İnsan hiç kendi benliğini kaybedebilir miydi? Ben kaybetmiştim.
Eskisi gibi değildim. Ruhumun öldüğünü hissediyordum. insanın yaşadığı şeyler onu gerçekten değiştirebiliyormuş. Bileğimde hissetiğim acıyla ufak bir çığlık attım.
"Ah efendim! Çok üzgünüm" diyen kadına döndüm. Bana tedirgin bir şekilde bakıyordu. Ben artık iyilik grubunda değildim. Bileğimdeki dört yapraklı yoncayı silmiştim. Onun yerine kötülük grubun simgesi olan sonsuzluk işareti yapmıştım. Değişimim başlıyordu.
Masanın üzerindeki bıçağı havaya kaldırıp öfkeli gözlerle bu kadını süzdüm. O da bir köleydi ve bana hiç hatırlamak istemediğim birini hatırlatmıştı.
Necla!
"Benimle bir daha samimiyet kurmaya çalışma!" Diye bağırdım. Kadın sadece korkmuş gözlerle bana bakıyordu. Ne yapacağını bilmiyor gibiydi... Düşmanlar böyleydi işte dost görünüp sizi en hassas olduğunuz konulardan vurabilirdi. Bu sefer kimseyi hayatıma almayacaktım Ben artık tek başımaydım.
İnsanlardan nefret ediyordum. Yaşadığım her şeyin sorumlusu çevremdeki insanlardı. İçim öfke doluydu. Vücudumda üç tane dövme vardı ve hepsinin benim için ayrı bir anlamı vardı.
Kızıl saçlarımı ördüm ve dışarı çıktım. Biyolojik babam elini cebine sokmuştu. Beni bekliyordu üzgün bir şekilde bana bakıyordu ona doğru gittim.
Bana acı veren herkesle savaşacaktım.
"Enis artık yok! Onun yerine sen geçmek istediğine emin misin?" Diye sordu. Enis ismini duyunca içim burkuldu. Onu bu kadar sevemezdim! Biz onunla veda etmiştik. Bir an önce kalbimden çıkması gerekiyordu.
Başımı olumlu anlamda salladım. Bu dünyada acımasız olanlar kazanıyordu. Annemle bütün iletişimimi kesmiştim. Almira adında bir kızı artık yoktu. Benden sakladığı geçmişi yüzünden az daha ölüyordum. Kardeşimin öldüğünü bana söylemedi. Ben ozana veda edemedim!
Anneannem o da benim için bitmişti. Başkaların hatası yüzünden masum insanlara ceza veriyordum.
Çünkü kalbim kırıktı!
"Arkadaşlarını özlemeyecek misin?" Diye sordu.
Biyolojik babama kaşlarımı çatarak baktım ve dövme yaptığım bileğimi havaya kaldırdım.
"Ben kendi seçimimi yaptım!" Diye söylendim. Onlar Neclayı kuruma altına aldıkları gün benim için bitmişlerdi. Ben onlar için çok şey yapmıştım. Ne yaşadığımı çok iyi biliyorlardı. Seçim yapmak zorunda kalmışlardı ve Neclayı seçmeleri beni üzmüştü. Kendimi çok değersiz hissetmiştim. Tabii Neclayı elime verseydiler onu öldürecektim!
Onlar gibi arkadaşlarım olmaz olsun!
Bana gülümsedi ve alkışlamaya başladı.
"İşte benim kızım!"
Ben senin kızın değilim! Senden nefret ediyorum. Öyle bir zaman gelecek ki... Senin oturduğun yere ben geleceğim ve seni o zaman cezalandıracağım.
Bu okulun başkanı ben olacaktım. Biyolojik babamın yerine ben geçecektim.
Elifle uzaktan birbirimize baktık. Bana yapma diyordu. Onu umursamadım. Benim için şuan bir yabancıydı.
Hayır Almira! Acımak yok
Ben acı çekerken, onlar başkasını seçmişti. Necla'nın bana ne yaptığını hepsini çok iyi biliyorlardı. Neyse herkes seçimini yapmakta özgürdü tabii sonuçlarına da katlanmak zorundalar!
Başlarına bela olacağım!
İnsan en çok sevdiklerine kızgın olurmuş bende onlara Kızgındım hemde çok!
İçim acıyordu... Bakışlarımı kaçırdım.
Selin geleceği görüyordu ama bana hiçbir şey dememişti.
Ben düşerken kimse yanımda olmadı.
"Almira!"
Arkamı döndüğümde fatih bana bakıyordu. Bana doğru geldi.
"Sen nasıl kötülük grubuna gidebilirsin! Tamam yaşadıkların çok ağırdı ama bizi bunun için cezalandıramazsın!"
Daha yeni başlıyorduk.
Yeni oje sürdüğüm tırnaklarıma baktım. Hafif bir şekilde üfledim.
"canım çok yandı! Kimse yanımda yoktu! Şimdi bana ne yapacağımı sakın söyleme!" Diye bağırdım.
Etraftaki toprağı alıp yüzüne fırlatım.
"Ben eski Almira değilim! Bana sakın bir daha yaklaşma!"
Bileğimdeki dövmeyi gösterdim.
"Kötülerin artık lideriyim!"
Bu seçimi yaparken çok zorlanmıştım ama yaşadıklarım bunun cevabını vermişti. Odama geldim ve saatlerce ağladım.
Ben çok yalnızdım. Kimse yoktu!
Kolumdaki yaralara baktım. Bunlar acının iziydi. Elif iyileştirmek istedi ama ben izin vermemiştim. Onlara karşı çok kızgındım.
Necla denen oruspu yüzünden az daha O denizde boğuluyordum ama hiçbirinin umrunda değildim. Bu saaten sonra onlarda benim umrumda değildi. Arkadaşlık yoktu! Aile yoktu!
Ben artık tek başıma savaş açıyordum!
Evet benim güzel okuyucularım yeni bölüm nasıldı?
Biliyorum bölüm kısa benim olayları biraz toparlamam lazım o yüzden söz veriyorum gelecek bölüm daha uzun olacak 🤗🤗🤗
Sizce Almira kızgın olmakta haklı mı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ATEŞİN VARİSİ
Teen FictionYatılı bir okul olan iyilik ve kötülük okullu yetenekli öğrencileri eğitmek için her yıl bir kura düzenler ve çıkan isim o okulda okumak zorundadır! Şehirdeki insanlar bu tehlikeli okula gitmek istiyordu ama yenilmekten korktukları için gitmek iste...
