CHAPTER 11

31 3 0
                                    

I close my eyes still thinking why life gotta be this cruel to me. Hindi pa ba sapat na nawalan ako ng anak? Namatay si papa, Kiel leave me now mama wanted me out of her life?

Tangina kase sana hindi na lang nila ako binuhay para wala akong sakit na nararamdaman ngayon. Natatakot akong tawagan mga kaibigan ko what if they're going to judge me too? Sapat na 'yung sakit na nararamdaman ko ngayon, ayoko ng dagdagan pa.

Nasa isang park ako ngayon, hindi alam kung saan pupunta. Madaling araw na pero hindi ako makatulog dahil hindi ko alam if safe ba ako rito.

I was shock when my phone rang, sino naman tatawag saakin ng ganitong oras? Unknown number iyon kaya hindi ko sinagot. But for the second time tumunog ulit yung cellphone ko so i decided na sagutin na 'yon.

I heard a heavy sighed through the phone. Hindi iyon nagsasalita so i decided to hang it up.

"W-w-wait! Don't hang it up." I heard a very familiar voice!

"Tita Emma?" I answered in shock. Bakit siya napatawag?

"Yes my dear, i heard what happened to my brother and how your mom kicked you. Are you good?" I smiled because of that, she's my dads sister, my tita. She's very kind to me! Naaalala ko noon when i got to dad nakita ko siya roon, sobrang bait niya!

"I-i'm fine," i lied.

"Stop lying, i book a ticket there to Philippines let's just meet tomorrow." I was shock because of that! Sinabi niya 'yung lugar kaya wala akong nagawa kundi pumayag na lang.

Kinabukasan ay sa isang public restroom na lang ako nag-ayos ng sarili ko. Isang backpack lang ang dala ko ngayon i left some of my things kanila Kiel dahil plinano kong babalikan ko sana 'yon.

Sa isang café kami nagkita ni tita. She's glooming kahit na nasa 40+ na, wala siyang anak dahil puro lang siya trabaho.

"Nice too meet you," she's not speaking tagalog at may accent ang pagsasalita niya ng english.

"Have a seat," umupo ako sa tapat niya. May pagkain na roon, wala pa akong gana kaya hindi ko 'yon ginalaw. "I'm planning to take you to Germany." My eyes widened because of shock, is she for real?!

"I-i'm still studying here." I answered, still in shock.

"I'm planning to enroll you there." Oh no! Paano na 'yan paano ako magpapaalam kanila Yuna?

Pinatuloy muna ako ni tita sa hotel na binook niya for her at doon muna raw kami habang nag-hihintay ng pagbalik sa Germany.

Inaayos niya na rin yung pag-transfer ko sa isang university sa Germany kaya naisipan kong magpaalam kila Yuna.

"Jusmeyo ang init init naglakad lang ako!" Reklamo ni Jirah when she enter the shop.

"Bakit ka kase naglakad?" I asked her.

"Tanga ka gurl doon lang condo ko." She rolled her eyes at tinuro ang isang building di kalayuan dito sa restaurant.

"Why did you invite us here?" Yuna asked at umupo sa tapat ko. Si Prince yung nasa tabi ko habang magkatabi naman si Jirah at Haze sa tapat ni Prince.

"Farewell party," i smiled dahilan para manlaki ang mata nila.

"Anong farewell mamamatay ka na ba?" Sinapok ko si Prince dahil doon.

"Bobo mauuna ka pa saakin." He laughed. Well just for a while i decided to forgot all of the things that happen to me.

"But seriously anong meron?" Haze asked me cutting the steak he ordered dahil tanghali na rin.

"Aalis ako, wag na kayo magtanong kung saan ako pupunta baka sundan niyo pa ako."

"Ew assuming," sinalo ko yung tissue na binato ni Jirah saakin at binato iyon pabalik sakanya na siyang sinalo naman ni Haze.

"Magtatagal ka ba?" Prince ask sa tabi ko.

"Oo bakit miss mo ako agad?" I joked. Umirap ang lalaki.

It was a fun lunch with them. Sinabi nila na mag bonding daw kami pero may iba akong lakad.

"Hello," i put the flower sa gilid ng lapida niya habang nagsisindi ako ng kandila.

"Musta? Masaya ba diyan anak?" I asked it like it's going to answer.

I look at the sky, napangiti ako when i saw a cloud forming like an angel. My little one.

"Stop making mommy cry," i pouted and laughed.

Kung eto na yung huling pagkakataon ko rito i wanted to spend my days with my child. Naglatag ako ng sapin sa gilid ng lapida niya.

"Sayang di man lang kita nakasama." I caressed the tombstone. "Pero tandaan mo, mahal na mahal na mahal kita, anak." I kissed the small crossed. I wave my hands as i finally left the cemetery.

Nagpupunas pa ako ng luha because despite of the problems i still found strength in myself. I trusted myself to be strong so i should.

"Tita?" I asked her when i saw that's she's packing things.

"Hey Angelica, you should pack your things now." She said kaya kumunot ang noo ko.

"Why?" I asked and put my cardigan on the sofa.

"We're leaving tonight," i nodded at sinunod ang gusto niya. Ganon din naman ang gagawin namin talaga, aalis ako sa Pilipinas. Wala na rin naman kase akong gagawin dito. I lost everything.

I do hope Kiel read the letter i left him, sana maramdaman niya 'yung pagmamahal ko sakanya. He's always be my first, and my first baby.

Naghintay lang ako maggabi hanggang sa inaya na ako ni tita. Isang backpack lang ang dinala ko dahil 'yon lang naman ang mga nakuha kong gamit ko. I left some of my things in Kiel's condo nga kase.

I look at the time habang nasa sasakyan ako. Sana pala nagpaalam din ako sakanya. Hindi naman porke naghiwalay kami tapos na kami. We still share love, besides tatay naman siya ng anak ko.

Mabibigat ang naging hakbang ko papasok sa airport. I close my eyes and decided na iwan na sa Pilipinas lahat ng problema at sakit ko. There's always a time to heal. And i do hope i find peace in this place.

I caressed the planes window as it finally landed on my new home. I smiled in pain, but for a reason i wanted to put myself first.

A freedom.

Walking On Memories (Betrayal Series #4)Where stories live. Discover now