Bazı Kadınlar

B3-Ateş.

Keyifli okumalar herkese

***

Zerya kocasının yanına oturdu. Şahin sigaradan bir nefes daha çekerken döşekte ona doğru döndü. Gözünü yakan dumanla kısılırken karısını süzdü.

Zerya omuzları düşük, günün yorgunluğu yüzüne yansımış, uyku bulaşmış mavi gözleriyle kocasına bakıyordu. Biraz da meraklı. Başında ki örtüsünü çıkarıp siyah kıvırcık saçlarını saldı.

"Ben evlenmeye karar verdim."

Zerya sanki yanlış bir şey duymuşcasına kocasına baktı. Gözleri cümleyi algılarken giderek büyüdü.

"Anlamadım?"

Şahin arkasına yaslanırken ayaklarını uzattı. Zerya kaykılmak zorunda kaldı.

"Beni duydun. Bu para nerden geldi sanıyorsun. Yarın imam nikahı kıyıyorum. Akşama da eve geliyor."

Zerya nefretle ayağa fırladı.

"Utanmıyor musun bana bunu yapmaya. Yirmi üç yasındayım ben. Yaşlandım elim ayağım tutmuyor mu da kuma getiriyon üstüme? Altına yatmıyo muyum da bana bunu yapıyosun? Allah korkun yok mu?"  Derken sesimde hem sinir hem kırgınlık vardı.

Şahim sigarayı söndürüp ayağa kalktı, karşısıma dikildi.

"Ulan istediğimi yaparım sana mı sorucam? Allah bana izin vermiş sen kimsin. Otur çocuklarına bak sesin cıkmasın.."

Zerya kocasını itti.

"Kısır değilim. Bir eksiğim yok. Sana yetmiyo muyum? Bana bunu yapma.."derken gardını indirmiş ağlamaya başlamıştı.

Şahin sıkıntıyla ofladı. Sandığından zor olacaktı. Döverek halledemeyeği kesindi. Dövse Dilşad eve gelince daha hırçın olucak ev tam bir kaosa dönüşecekti. Annesi çocuklar huzursuzlanacak ev, ev değil cehennem yuvası olacaktı. Ilımlı yaklaşmaya karar verdi.

"Otur beni dinle gülüm."

Zerya hırkasının koluna yanaklarını silerken yenisi ekleniyordu. Bir çocuk gibi ağlıyordu. Kocasını, evini başka bir kadınla paylaşma düşüncesi tüylerini diken diken ediyordu. Şahin onun kurtarıcısı olmuştu. Onu yavaş yavaş öldüren olduğunun hâlâ farkında değildi.

"Gülüm deme bana..Bana bunu nasıl yaparsın? Hani sevmiştin beni?" Derken hıçkırdı.

Şahin ilk kez üzüldü Zerya'ya. Karşısında çaresizce ağlayıp yalvarırken onu görmek sanki ilk defa gördüğü zamana götürmüştü. Kaçtıkları günde böyle ağlamış, korumasını isteyerek Şahin'in kollarına sığınmıştı.

"Ben seni seviyorum zaten.."derken sesi öylesine durgundu ki Zerya tek bir şey hissetmedi.

"Bana bunu niye yapıyorsun o halde..Ben nereye giderim ne yaparım..Kimsem yok Şahin benim senden başka kimim kimsem yok..buna güvenip mi beni ezip geçiyorsun.."derken yatağa oturdu. Bayılacak gibiydi.

Evet tamda buydu.

Güvendiği şey Zerya'nın kimsesizliğiydi.

Ne arkasında dağ gibi bir babası, ne merhametle seven anası ne de destek çıkan akrabası eşi dostu vardı. Çalışmıyor, para kazanmıyordu. Tamamiyle Şahin'e dolayısıyla onun parasıma muhtaçtı. Yapabileceği işler sınırlıydı.

Kafasında hemen Şahin'i terk etmeyi kurdu. Sonra peşinden çocuklar geldi. Çocuklarını bırakamazdı. Bıraksa da bırakmasa da calışması gerekti. Para kazanmalıydı. Yapabileceği işleri düşündü. Temizlikçi, hizmetçi, çocuk bakıcısı belki yine tekstil..Başka bir sey yok. Buralarda çalışıp üç çocuğa bakabilir miydi?

Bir dakika..

Şahin onu boşar mıydı ki? Birakır mıydı yakasını? Çocuklarına, ona nafaka verir miydi? Yeni bir hayat kurmasına izin verir miydi?

Tabii ki hayır!

Koskocaman bir hayır.

Yenilgiyle ağlayışı arttı. Çaresizliğine söverken ezikliğine daha çok ağladı.

Yenilmişti.

Şahin yanına oturdu.

"Parası için evlendim. Üç dört dönüm tarlası var, ölen kocasından kalmış. Üzerime yaptı. Bir de meyve bahçesi var. Mahsülu toplatmış, parayı elime saydı. Bu hafta size aldığım her seyin parası oydu. Cocuklar ne kadar mutluydu Zerya hatırla. Oyuncaklar, yeni kıyafetler. Mustafa nasıl hava atmış okulda arkadaşlarına yeni ayakkabısıyla. Sana nasıl anlattı gördün. Gözlerinden mutluluk fışkırıyordu. Narin'imiz en kaliteli mamayı içiyor artık. Ya sen.."dediğinde Zerya'nım ıslak kinli gözleri onu buldu.

"Bak kocası öldüğünden beri it kopuk dolanıyormuş evde. Senden 3 yaş büyük. Vurmuşlar kan davasına kocasını. Genç yaşında dul kalmış. Tarlasına çalışmaya gittiğimde görmüş beni, beğenmiş..."dediğinde Zerya dişlerini sıktı.

Şahin elini tuttu. Zerya çekmek istese de müsade etmedi. Daha sıkı tuttu. Kaldırdı öptü. Zerya tekrar ağlamaya başladı. Şahin onu sertçe kendine çekti. Sıkıca sarılırken anlatmayı sürdürdü.

"Malımı üstüne yaparım sahip çık bana dedi. Sizi biliyo kabul etti aynı evde yaşamayı. Korkuyormuş biri bir şey eder diye. Bak gülüm...Ona huzurlu bir yaşam sunuyorum,himayemde kimse namusuna zarar veremez..Sana da bir yardımcı veriyorum. Evin işini yaptırır anama baktırırsın. Saf salağın teki zaten. Sende sadece çocuklarına bakar keyfine bakarsın yaşar gideriz." Dediğinde Zerya ağlamaya devam ediyordu.

Daha fazla bir şey diyemedi.

Ne diyebilirdi ki?

Şahin planını çoktan yapmıştı.

Kimse bozamazdı.

**

Lütfen yorumlarınızı belirtir misiniz? Düşünceleriniz benim için önemli

Şimdiden teşekkürler

♡