ေဆးသြင္းထားတဲ့ ေရွာင္းက်န္႔က ေဆးရံု ကုတင္ေပၚပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ နာလန္ထစမို႔ အားနည္းေနတာျဖစ္ၿပီး ထိတ္လန္႔ဖြယ္တစ္ခုခုႀကံဳလို႔ ေရွာ့ခ္ရသြားတာျဖစ္ေၾကာင္း ဆရာဝန္ကဆိုလာတုန္းကဆို ရိေပၚမ်က္ႏွာဘယ္နားသြားထားရမယ္မွန္းမသိ။ ေလာေလာဆယ္ ေရွာင္းက်န္႔အနားမွာ ေနေပးဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေသးတာမို႔ အခန္းျပင္ထြက္လာၿပီး စႄကၤံလမ္းက ခံုတန္းမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
မေရွးမေနွာင္းမွာပဲ အိတ္ကပ္ထဲက ဖုန္းက တုန္ခါလာတာမို႔ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေရွာင္ဖုန္း ဆီက။ ေျပာခ်င္စိတ္မရိွေပမဲ့ မကိုင္မခ်င္းေခၚမယ့္ပံုမို႔ ကိုင္လိုက္တဲ့အခါ တစ္ဖက္က အေလာတႀကီးေလသံနဲ႔ေျပာလာတယ္။
"ဟယ္လို! ဝမ္ေကာ မအားလို႔လား...ကြၽန္ေတာ္ဆက္ေနတာၾကာလွၿပီ...ဖုန္းတစ္ခါမွမကိုင္လို႔ စိတ္ပူေနတာ"
"အင္း....ဘာကိစၥလဲ"
ေရွာင္ဖုန္းက ဖုန္းေခၚတာၾကာလွၿပီဆိုပဲ။ ရိေပၚ ဖုန္းလာတာေတာင္ သတိမထားမိေလာက္ေအာင္ ထူပူေနခဲ့တာပါလား။
ဘာမျွပန္မေျပာခ်င္ေတာ့တာမို႔ လိုရင္းကိုသာ တည့္ေမးလိုက္ေတာ့တယ္။
"တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အခုေျပာမယ့္
စကားကိုေန့ခင္းကတည္းက ေျပာခ်င္ေနခဲ့တာပါ...မေျပာလိုက္ရဘူးဆိုရင္ ေနာင္တရေနရမွာမို႔ ဝမ္ေကာ ေက်းဇူးျပဳျပီးနားေထာင္ေပးပါ...ဖုန္းမခ်လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္...အကိုကေလ...လူဆိုးလူမိုက္တစ္ေယာကၼဟုတ္ရပါဘူး...အကို႔အဖိုးက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းမို႔ လံုၿခံဳေရးအရ ဖံုးကြယ္ေနခဲ့ရတာပါ..ဝတ္စံုနက္ေတြက သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြပါ...ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အကိုက အလွမ္းကြာေဝးလြန္းတယ္လို႔ေျပာခဲ့တာပါ....ဟယ္လို...ဝမ္ေကာ...နားေထာင္ေနလားဟင္....ဟယ္လို! ! "
ရိေပၚ ဆက္နားမေထာင္ရဲေတာ့။ ေရွာင္ဖုန္းေျပာသလိုသာဆို ေရွာင္းက်န္႔နဲ႔အတူတူတြဲေတြ့ရတာက ေရွာင္းက်န္႔ရဲ့အဖိုးျဖစ္ေနခဲ့တာပဲ။ အဖိုးျဖစ္သူက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းတဲ့။ဒါေၾကာင့္ ရိေပၚစိတ္ထဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျမင္ဖူးပါတယ္မွတ္တာ လက္စသတ္ေတာ့ သမၼတဝမ္က်ားေပါင္(Wen Jia Bao) လက္ထက္တုန္းက အေတာ္ေလးဩဇာေညာင္းခဲ့တဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေရွာင္းပဲ။
ရုပ္သံလိုင္းနဲ႔ ဂ်ာနယ္ေတြမွာမၾကာခဏျမင္ဖူးခဲ့တာမို႔ ရိေပၚေကာင္းေကာင္းသိတယ္။လက္ရိွမွာ အတိုက္အခံပါတီရဲ့ အႀကံေပးအဖြဲ႔ထဲမွာ ထိပ္တန္းေနရာက ပါေနတာမို႔ လံုၿခံဳေရးတင္းၾကပ္ထားတဲ့သူပါပဲ။
YOU ARE READING
ကြာပန်းဖြူမျက်နှာဖုံးကို ခွါချပစ်မယ် (Completed)
Fanfiction"အဟက်! ရှောင်းကျန့်...ခင်ဗျား ကျုပ်လက်က ပြေးမလွတ်စေရဘူး "
