Walking On Memories (Betrayal Series #4)

CHAPTER 18

Ayaw niya magpaliwanag kaya nung nagalit na siya umalis na lang din ako. Besides may mga gagawin pa ako sa buhay ko.

I decided to take some chills at sa isang restaurant nagtanghalian. Andaming nangyari kahapon at kanina!

Wala namang pasok ngayon kaya binusy ko ang sarili ko. I was planning to visit my child tho.

I was patiently waiting for my order but it seems like the world wanted me to go when i saw a familiar features talking to some waiter her in the restaurant.

He's wearing a white polo tucked in to his slacks a pair of black shoes at 'yung jacket niya ay naka tupi sa braso niya.

Tumayo ako ng dahan dahan pero napapikit ako ng marahan when someone called my fucking name.

"Shai!" Ngumiti ako ng bahagya sa tumawag na nasa likod ko. Pota Tyler!

Kumaway ako ng bahagya pero pagtingin ko sa gawi ni Kiel nakatingin na rin siya saakin. Hindi na rin ako makakaalis dahil dumating na 'yung order ko! Tahimik na lang akong naupo at sinimulang kumain.

"Hey," i was shock nang lumapit saakin ang lalaki! Nakakainis lang dahil nakuha pa niyang umupo sa nasa tapat na upuan.

"Nandito ka ba para bwisitin ako?" Hindi ko siya tinitigan, busy ako sa paghiwa ng meat. Iniisip kong siya 'to si i aggressively cut it!

"Hey chill," pagbawal niya saakin kaya tinaasan ko siya ng isang kilay at tinitigan.

"Bakit ka ba nandito?" Pagtataray ko sa lalaki. Palagi na lang siyang sumusulpot kung saan. Wala ba talagang araw na hindi ko siya nakikita?!

"Nothing, i was just wondering bakit palagi tayong nagkikita?" He smirked at me.

"Ewan, sinusundan mo ako. Siguro 'di ka makamove-on." Lakas loob kong saad sakanya.

"Brave enough for you to say that. Ikaw ata ang may miss saakin." He chuckled kaya natigilan ako ng bahagya. Umiling lang ako at kumain na lang ulit.

"Umal—" i was about to say something pero natigilan ako nang bigla siyang tumayo at naglakad palayo sa table ko.

Hindi ko nga alam kung bakit sinundan ko pa siya ng tingin hanggang sa lumapit ito sa isang babae na naka pula at inakap niya ito. Oh my god! She's Mrs. Valle!

After eating there, to their restaurant. Mabilis na akong dumeretso sa sementeryo. Palagi ko na lang iniisip paano kaya kung nabuhay siya? Kami pa rin kaya ni Kie— eww! Bakit ko ba naisip 'to!

But yeah, kahit siya na lang 'yung natira e!

"Ehem," nagulantang ako at mabilis na tumingin sa likod ko. Napapikit ako ng mariin dahil sa nakita. Fuck, fuck, fuck! Nakakainis! Sa lahat ng lugar na lang ba?!

Kung ikaw ikaw Kel anak ang gumagawa ng paraan para magkita kami ng tatay mo pls! No!

"Ano nanaman bang kailangan mo?!" Tumayo ako sa pinagpagan ang lose pants na suot ko.

"What? Sa pagkakaalam ko anak ko rin ang nakalibing diyan?" Inilapag niya 'yung bulaklak sa libingan ng anak ko.

"Okay na pwede ka nang umalis." Tinulak tulak ko siya pero kaagad niya ring hinawakan ang kamay ko.

"What? Bakit bawal kong dalawin ang anak ko?" He raised a brow at me. Inirapan ko siya at binawi ang mga kamay ko sakanya.

"Kase nakapag-bigay ka na ng bulaklak." Sagot ko sakanya pero 'di pa rin siya umalis.

"Bakit may time limit? Sabay naman nating ginawa—" ghad! Bakit ba ganito ang bunganga ng lalaking ito! Tinakpan ko na lang iyon.

Wala tuloy akong nagawa kung hindi takpan ang bibig niya at hayaan siyang mag-stay rito. He puffed a cigarette habang nakatingin sa libingan ni Kel.

"Fuck nawawala nanaman ang kaangasan ko nito." I heard him cursed kaya kumunot ang noo ko sakanya. Nakatayo ang lalaki ngayon habang ako ay nakaupo sa tapat ng libingan.

"Hindi ka naman maangas." Irap ko ulit. Hindi talaga magsasawa ang mata ko na irapan siya kapag nandito ito!

"Yeah as if," sagot na lamang nito. Umalis na rin ako pagkatapos no'n sakay ang kotse ko. Kiel keeps on bothering me! Ano ba 'yan hindi ko dapat siya iniisip, what we have is on the past already.

Kinabukasan naman ay wala pa ring pasok so i decided to stay in the house. Kaso nga lang naboring ako. Wala rin naman kase si Yuna, may date sila ni Jan, wag niyo na alamin kung paano ko nalaman. Basta masaya ako para sa kaibigan ko.

Malapit na rin ang pasko, tita said na uuwi raw ako ng Germany sa pasko para may kasama raw siya.

Well wala rin naman akong gagawin kung magpapasko ako rito sa Pinas.

"Ano nanaman?!" Inis kong singhal kay Kiel nang magpakita nanaman ito saakin!

"Kasalanan ko bang burara ka?" Inirapan ako ng lalaki at ipinakita ang wallet ko saakin. Nakakainis naman 'tong wallet na ito! Itatapon ko na talaga siya! Siya ang dahilan kung bakit palagi pa kaming nagkikita ng isang 'to!

"Huwag mo na ngang pulutin! Malay mo pogi ang nakapulot instant jowa pa 'yon." I said annoyingly.

"Aren't you amazed? Eto o pogi nga ang nakapulot." Mahanging saad ng gago. Asa siya.

"Ang panget mo nga!" I said, honestly.

"Pinatulan mo nga ako!"

"Yuck! Naawa lang ako sayo patay na patay ka saakin!" I fired back.

"Ikaw nga unang umamin." He fired again!

"Anong ako?!" Naiinis kong tanong sakanya. Gawa gawa amp.

"Yup that's true," he grimaced which makes me rolled my eyes again.

Ghad! Kung hindi ko kaya siya pinatulan noon? Maayos kaya ang buhay ko ngayon! Walang asungot na sunod nang sunod saakin!

"Bakit ka ba sunod nang sunod saakin ha?!" Hindi ko na maiwasang tanungin siya. Sana lang at ayusin niya ang sagot niya.

"Hmm take a guest," bahagya siyang lumayo saakin at pinaglaruan ang susi sa kanya kamay.

"Bakit ba ipapahula mo pa?! Pwede mo namang sabihin agad mamamatay ka ba ha?!" Inis kong tanong sakanya. Siya lang talaga ang may kayang magpainit ng dugo ko!

"Hulaan mo nga, bahala ka diyan hindi kita tatantanan." He smirked at me again. Gosh! Tatanggalin ko na talaga ang labi niya!

"Crush mo ba ako?" Napahalukikip ako at hinintay ang kanyang sagot.

This time he smiled at me at lumapit nang kaunti saakin. He leaned his face a bit on me at tinitigan ako sa mata.

"What if i still do like you, baby?"