲ့တစ္ရက္ေလးပဲ။ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တာ...။အခုေတာ့..၊ဒုတိယအႀကိမ္ျပန္ပီးဆုံေတြ႕ျပန္ပီ....။
..................................ေႂကြ..................................
အပိုင်း၅
Start from the beginning
