Walking On Memories (Betrayal Series #4)

CHAPTER 12

"Did you finish your plates Angelica?"

"Ja Tante," (yes aunt) i finish my food and decided to go upstairs. It's been a years since that day.

Palagi kong iniiyakan yung anak ko. My life is too cruel for me, pano kung nabuhay siya? I'm sure mababawasan niya ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

Katapusan na ng 3rd sem ngayon. Masaya naman mag-aral dito, pero mamimiss ko sila Yuna. Tomorrow is my birthday so i wanted to wish for my aunt na bumalik na sa Pilipinas.

I wash my face before going to bed. I pray and then sleep.

Kinabukasan ay maaga akong bumangon to get ready for school. I take a bath in my room bago bumama. Some maids greeted me and i smiled back. My aunt is already in work but she left a note greeting me a happy birthday.

"Happy birthday Shai!" My friend from school gave me a red velvet box with a letter on it greeting me happy birthday.

"Nag-abala ka pa," i said tapos umupo sa tabi niya.

"Gaga pwede ba kitang kalimutan!" Hinampas pa niya ako!

Sara is a half Filipina that lives in the Philippines. Mabuti na nga lang at may kaklase akong ganito, well isang english college kami nag enroll kaya wala ring pahirapan sa pag-intindi sa German.

I thanked her again tapos tinuon na lang ang pansin sa klase. It's still very stressful but thank God i have time to rest.

Pag-uwi ko sa bahay tita is already there.

"Happy birthday!" She greeted me with a cake that says happy birthday, malamang birthday ko nga e.

"Thank you," i smiled at pumunta sa table. Maraming handa roon.

"Well i wanted to buy you gift but I don't know what do you want this time." Inilapag ni tita yung cake sa lamesa at ipinaghila ng upuan ang sarili, ganon din ang ginawa ko.

Dalawa lang kami rito sa bahay dahil nga walang asawa at anak si tita kaya tinuring niya akong parang tunay na anak. Sila tita naman na step mom ko naiwan sa Pilipinas dahil doon nakalibing si papa.

"I wanted to go back to the Philippines tita." I smiled without looking at her. Nakita ko naman na parang natigilan siya dahil doon.

"Aren't you contented here?" She asked me that made me sighed. Kontento naman ako pero nangungulila ako.

"I am, but i really want to go back there." I pursed my lips at nagsimula ng kumain.

"Well I can't force you to stay. Don't worry I'll fixed everything." I thanked her because of that. Sobrang swerte ko talaga dahil tita ko siya! She never let me feel loneliness masyado siyang mabait.

After that mabilis akong pumasok sa kwarto ko at pumunta sa balcony. I look at the sky and the stars, my baby is just one of them guiding me.

Bawat gabi walang araw na hindi ko pinagmamasdan ang kagandahan ng bituin. Naalala ko rin dito kase ang anak ko.

After i take a bath mabilis kong kinuha ang cellphone ko at tumawag sa gc namin nila Yuna, mabilis naman sumagot ang mga babae.

"Buhay ka pa pala?" Si Jirah agad ang nagsalita.

"Tanga ka mauuna ka pa sakin diba?" I laughed, nag join na rin si Prince, Haze at Yuna.

"Hello Shai! Happy birthday babe!" Yuna greeted me tapos sabay sabay silang nagsuot ng party hat!

"Happy birthday!" They all greeted except Jirah na Happy New year ang sinigaw!

"Wala ka talagang pasalubong saakin Garcia!" I exclaimed at Jirah, humagalpak lang ng tawa ang babae.

"Di mabiro 'to, gusto mo pa bang tawagan ko si Kiel para batiin ka?" Pang-iinis niya ulit saakin! Alam nilang break na kami ni Kiel but i didn't said the exact reason.

"Ulol!" Sagot ko rito.

"Enough of you two." Si Haze na ang bumawal saamin. Mukhang wala siya sakanila dahil puro city buildings ang nakikita ko sa likod niya. Si Prince naman ay nasa balcony ata nila si Jirah nasa kwarto pati si Yuna.

"We miss you already!" Mabuti pa si Yuna mabait!

"Hindi niyo na ako mamimiss." I smiled at them.

"Bakit matutuluyan ka na talaga?" Sumama ang tingin ko sa screen dahil sa sinabi ni Prince.

"Kung matutuluyan na talaga ako kayo ni Jirah ang uunahin kong multuhin!" I hissed at them. "Parang ayoko na tuloy umuwi babawiin ko na yung flight na binook k—"

"Uuwi ka na?!" Jirah asked in shock.

"Bingi ka ba?" I fired.

"Sana hindi ka na umuwi." She fired back.

"Inamo talaga Garcia," i gave her a sarcastic smile.

"Thanks," she smiled back at me.

"But yeah uuwi ka na talaga?" Basag ni Yuna sa pag-aaway namin ni Jirah.

"Oo, diyan na ulit ako mag-aaral."

Nagtaka ang mukha ko when a grimace appeared on Jirah's face. May katarantaduhan nanaman 'tong sasabihin.

"Yiee magkikita na ulit sila ni Kiel," she teased me.

"Kaya ka di nagkakajowa!" Sigaw ko.

"Kaya ka brineak e!" I just stick my tongue out at her.

Marami pa kaming pinag-usapan doon hanggang sa napagpasyahan na naming iend ang call.

It's very nice too speak to them again. Hindi na talaga ako makapaghintay na bumalik sa Pilipinas!

Kinabukasan it's saturday pero may plates pa muna akong tinapos bago gawin ang mga kailangan kong gawin. Wala si tita, inaayos siguro yung passport ko.

I decided na pumunta sa likod ng bahay namin dahil ang relaxing ng mga halaman doon.

The day happened so fast hanggang sa time na para bumalik ako sa Pilipinas. This place is really good but i missed those important persons for me.

"Do you really want to go back?" Mukhang nagdadalawang isip pa si tita.

Hindi siya sasama saakin dahil maiiwan siya rito. But papadalhan pa rin daw niya akong pera for my expenses.

Well another year and I'm going to go back to my home. Surprise ko kila Yuna ito.

Nabalitaan ko rin kase na graduation party ni kuya Dylan ngayon so i decided na roon dumeretso. Pinag-uusapan kase nila 'yon sa gc namin.

God! How i missed them!

This is the exact feeling I'm feeling that time when i left the Philippines, kabaliktaran nga lang kase masaya ako ngayon.