Ben duyduklarım karşısında donup kalmıştım. Bu kimdi? Beni ne hakla azat edebiliyordu? Bu bir şakaysa hiç komik değildi!
"Aran gelmiş!"
"Yıllar sonra okula ilk defa adımını attı."
Etrafımdaki insanlar niye bu kadar şaşırmışlardı? Demek bu çocuğun adı Arandı!
Ayağımın ucundaki kalemi almaktan vazgeçmiştim. Kafamı dik tuttum. Yeterince eğilmişti!
Enis sinirli görünüyordu.
"Kölelerin efendisi! Almira'yı azat etti!" Diye devam etti Aran. Ne yani bu şimdi benim efendim mi oluyordu? Ve beni azat etmişti. Bu nasıl mümkün olabilirdi?
"Bu tarihte ilk defa gerçekleşiyor."
"Aran yoksa bu köle için mi geldi?" Söylentiler tekrar başlamıştı.
Her kafadan bir ses çıkıyordu. Yanıma gelen çocuğu incelemeye başladım. Kumral renginde saçları vardı, Gözünün önüne geliyordu. Yeşil gözleriyle bana bakıyordu. Elimi tutup,
"Benimle gelmelisin! Kızıl" bana kızıl demişti! Ona sinirli bir şekilde baktım. Saçlarım kızıl diye bana böyle diyemezdi!
Enise baktığım zaman öfkeli bir şekilde Aran'a bakıyordu.
"Senin burada ne işin var?" Diye kızgın bir şekilde sordu. Aran ona bakmadan cevap vermişti.
"Buraya gelip gelmeyeceğimi sana sorucak değilim!" Diye cevap verdi. Sesinde umursamamazlık vardı.
Aranla birlikte koridoru terk ettik.
Beni bir odaya getirmişti.
"Seni görmek isteyen biri var." Dedi. Parmağıyla bana bir yer gösterdi. Arkasına dönük bir adam vardı.
Yanına doğru gidince babamı görmemle sevinçli bir şekilde babama sarıldım. Ona o kadar ihtiyacım vardı ki...
"Ben kızımı kölelikten kurtardım." Dedi. Sesinde mutluluk vardı.
Aran, babama bakıp hafif bir şekilde gülümsedi.
"Kızın çok sessiz duruyor." Dedi.
Babam endişeli bir şekilde bana baktı.
"Demek söylenen doğruymuş. Kızım niye bu kadar sessizliğe gömüldün?" Diye sordu.
Yüzümü ellerinin arasına koymuştu.
"Sen iyi misin?" Diye sordu.
İyi değilim! Her geçen gün daha kötü oluyorum.
"Barbaros artık kızın benim asistanım olacak. Merak etme O iyi olacak..." Benim niye bundan haberim yoktu?
"Hey! Kızıl kahvemi şekersiz içerim. Ona göre unutma!" Babam Arana uyarı veren bir bakış atıp omzuna dokundu.
"Şimdiden kızımı korkutma." Dedi.
Aran yeşil gözlerini bana dikti. Yüzümü çok ayrıntılı bir şekilde inceliyordu bu da beni tedirgin ediyordu.
"Onunla ilgili çok güzel hayallerim var."
Aran'nın Sesinde güven veren bir ton vardı.
Babamın kulağına eğilip,
"Kızın gerçekten çok güzel ilk görüşte aşık oldum" dedi.
Babamla çok rahat konuşuyordu!
Bana bakıp gülümsedi. Bakışlarımı başka bir yere çektim. Babam ona gülümsemekle yetinmişti. Anlaşılan Onu ciddiye almamıştı.
"Ah Almira! Bu Aran var ya... iki yıl boyunca onu ikna etmeye çalıştım. Bey efendi kayıptı bulana kadar canım çıktı... Neyse artık burada ve sen köle değilsin." Dedi. Babam rahat bir nefes alıp verdi.
CITEȘTI
ATEŞİN VARİSİ
Ficțiune adolescențiYatılı bir okul olan iyilik ve kötülük okullu yetenekli öğrencileri eğitmek için her yıl bir kura düzenler ve çıkan isim o okulda okumak zorundadır! Şehirdeki insanlar bu tehlikeli okula gitmek istiyordu ama yenilmekten korktukları için gitmek iste...
