Walking On Memories (Betrayal Series #4)

CHAPTER 09

Month had fast and my tummy is beginning to be obvious. That's why I'm always wearing a hoodie. Siguro kapag nasa limang buwan na ako tsaka ko sasabihini kanila Yuna ito.

My pregnancy is very sensitive at mabuti na lang nandito si Kiel para sundin at bilhan ako ng mga gusto ko! Every midnight I'm always craving about something good thing Kiel's mom is a chef!

"Our baby is getting bigger." Kiel whispered on my tummy. Pinapakinggan niya kase yung anak namin doon.

"Kiel hindi ka pa ba inaantok?" Here i am again! Sleepy! Palaging ganito, siguro part din ito ng pagbubuntis ko.

"Hmm you're sleepy now?" Kiel asked me. Inaantok akong napatango sakanya.

"Sige gisingin na lang kita kapag nakaluto na ako." Naramdaman ko na hinalikan niya ako sa noo ko until i heard the door shut.

I woke up when i felt something on top me. When i open my eyes it's Kiel caressing my hair.

"Luto na yung pagkain let's it." Tamang tama at gutom na ako! Mabilis akong bumangon at pumunta sa kusina. Kumain na kami at ako na ang naghugas ng pinag-kainan, nagtalo pa kami ni Kiel!

The next day may pasok na kami. Of course I'm with my friends, ni hindi ko pa nga nasasabi sakanila ang pagbubuntis ko!

"Ang init-init Shai naka hoodie." Reklamo ni Jirah na nagpapaypay. Bahagya ring naka-bukas ang butones ng uniform ng babae.

"Magkaiba kaya tayo 'no!" I complain.

Nag lalunch kami ngayon sa isang area dito sa university. Marami ang kinakain ko ngayon dahil hindi lang naman 'yung sarili ko ang papakainin ko ngayon.

After that lunch sumunod na ang next class namin. And then hapon na at uwian. Hinintay ko pa si Kiel doon sa department nila dahil ang taga ng uwian nila. But he greeted me with a warm smile.

"Hey baby how's school?" He kissed my forehead bago kunin ang bag ko.

"Okay lang naman," i smiled at him habang naglalakad kami papunta sa carpark.

"How's our baby," he whispered at me.

"S'yempre okay lang! Hindi ko naman papabayaan yung anak mo 'no." He chuckled hanggang sa makarating na kami sa kotse niya.

He open the door of the passenger seat at inalalayan akong maupo doon bago siya umikot at nagsimulang mag drive papunta sa condo niya.

Mabilis natapos ang mga araw. Mapalit na ang second sem namin so we all became busy. Sobrang busy ko habang nagrereview. Si Kiel naman ay ginagabi na ng uwi dahil may trabaho siya na nahanap. Sabi ko ay hindi naman na niya kailangang gawin yon pero he insisted.

Ayaw naman din daw kase umasa sa mga magulang niya. It's his fault daw kaya dapat siya ang nagtratrabaho.

"Shai? Bakit gising ka pa?" Sumalubong saakin si Kiel. Kanina ko pa siya hinihintay dahil hindi ako makatulog!

"I can't sleep," i help him na alisin yung jacket niya.

"Kahit na, you should drink milk. Masama yan sa anak natin." I pouted as he kissed me on my forehead.

Sabay kaming natulog nung gabing yon. As much as possible ayokong mawala siya sa tabi ko. But of course he still have things to do, lalo na't malapit na rin exam nila.

As time goes by. Nawalan na kaming time sa isa't isa. At sa totoo lang minsan nawawalan na akong oras para sa sarili ko. Ayokong madamay yung anak namin but andami talaga requirements. Hindi pa rin ako nakakapag check-up when Kiel is asking me, nagsisinungaling ako. But still, I'm taking some vitamins.

"Oh fuck," i cursed when i finish one plates. Sobrang hirap talaga! I caressed my tummy nang makaramdama ako ng antok.

I decided to sleep for awhile at nagising na lang dahil sa kalabog.

"Kiel?" I asked Kiel nakapikit ito at naka-upo sa sofa.

"You're tired?" I asked but he didn't response hanggang sa makarinig na lang ako ng hilik. I smiled habang tinatanggal ang sapatos niya.

Hindi ko naman siya kayang buhatin so hinayaan ko na lang siya sa sofa ngayon at kinumutan. Natulog na rin ako ulit. Pero kinabukasan i woke up dealing a unfamiliar pain in my stomach. Oh no my child!

"K-kiel!" I shouted habang nakahawak sa tiyan ko. Please faster baka may mangyaring masama sa anak ko! "Kiel!" He crushed into the room. Nanlaki ang mata niya nang makita ang kalagayan ko.

"What happened!" He panicked bago ako buhatin.

"Y-yung anak natin," i whispered.

Mabilis niya akong itinakbo sa kotse niya and drove papunta sa hospital. Good thing at linggo ngayon! Wala siyang pasok sa trabaho.

We arrived at the hospital. Mabilis akong idinala sa isang room. I'm hoping and praying na sana ayos lang ang anak ko. I don't want to lose it!

It's my fault dahil naging pabaya ako. Minsan ko na lang maasikaso yung anak ko!

Nakatulog ako after examining me nakatulog ako. I just woke up nang maramdaman na may nakahawak sa kamay ko. When i open my eyes i saw kiel na nakasandal sa kamay ko, tulog ata.

Napahawak ako sa tiyan ko. Bakit parang bumaba iyon? Ayokong magtanong, parang hindi ako handa sa marereceive ko. I sighed thinking that it's nothing! Nandito pa rin yung anak ko. Nasa isang public room kamia t tanging kurtina lang ang nakaharang.

I waited for Kiel to wake up hanggang sa tuluyan na ngang magising ang lalaki.

"S-Shai?" He uttered.

Nginitian ko siya. Namumula ang mata niya at medyo magulo ang buhok.

"Are you hungry? Gusto mo kumain?" I bit my lower lip dahil balak ko siyang tanungin sana sa nangyari. But i couldn't do anything but to nod. He kissed my forehead bago tuluyang umalis.

I was overthinking the whole time hanggang sa bumalik na si Kiel. May dala itong paper bag, i smiled at him so he smiled back at me.

"Kumain ka muna, kahapon ka pa walang kain." Hindi ako kumibo at sinunod na lang yung gusto niya. After eating i finally had a guts to asked him things.

"Kiel what happened?" I asked him. Napa-iwas siya sa 'kin ng tingin and slightly bit his lower lip.

"A-anong nangyari?" Kinakabahan na ako. "Kiel please tell me."

"Before i tell you this do you promise me that you're ready?" I nodded out of nowhere.

"O-our child, you had a miscarriage."