Almuevo Series 3: To End With You (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 18

Kabanata 18

Last

Kunot ang noo ko habang natataranta sa pamilyar na boses. Hindi naman ako sigurado pero bakit tumitibok ng ganito ang puso ko? Anong meron? Bakit kinakabahan ako? Hindi naman siya siguro ito diba?

"Y-yes? Who's this?" 

I heard his deep sigh. 

"This is Ajik. Am I talking to Ishaella?" 

Yumanig ang mundo ko ng muling marinig ang kanyang boses. Para bang sa tagal ng panahon, sa tagal ng taon na lumipas, apektado pa rin ako! Kinagat ko ang ibabang labi at naisipan na tapusin ang tawag ngunit muli siyang nagsalita.

"If this is Ishaella, I just want to say sorry for all I've done before. Alam kong kulang ang paghingi ng tawad para mawala ang naiwan kong sakit sa puso mo, but I am deeply sorry for what I did. I regret losing you, Isha. I regret everything. At mas lalo akong kinain ng panghihiyang dahil masaya ka na, dahil may pamilya ka na."

Nanuyo ang lalamunan ko sa kanyang sinabi. This is not the Ajik I know! This is very different! Why? Kasi hindi naman marunong manghinayang ang isang Ajik e! I don't know what's going right now! Gulong-gulo ako, at ang pakikipag-usap sa kanya ay isang malaking kahibangan.

Para akong nagtataksil sa asawa ko dahil sa pag-uusap naming ito. This is not appropriate! Napakalaking kasalanan ito para sa aking asawa! I swallowed hard. Huminga ako ng malalim at gusto ko sanang patayin ang tawag.

"I'm really sorry, Isha. I'm so sorry. I regret losing you. Sana hindi nalang ako naging siraulo noon. Sana sinunod ko ang puso at hindi nagpadala sa mapusok na nararamdaman. Matagal na panahon na simula ng mawala ka, pero hanggang ngayon, nandito ka pa rin sa puso ko. Ikaw pa rin ang mahal ko. Hindi kita makalimutan." 

His voice were sad and very broken. Hindi ko magawang magsalita kasi kapag ginawa ko 'yon, mababasag ang boses ko. Nanghihinayang siya dahil nawala ako? Nanghihinayang siya dahil hinayaan niya akong mawala. Bakit? Kasi minahal niya ako? Kasi nasa puso niya pa rin ako? Ganoon ba? Kaya tumawag siya? Kaya sinasabi niya ito sa akin?

Para ano? Para guluhin ang isipan ko? Para magkaroon ako ng second thought ngayon? Sa nangyari sa amin? Sa ginawa niyang kataksilan sa akin? Bakit? Bakit ngayon pa na maayos na ako! Bakit ngayon pa na may maganda na akong pamumuhay! Bakit ngayon pa na may asawa't anak na ako! Bakit ngayon pa!? 

"Kung pwede at kung maaari, pwede ba tayong magkita at magka-usap? Pwede ba tayong magkaroon ng chance na magkita?" 

I swallowed very hard. This is not appropriate! This is not the right thing to do! Bakit ko susundin ang gusto niya? Bakit ako papayag? At bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit parang gusto ko? Gusto kong pumayag sa gusto niyang mangyari? Gusto kong makipagkita, at makausap siya? Gusto kong makita ang pagbabago sa aming dalawa.

Pero paano ang asawa ko? Paano ang pamilya ko? Mag-uusap lang naman kami diba? Usap lang naman diba? Wala naman kaming gagawin diba? Just a talk! To clear our mind. To have a final closure! To stop the connection! To live our life in separate ways.

"This is not appropriate, Mr. Almuevo. We are done years ago, and I don't think it's appropriate to talk to you. But yes, to set our minds free, i'll talk to you." 

I said coldly. Narinig ko ang pag-asa sa kanyang paghinga. Pinikit ko ang mata at tinignan ang tanawin sa labas. 

"Thank you, Isha. Thank you so much."

He said. I swallowed.

"Set the day and place."

"Tomorrow night at Row NYC, rooftop."